Wonder van de stem

De stad is een centrum van cultuur. Als je zou willen, zou je elke avond concerten kunnen bezoeken, exposities, films, alles eigenlijk.
Behalve een paar keer bioscoop en musea was het er nog niet zo van gekomen. Stom, want als het kan moet je het doen!
Afgelopen vrijdag gingen we naar Kogart ház, een prachtige villa aan de Andrassy ut en een verzameling van expositie ruimte, zalen voor mooie evenementen, een restaurant. Dit alles eigendom van een particulier, geldschieter, kunstverzamelaar, wiens missie het bij het publiek brengen van allerlei soorten kunst is.(www.kogart.hu)

Hier in de stad zo iets doen is makkelijk. Eén bus die ons van deur tot deur brengt, en een entree van zo om en nabij de 5 euro....
Toen we binnen kwamen bleek dat het concert kaartje meteen geldig was voor de 2 verdiepingen met kunst, dus genoten we daar eerst van. Mooie dingen, mooie schilderijen, beelden en objecten voor aan de muur. Vooral dat laatste was leuk, platte objecten van hout die op de muur opeens diepte kregen en zo leek het een gemeubileerde kamer tegen de muur geplakt.

 

 

We waren niet zeker over het programma, iets met zang, iets met film, dus namen we vol verwachting plaats op rij 1. De eerste paar minuten waren we nogal verrast, moesten bijna moeite doen om niet de slappe lach te krijgen. Het 15 koppige koor trad binnen, ik moet zeggen schreed binnen. Gezichten, ernstig als op een begrafenis. De dames hadden aan hun oren vreemde puntjes geboetseerd, zoals in ruimte films, of in the Lord of the Rings, de mannen een vreemd rood teken op hun voorhoofd. Ze begonnen te zingen en het was apart, dat konden we in ieder geval zeggen....

 

Het bleek het begin van een prachtige avond. Wat een vocalisten, a capella brachten ze zo veel moois ten gehore. Muziek uit films, tekst en orkest samengebracht in die 15 stemmen. Full Moon, Indiana Jones, Harry Potter, Star Wars etc. Het één nog mooier dan het ander, een combinatie van 15 individuen, 15 verschillende partijen, die tot iets gezamelijks kwamen. Jonge mensen, een over het algemeen jong publiek en een jonge dirigent die de boel aan elkaar praatte.

Niet uit een film, maar wel kippenvel veroorzakend was het Agnus Dei van Mozart, en zoals zo vaak denk ik op zo'n moment hoe fijn het is dat je zomaar op een vrijdagavond, zo vlak bij huis, zo iets kunt meemaken.

 

 

De volgende dag. Nog nagenietend van het concert waren we alweer op weg naar een volgend hoogtepunt.
Als je van onze Pastorie de stad binnen rijdt, kom je langs een kasteel. In de zomer zie je het niet eens, maar nu, in de winter, nu de bomen hun blad hebben verloren, zie je het liggen aan je linkerhand. Het ligt in het 22e district en op de kaart lijkt dat ver weg.....maar dat is het natuurlijk niet. Slechts 1 tram en 1 bus en je stapt uit in een andere wereld. Huizen met tuinen, honden blaffend wakend aan het hek, geur van kolen en rokende hammen. Een dorp, dat inmiddels bij de stad getrokken is, maar nog steeds een dorpje is.

Het kasteel heet Nagytétényi en het kent een eeuwenoude historie, waarin het kasteel veel verschillende functies heeft gehad. Sinds begin 2000 is er een prachtige verzameling geherbergd, meubels uit alle voorbije periodes, het één nog mooier dan het ander. Elke ruimte voorzien van geweldige tegelkachels. Als wij rijk waren en het kasteel een winkel......dan hadden wij ingeslagen!
In deze tijd van het jaar waren de ruimtes nog eens extra versierd met kerstbomen, ook opgetuigd door kunstenaars, en was er een klein Kerstmarktje.
Dit kasteel was een grote verrassing en zeker ook eens de moeite waard in de zomer als het park eromheen weer in volle bloei staat.(www.nagytetenyi.hu)

