Ladderstad

De stad heeft haar Kersttooi weer aangedaan en zoals altijd is het prachtig!
Elk stadsdeel heeft haar eigen keuze gemaakt in de verlichting, boompjes, bomen, ledlampjes, Kerststallen, alles dat zo mooi past in deze tijd van het jaar.
Vroeger verbeeldde ik me altijd dat ik aan de rijkdom van versiering kon zien of ik van een luxe stadsdeel naar een armer stadsdeel liep, maar dit jaar lijkt het overal even uitbundig. Net of er geen crisis is en nergens armoede.

Van de week reden we met de tram langs Kerepesi begraafplaats in het 8e district en daar stond een rij. Nergens lampjes te zien, nergens versiering, alleen een lange rij met kleumende wachtenden achter een klein bestelwagentje met warme soep en brood. De "gelukkigen" stonden op de leuning van een parkbank of op een vuilnisbak hun kommetje leeg te eten. We vroegen ons af waar ze na het kleine maaltijdje naartoe zouden gaan. Naar hun kartonnen doos onder de struikjes in het park, als ze geluk hebben naar een ondergrondse oversteekplaats waar het iets minder waait of misschien naar hun verzameling kleedjes en vodden onder één van de viaducten?

Normaal zag ik de versierde stad pas op 1 van mijn korte tochtjes naar de Grote Stad. Nu ik er al wat langer verblijf had ik het genoegen om de opbouw te zien.
Overal in de stad verschenen ladders en laddertjes. Bij mij in de straat, een laddertje bij de computerwinkel die zijn gevel versierde met blauw witte ledlampjes. Het Szell Kalmanntér, 's morgens nog lelijk als altijd, 's middags met de geraamtes van houten huisjes en 's avondjes een klein marktje met veel rood en groen.
Toppunt was natuurlijk de Grote Kerstmarkt op Vörösmartytér, een ladder was niet genoeg, een magnifiek apparaat van de genietroepen met een beweegbare megahoge arm met een bakje met 2 mannen er in die de boom langzaam en met zorg versierden.

En nu is alles dus klaar en kan er van genoten worden.
Vorige week kwamen daar speciaal vrienden MH voor naar de Grote Stad, om ons gedoetje mee te maken en de stad op een positieve manier te zien. Even dreigde het weer nog roet in het eten te gaan gooien, zware sneeuw werd verwacht die, zeker in ons Nederlands referentiekader, de boel lam zou leggen en een veilige treinreis terug naar het plateland onmogelijk zou maken.
Het bezoek werd dus wat ingekort maar desondanks was er ruim tijd om bij te kletsen, op alle plekken, op straat, in de tram en bus, totaan het afscheid bij de halte.
P was er overdag al bij en ik sloot tegen de avond aan. Tot mijn grote geluk was één van de verzoeknummers een proeve bij de Indier. Altijd tot genoegen uiteraard en weer tot mijn grote geluk vielen de smaken in de smaak en konden we nog door richting thee huis uit Jordanie en hadden we van te voren al in het prachtige Bookcafe in het Pariszi Aruház gezeten.

De volgende morgen was er al afscheid, na de wandeling in ons "huispark" en een ontmoeting met CFD! MH zijn weer veilig thuisgekomen en wij genieten voorlopig nog even verder.