Chinese pantoffelheld

Voordat het verhaaltje volgt allereerst een foto van onze allergrootste schat Coco, op pad in de Grote Stad. Hij vindt het nog steeds niet leuk en zou liever in de Pastorie zijn, maar zoals altijd doet hij het goed!

Zoals elke week hier, hebben we weer heel verschillende dingen gedaan en meegemaakt. Vorige week was er in de overdekte markt op de Hold utca een food market. Ik had erover gelezen op Internet, het was het tweede street food festival, waar diverse producenten van food en drank zich voorstelden, evenals restaurants en cateraars uit de stad.
We waren er in het weekend en het was druk, erg druk, maar net gezellig en niet te overvol. We keken onze ogen uit en aten en dronken van alles door elkaar, mooi bruin bier, een kamikaze hamburger, een ijsje van chocolade met kruiden, vlees met koriander, een viskoekje en het aanbod was zo veelomvattend dat we het meeste nog voorbij moesten laten gaan. We troffen een leuk stel dat Engels kon en erg belangstellend waren wat wij er van vonden. Ze houden een website bij over food en proberen daar op een dag van te leven. www.gyomber.hu

Een dag later waren we in een heel ander stukje Budapest. Ik was een tijd geleden op de Chinese markt in Jozsef város en mij leek dat P dit wel zou aanspreken, alles zeer goedkoop, veel nep, maar bijna echt en made in Kina. Tram 24 en een paar minuten lopen in een stukje stad waar je als toerist niet snel zult komen. Ingeklemd tussen spoorlijnen en een brede straat, een grote verzameling van hutjes, krakkemikkig, maar wel met dakjes zodat je droog loopt. Smalle steegjes met ondergoed, panty's, tassen, sloffen, mobiele telefoons en radio's, geurtjes van de beroemde merken maar dan nep, speelgoed. Alle uitbaters zijn Chinees en dat is onderling natuurlijk dan ook de voertaal, maar het zouden geen Chinezen zijn als ze ook niet vloeiend H zouden kunnen en uiteraard wat Engels voor de buitenlanders.
Gelukkig had ik me niet vergist. P was enthousiast, wat veel voor weinig! In de eerste kraam al een handig tasje gescoord, met veel vakken en ritsen. Pogingen om mij mijn geur te laten kopen mislukten, in de verte was er een vleugje gelijkenis, maar ik ga dan toch liever voor het echte.
Weer een paar hokjes verder, mooie warme sloffen, alle kleuren en maten voor één zeer lage prijs. P paste en kocht......

De Chinese mevrouw van de sloffen kreeg net een kom Chinese soep aangereikt die zo ontzettend lekker en authentiek rook dat we meteen vroegen waar die vandaan kwam. Zeer vriendelijk werd het ons uitgelegd, stukje rechtdoor, 3e straatje links en dan de kapu uit(poort) en daar zou het zijn.
Onze neus volgend was het een fluitje van een cent en kwamen we bij een iets groter hokje. Een winkel in Chinese spullen, blikjes, maar ook veel vers, groenten, kruiden, een diepvries met mooie vis. En in een hoek een loket met daarachter een klein keukentje.

Voor in de zaak een 3-tal biertafels met banken. Er hingen foto's van gerechten maar natuurlijk wisten wij de Chinese namen niet te duiden. Voor ons nam een Chinese man een bordje met van alles en we vroegen wat dat was. Het dagmenu en dat namen wij dus ook.
Heerlijk was het, onze voeten werden klompjes, onze handen kleumden, maar het bordje was echt heerlijk. Daarvoor alleen al zou je even naar dit plekje toegaan, voor 3 euro een bordje met lekkere smaken.

Koud tot op het bot liepen we verder langs alle spijkerbroeken, truien, wanten, laarzen en schoenen. In de tram en metro richting Ikea en later bij Ikea zelf ontdooiden we weer en genoten nog even na van China Town.

De sloffen zaten heerlijk warm en P genoot ervan die avond.
De volgende morgen troffen wij Daksi aan met een slof in zijn bekje. De rand was eraf geknabbeld, de gaten er in gebeten en alvast begonnen aan de zool. De andere slof lag inmiddels afgewerkt in een hoekje, Daksi had ervan genoten, de sloffen roken naar tennisbal en de kwaliteit was dusdanig dat hij er één nachtje voor nodig had om ze te slopen.....
Goede reden om weer snel terug te gaan voor een paar nieuwe......en dan goed opbergen.