Met bus 33 weer terug naar het levendige deel van de stad. Tijd voor lunch! Onze eerste keus van die middag, kávéház Hadik aan de Béla Bartok ut, was vol. Jammer, maar aan de andere kant ben ik er blij mee, met al die locaties waar je géén kanon kunt afschieten. En hier in de stad loop je gewoon wat deuren verder voor een nieuwe kans.
We kwamen terecht in een húspatika, een vlees apotheek, een hartstikke leuk pand, ook leuk ingericht waar alleen het vlees van het Mangalica varken wordt verkocht, in al haar toepassingen. Foto's van de leuke wolvarkens keken ons aan, in het kastje naast ons stond een leuk boekje met recepten van dit mooie beest. Dromend over een ploegje Mangalicaatjes in de wei naast ons huis, aten we en genoten we van heerlijk vlees. Kijk en geniet mee op www.huspatika.hu.

En nu is het alweer zondag en wie weet wat deze dag ons weer gaat brengen.

Kaarslicht en orgelmuziek

De Kerst is weer voorbij en na een hele tijd ben ik weer in de Kerk geweest. Niet zo maar om een blik te werpen op de mooie altaren, de beelden, de gebrandschilderde ramen.....nee, gewoon voor een mis.
Ik ben Katholiek opgevoed, niks strengs en niks met verplichting, maar wel met alle rituelen zoals de Communie, het kaarsjes opsteken voor dierbaren die je het beste toewenst.

In mijn beleving is de Kerk niet van de Paus die allemaal gekke dingen zegt, die vanuit zijn functie als leider van een Kerk met ouderwetse leer te snappen zijn, maar zo ver afstaan van de werkelijkheid en van het leven zoals wij ons dat voorstellen, de Kerk is ook niet van de wereldvreemde bisschoppen die alleen naar Rome kijken om carriere te maken. Wat mij betreft zit de Kerk in de mensen zelf en als die mensen elkaar willen ontmoeten en dezelfde rituelen willen meemaken, gaan ze naar een Kerk.
Bij mij zitten de rituelen er ook nog wel in en kan ik de Kerk zonder de ouderwetse meningen en vreemde gevaarlijke opvattingen nog wel waarderen.
En daarom ging ik nu met Kerst en de eerlijkheid gebiedt dat ik ook ging omdat ik aan de voet van de prachtige Matyas templom woon en de Hoogmis daar heel speciaal is.
Ik ging vroeg want ik had geen zin om de anderhalf uur te staan en zo druk is het hier meestal wel.
Achter in de Kerk was het orkest opgesteld en het koor en voor, bij het altaar was het mooi versierd.

De mis was gedeeltelijk in het Hongaars en gedeeltelijk in Latijn en omdat ik opgevoed ben met de liturgie kon ik alles wel volgen en wist ik waar we waren.....het was mooi, erg mooi. Het daar zitten, temidden van anderen, de muziek, de herkenning van alles dat ik ken van vroeger. De klokken voorafgaand aan de mis, tijdens het klaarmaken van de communie en bij het uitgaan van de kerk.

En gek genoeg, net als vroeger, dwaalde ik ook weer af en keek om me heen. Er was veel bont, in alle kleuren en smaken, in jassen, dassen en mutsen. Voor mij zat een mevrouw, een zwarte jas en handschoenen, om haar nek een vosje. Het vosje ging af en werd op de stoelleuning gehangen. Het bekje naar mij toe. Ik kreeg oogcontact met het vosje dat daar een beetje zielig en oud hing. Ik maakte een gebaar, dat ik het ook niet kon helpen, dat ik niet zo ben van bont en ik wees het vosje even subtiel op mijn wollen diervriendelijke dasje. Ik dacht even dat het vosje knipoogde maar toen moest het weer om de nek van de mevrouw want het was koud in de kerk.

's Avonds waren we samen in een andere Kerk, ook prachtig, de Basiliek. Ook weer vol, mooi versierd en met prachtige orgelmuziek. Hier deden we alleen het ritueel van kaarsen opsteken voor mensen die we het beste toewensen en genoten een kwartiertje mee van de liturgie.

Ik kijk er met plezier op terug. In de Basiliek en de Matyas Kerk waar oma trouwde en waar ze vaak naar de mis ging en zoals zo vaak spijt het mij dat ze er niet meer is.

De Basiliek

Kerstvakantie

Het is de morgen van de 23e december en zoals het hoort sneeuwt het. Vanuit mijn bed zag ik wel dat het grijs was buiten maar pas toen ik de gordijnen opentrok kwam de verrassing. Een dunne maar gestage sneeuw bui die lijkt te blijven liggen.

Leuk, de auto staat geparkeerd en kan blijven staan want hier in de stad kun je alles lopend doen of met het openbaar vervoer. Verder lijkt het er op dat het verkeer hier niet meteen ontregeld is bij een paar vlokjes of een koude bovenleiding.....

We genieten van een Kerstvakantie. De stad wordt al mooier en mooier en overal waar je komt is Kerstsfeer. Bij ons in huis doen we het deze keer met weinig, al onze spullen liggen in de Pastorie, maar veel waxine lichtjes doen wonderen.

Kerst is ook de Beigli tijd, het mooie ingerolde Hongaarse Kerstgebak. Traditioneel is de vulling met noot of maanzaad, maar hier in de stad zie ik meer smaken voorbij komen, kastanje, kokos, maanzaad/zure kers en noot/sinaasappel. Echte Hongaren kopen het natuurlijk niet maar maken het zelf.....alhoewel, als ik de rijen zie bij de diverse cukraszda's, dan voel ik mij als buitenlander toch niet alleen want mijn mede kopers zijn gewoon Hongaar en laten het Beigli bakken aan anderen over.
Ik kocht ze bij Auguszt, wat mij betreft de beste cukraszda die er bestaat in BP!

Mijn zus is toch nog meer H dan ik, allereerst spreekt ze de taal veel beter maar zelfs in NL heeft ze zich gewaagd aan het bakken van beigli, noten kraken en maanzaad malen in een echt H molentje en dan begint het echte werk pas. Van elkaars Beigli proeven gaat niet lukken, maar de verhalen zullen al smakelijk genoeg zijn.

Walnoot en geheime extra ingredienten

Maanzaad en extra geheime ingredienten



Prachtig!

 

Gisteravond zag ik op het NL journaal dat er weer meer wordt uitgegeven aan het Kerst eten. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe dat in H zit. Het traditionele Kerst-eten hier is niet duur en heel veel restaurants zijn dicht met de Kerstdagen, voor de Kerstavond is dat wel 95% want dan is de Hongaar thuis met familie en later in de Nachtmis in één van de vele kerken van de stad.

Inmiddels hebben we al wel weer genoten de afgelopen week van culinair Budapest. Steeds meer restaurants maken een leuke en lekkere combinatie van wijn en spijs en dan ook nog veelal met Hongaarse wijnen. Vrijdagavond waren we met vrienden in Borbíróság een heel gezellig restaurant achter de grote overdekte markt. De avond was leuk en zeer geanimeerd zodat we de laatste tram misten en lopend naar huis gingen......maar opgewarmd door de flessen was dat goed te doen.

Zalig voorgerecht van eendenlever

Een ander voorbeeld van een wijn spijs restaurant is Innio. We waren er al met vrienden BAMI, met mijn zus en dat is zo goed bevallen dat we er met Kerst ook weer naartoe gaan. Een voorgerecht van creme brulée van eendenlever dat zo verrukkelijk was en smolt op de tong, nog nooit zo'n bereiding van lever geproefd.

Een perfect knapperig bovenlaagje met een wondertje eronder.

Net als op het platteland is ook hier zwerfvuil, lege verpakkingen van de Mc, zakjes van de bakker en weggegooide zakken chips. In het park tegeonver ons is een legertje grote vogels, wij noemen ze roofraven, bezig om het zwerfvuil op te ruimen en soms hebben ze geluk.
De vogel hieronder geniet van een chipsje.

Het sneeuwt nog steeds, de tram gaat gewoon en wij gaan zo meteen met de jongens naar het park en kopen onderweg een lekker brood, want dat kan gewoon op zondag en vers is vers......

We wensen iedereen een Zalig Kerstfeest en alvast een heel gelukkig 2013, maar voor die tijd is er vast al wel weer wat te melden.....

Chinese pantoffelheld

Voordat het verhaaltje volgt allereerst een foto van onze allergrootste schat Coco, op pad in de Grote Stad. Hij vindt het nog steeds niet leuk en zou liever in de Pastorie zijn, maar zoals altijd doet hij het goed!

Zoals elke week hier, hebben we weer heel verschillende dingen gedaan en meegemaakt. Vorige week was er in de overdekte markt op de Hold utca een food market. Ik had erover gelezen op Internet, het was het tweede street food festival, waar diverse producenten van food en drank zich voorstelden, evenals restaurants en cateraars uit de stad.
We waren er in het weekend en het was druk, erg druk, maar net gezellig en niet te overvol. We keken onze ogen uit en aten en dronken van alles door elkaar, mooi bruin bier, een kamikaze hamburger, een ijsje van chocolade met kruiden, vlees met koriander, een viskoekje en het aanbod was zo veelomvattend dat we het meeste nog voorbij moesten laten gaan. We troffen een leuk stel dat Engels kon en erg belangstellend waren wat wij er van vonden. Ze houden een website bij over food en proberen daar op een dag van te leven. www.gyomber.hu

Een dag later waren we in een heel ander stukje Budapest. Ik was een tijd geleden op de Chinese markt in Jozsef város en mij leek dat P dit wel zou aanspreken, alles zeer goedkoop, veel nep, maar bijna echt en made in Kina. Tram 24 en een paar minuten lopen in een stukje stad waar je als toerist niet snel zult komen. Ingeklemd tussen spoorlijnen en een brede straat, een grote verzameling van hutjes, krakkemikkig, maar wel met dakjes zodat je droog loopt. Smalle steegjes met ondergoed, panty's, tassen, sloffen, mobiele telefoons en radio's, geurtjes van de beroemde merken maar dan nep, speelgoed. Alle uitbaters zijn Chinees en dat is onderling natuurlijk dan ook de voertaal, maar het zouden geen Chinezen zijn als ze ook niet vloeiend H zouden kunnen en uiteraard wat Engels voor de buitenlanders.
Gelukkig had ik me niet vergist. P was enthousiast, wat veel voor weinig! In de eerste kraam al een handig tasje gescoord, met veel vakken en ritsen. Pogingen om mij mijn geur te laten kopen mislukten, in de verte was er een vleugje gelijkenis, maar ik ga dan toch liever voor het echte.
Weer een paar hokjes verder, mooie warme sloffen, alle kleuren en maten voor één zeer lage prijs. P paste en kocht......

De Chinese mevrouw van de sloffen kreeg net een kom Chinese soep aangereikt die zo ontzettend lekker en authentiek rook dat we meteen vroegen waar die vandaan kwam. Zeer vriendelijk werd het ons uitgelegd, stukje rechtdoor, 3e straatje links en dan de kapu uit(poort) en daar zou het zijn.
Onze neus volgend was het een fluitje van een cent en kwamen we bij een iets groter hokje. Een winkel in Chinese spullen, blikjes, maar ook veel vers, groenten, kruiden, een diepvries met mooie vis. En in een hoek een loket met daarachter een klein keukentje.

Voor in de zaak een 3-tal biertafels met banken. Er hingen foto's van gerechten maar natuurlijk wisten wij de Chinese namen niet te duiden. Voor ons nam een Chinese man een bordje met van alles en we vroegen wat dat was. Het dagmenu en dat namen wij dus ook.
Heerlijk was het, onze voeten werden klompjes, onze handen kleumden, maar het bordje was echt heerlijk. Daarvoor alleen al zou je even naar dit plekje toegaan, voor 3 euro een bordje met lekkere smaken.

Koud tot op het bot liepen we verder langs alle spijkerbroeken, truien, wanten, laarzen en schoenen. In de tram en metro richting Ikea en later bij Ikea zelf ontdooiden we weer en genoten nog even na van China Town.

De sloffen zaten heerlijk warm en P genoot ervan die avond.
De volgende morgen troffen wij Daksi aan met een slof in zijn bekje. De rand was eraf geknabbeld, de gaten er in gebeten en alvast begonnen aan de zool. De andere slof lag inmiddels afgewerkt in een hoekje, Daksi had ervan genoten, de sloffen roken naar tennisbal en de kwaliteit was dusdanig dat hij er één nachtje voor nodig had om ze te slopen.....
Goede reden om weer snel terug te gaan voor een paar nieuwe......en dan goed opbergen.

Ladderstad

De stad heeft haar Kersttooi weer aangedaan en zoals altijd is het prachtig!
Elk stadsdeel heeft haar eigen keuze gemaakt in de verlichting, boompjes, bomen, ledlampjes, Kerststallen, alles dat zo mooi past in deze tijd van het jaar.
Vroeger verbeeldde ik me altijd dat ik aan de rijkdom van versiering kon zien of ik van een luxe stadsdeel naar een armer stadsdeel liep, maar dit jaar lijkt het overal even uitbundig. Net of er geen crisis is en nergens armoede.

Van de week reden we met de tram langs Kerepesi begraafplaats in het 8e district en daar stond een rij. Nergens lampjes te zien, nergens versiering, alleen een lange rij met kleumende wachtenden achter een klein bestelwagentje met warme soep en brood. De "gelukkigen" stonden op de leuning van een parkbank of op een vuilnisbak hun kommetje leeg te eten. We vroegen ons af waar ze na het kleine maaltijdje naartoe zouden gaan. Naar hun kartonnen doos onder de struikjes in het park, als ze geluk hebben naar een ondergrondse oversteekplaats waar het iets minder waait of misschien naar hun verzameling kleedjes en vodden onder één van de viaducten?

Normaal zag ik de versierde stad pas op 1 van mijn korte tochtjes naar de Grote Stad. Nu ik er al wat langer verblijf had ik het genoegen om de opbouw te zien.
Overal in de stad verschenen ladders en laddertjes. Bij mij in de straat, een laddertje bij de computerwinkel die zijn gevel versierde met blauw witte ledlampjes. Het Szell Kalmanntér, 's morgens nog lelijk als altijd, 's middags met de geraamtes van houten huisjes en 's avondjes een klein marktje met veel rood en groen.
Toppunt was natuurlijk de Grote Kerstmarkt op Vörösmartytér, een ladder was niet genoeg, een magnifiek apparaat van de genietroepen met een beweegbare megahoge arm met een bakje met 2 mannen er in die de boom langzaam en met zorg versierden.

En nu is alles dus klaar en kan er van genoten worden.
Vorige week kwamen daar speciaal vrienden MH voor naar de Grote Stad, om ons gedoetje mee te maken en de stad op een positieve manier te zien. Even dreigde het weer nog roet in het eten te gaan gooien, zware sneeuw werd verwacht die, zeker in ons Nederlands referentiekader, de boel lam zou leggen en een veilige treinreis terug naar het plateland onmogelijk zou maken.
Het bezoek werd dus wat ingekort maar desondanks was er ruim tijd om bij te kletsen, op alle plekken, op straat, in de tram en bus, totaan het afscheid bij de halte.
P was er overdag al bij en ik sloot tegen de avond aan. Tot mijn grote geluk was één van de verzoeknummers een proeve bij de Indier. Altijd tot genoegen uiteraard en weer tot mijn grote geluk vielen de smaken in de smaak en konden we nog door richting thee huis uit Jordanie en hadden we van te voren al in het prachtige Bookcafe in het Pariszi Aruház gezeten.

De volgende morgen was er al afscheid, na de wandeling in ons "huispark" en een ontmoeting met CFD! MH zijn weer veilig thuisgekomen en wij genieten voorlopig nog even verder.

Het vleespaleis met taartenbuffet

We waren er al weken vol van, M zou zijn 80e verjaardag vieren. Een paar jaar terug had het er nog op geleken dat dit niet meer zou gaan lukken, dus nu was het eigenlijk dubbel feest. M en M doen niks aan verjaardagen want zoals overal in H wordt de naamdag gevierd. Op de kroonjaren 60, 70 en 80 wordt er een uitzondering gemaakt, een feest, een echt feest ergens buitenshuis, met veel eten en drinken dat nu eens een keer door anderen mag worden ingekocht en bereid.

P en ik hadden de eer om erbij te mogen zijn en het voelde ook echt als een eer om aan te schuiven bij de familie tafel. Acht jaar geleden ontmoetten we elkaar voor het eerst, wij als nieuwkomers en M als tolk. En nu horen we bij de incrowd en zijn we goede vrienden, ondanks leeftijd, achtergrond en nationaliteit.

De dag stond al een tijdje vrij in de agenda, inmiddels waren de details al met P besproken tijdens de meerwekelijkse wijnrondes en wisten we ongeveer wat er zou gaan komen.
Plaats van handeling een zaaltje in ons buurdorp, dat bij de sportvereniging hoort en waar ook al eens een 60 jarig feest werd gevierd. De baas heet Viktor en MM kunnen goed met hem.

We hadden al zo'n vermoeden wat er op de borden zou verschijnen, de Schalen, ik schreef er al eerder over, de Grote Schalen met veel, waar alle H die we kennen op het platteland gek op zijn.
In de stad ben ik ze nog niet tegengekomen, maar eerlijk gezegd zijn wij er ook niet naar op zoek.
De week van te voren was M(a) druk, bakken, schalen en tepsi's vol met gebak, zoet en zout, in alle kleuren en smaken. Er werd P verklapt dat dit mee zou gaan naar Viktor als toetje.

De zaterdag was fris maar zonnig, echt verjaardagsweer. Wetend dat MM het ook zouden doen, doften wij ons een beetje op en reden naar het feest. Ondanks vaak gehoorde ervaringen zijn veel H die wij kennen netjes op tijd en de zaal was al flink gevuld. Uiteraard met levenservaring, heel veel levenservaring van mensen die oorlogen, opstanden, onderdrukking en vrijheid hebben meegemaakt in een setting van altijd keihard werken.
Echt een verdiend feest dus.

De cadeautafel werd vol, veel cellofaan, plantjes, lekkernijen, drank, foto's en bij elke begroeting en elke gelukwens waren er emoties.
Zoals het hoort, de start met Palinka, even met elkaar kletsen en dan snel naar het eten.
Een smakelijke kippensoep met alles er op en in.
Daarna de Schalen....tegenover mij zat de neef en we vroegen ons geinend af wanneer de rest van het dorp zou binnenkomen.....

En toch, al deze levenservaring wist er wel raad mee en Viktor liep af en aan met aanvulling op drankjes, aardappels en rijst. Kletsen is kletsen en eten is eten dus gedurende een tijdje was er slechts geklik van bestek en tevreden gemompel en goedkeurend geknik.

Ik deed een speechje, wel voorbereid want in het H, maar heel gewoon uit het hart en er waren tranen bij M en M, die gelukkig weer heel snel droogden, want al die levenservaring weet dat het geen zin heeft om te blijven hangen in een moment.

De borden met gebak werden binnen gedragen, al die uren van M(a) vonden een prominente plek op tafel......maar tot onze grote verbazing volgden er nog 4 mega grote taarten. Ik was sprakeloos en keek vol ver- en bewondering naar mijn grijze buurtjes die vol goede moed en compleet in de stemming van alle taarten een stukje op hun bordje legden om een persoonlijk taartenbuffetje te hebben.

Bij de kaarsjes op de taart mocht er eindelijk worden gezongen en M was écht jarig!
We zagen MM wat smoezen met Viktor en opeens verscheen er papier en doosjes zoals bekend van de shoarma afhaal, witte dozen met vlakverdeling. M(a), gewapend met een viertal grote messen ging aan de slag met het verdelen van alles over de aanwezigen, om thuis ook nog te kunnen nagenieten......

Dat M hier een feestje hield kon natuurlijk niet geheim blijven en aan het eind van de middag was er nog even bezoek op het erf, kennissen uit de buurt die te paard kwamen gelukwensen en uiteraard wat biertjes meedronken.
Het was een gemeend, gezellig en zeer verdiend feest en wat wij vooral hopen is dat er niemand van deze tafel zal ontbreken op het volgende kroonjaar.

Het jongste kleindochtertje

P op Marrakech

Vissen voeren

Zoals al aangekondigd een aantal plaatjes van onze week met vrienden BAMI. De lange lijst van hun wensen was al een tijdje binnen, echt een verademing als er mensen komen die weten waar ze naartoe komen, wat er allemaal te doen en te zien is en welke keuzes ze daaruit willen maken.
Het hotel, vlakbij ons, zodat het ontmoetingspunt, in het midden al heel makkelijk te kiezen was.
Niet alleen vanwege dat midden, ook vanwege de heerlijke ontbijten, de stadse sfeer en het je ogen uitkijk gehalte van bisztro Deryne.

Nog een makkelijk punt van het hotel vlakbij, 's avonds na het eten terug met dezelfde tram of bus en een zwaai tot morgen vanaf dezelfde halte of eentje verder.....

Er was een wens die mij ook nog voor raadselen zette. BAMI wilden vissen voeren met hun voeten. Ze waren zeker dat het kon want ze hadden erover gelezen......en gelukkig, de tip van mijn zwembad paste als een huis en het vissen voeren kon doorgang vinden.
Speciale vissen zijn het en wellness liefhebbers zullen het vast wel kennen, de visjes eten voorzichtig maar gedegen het eelt van je voeten en glad als een aal stap je uit de vissenkom.
BAMI waren enthousiast, ik weet nog niet of ik het ga doen.....

Behalve de prachtige dingen in het centrum trokken we ook naar boven, naar Normafa om te genieten van het mooie uitzicht, naar beneden te wandelen langs de huizen die we allemaal wel zouden willen bewonen en uiteraard te eindigen bij Villa Bagatelle voor een zalige lunch.
Op de bruggen over de Donau genoten we van het uitzicht maar de woensdagavond waren we ook op het water te vinden. Er is een restaurant, Melba, dat helemaal aan het eindtraject van de blauwe metro ligt, in een nederzetting van luxe appartementen met fittness en zwembad. Ik had er ooit geluncht, lekker, en genoten van het uitzicht op het water. Deze Melba heeft wat leuks voor haar gasten, een paar keer in de week vertrekt er om 21 uur vanaf hun steiger een boot voor een rondvaart van een uur.
BP is zo al mooi, maar BP in het donker vanaf het water is helemaal geweldig om te zien.
Na een 7! gangen diner met begeleidende wijnen lagen we als een huis en zagen we de monumenten langs ons heen trekken. Een sprookje.

De week vloog voorbij maar gelukkig hebben we allemaal genoten en hebben we een goede indruk kunnen geven van het mooie BP. De onuitputtelijke lijst van moois om te bekijken of te bezoeken, de grote keuze in heerlijke, hippe, gezellige en ook nog betaalbare restaurants. De Kerstsfeer, tradities en trendy versieringen gecombineerd.
En....geen paraplu nodig, zelfs geen muts of handschoenen, alleen een paar goede schoenen voor de vele trappen en kilometers.

Trendy Kerst in Hotel/Koffiehuis New York

Vissen voeren met de voeten

Zalig! Lever! En met witlof, nog niet eerder tegengekomen hier in een restaurant.....

Wijn uit Etyek, lekker. Restaurant Innio, een aanrader.

Aan het begin van ons 7 gangen diner....

Gang 2

Op de boot

Deryne, voor ontbijt of lunch, of brunch, of diner, of wijn, of koffie of......