Het vleespaleis met taartenbuffet

We waren er al weken vol van, M zou zijn 80e verjaardag vieren. Een paar jaar terug had het er nog op geleken dat dit niet meer zou gaan lukken, dus nu was het eigenlijk dubbel feest. M en M doen niks aan verjaardagen want zoals overal in H wordt de naamdag gevierd. Op de kroonjaren 60, 70 en 80 wordt er een uitzondering gemaakt, een feest, een echt feest ergens buitenshuis, met veel eten en drinken dat nu eens een keer door anderen mag worden ingekocht en bereid.

P en ik hadden de eer om erbij te mogen zijn en het voelde ook echt als een eer om aan te schuiven bij de familie tafel. Acht jaar geleden ontmoetten we elkaar voor het eerst, wij als nieuwkomers en M als tolk. En nu horen we bij de incrowd en zijn we goede vrienden, ondanks leeftijd, achtergrond en nationaliteit.

De dag stond al een tijdje vrij in de agenda, inmiddels waren de details al met P besproken tijdens de meerwekelijkse wijnrondes en wisten we ongeveer wat er zou gaan komen.
Plaats van handeling een zaaltje in ons buurdorp, dat bij de sportvereniging hoort en waar ook al eens een 60 jarig feest werd gevierd. De baas heet Viktor en MM kunnen goed met hem.

We hadden al zo'n vermoeden wat er op de borden zou verschijnen, de Schalen, ik schreef er al eerder over, de Grote Schalen met veel, waar alle H die we kennen op het platteland gek op zijn.
In de stad ben ik ze nog niet tegengekomen, maar eerlijk gezegd zijn wij er ook niet naar op zoek.
De week van te voren was M(a) druk, bakken, schalen en tepsi's vol met gebak, zoet en zout, in alle kleuren en smaken. Er werd P verklapt dat dit mee zou gaan naar Viktor als toetje.

De zaterdag was fris maar zonnig, echt verjaardagsweer. Wetend dat MM het ook zouden doen, doften wij ons een beetje op en reden naar het feest. Ondanks vaak gehoorde ervaringen zijn veel H die wij kennen netjes op tijd en de zaal was al flink gevuld. Uiteraard met levenservaring, heel veel levenservaring van mensen die oorlogen, opstanden, onderdrukking en vrijheid hebben meegemaakt in een setting van altijd keihard werken.
Echt een verdiend feest dus.

De cadeautafel werd vol, veel cellofaan, plantjes, lekkernijen, drank, foto's en bij elke begroeting en elke gelukwens waren er emoties.
Zoals het hoort, de start met Palinka, even met elkaar kletsen en dan snel naar het eten.
Een smakelijke kippensoep met alles er op en in.
Daarna de Schalen....tegenover mij zat de neef en we vroegen ons geinend af wanneer de rest van het dorp zou binnenkomen.....

En toch, al deze levenservaring wist er wel raad mee en Viktor liep af en aan met aanvulling op drankjes, aardappels en rijst. Kletsen is kletsen en eten is eten dus gedurende een tijdje was er slechts geklik van bestek en tevreden gemompel en goedkeurend geknik.

Ik deed een speechje, wel voorbereid want in het H, maar heel gewoon uit het hart en er waren tranen bij M en M, die gelukkig weer heel snel droogden, want al die levenservaring weet dat het geen zin heeft om te blijven hangen in een moment.

De borden met gebak werden binnen gedragen, al die uren van M(a) vonden een prominente plek op tafel......maar tot onze grote verbazing volgden er nog 4 mega grote taarten. Ik was sprakeloos en keek vol ver- en bewondering naar mijn grijze buurtjes die vol goede moed en compleet in de stemming van alle taarten een stukje op hun bordje legden om een persoonlijk taartenbuffetje te hebben.

Bij de kaarsjes op de taart mocht er eindelijk worden gezongen en M was écht jarig!
We zagen MM wat smoezen met Viktor en opeens verscheen er papier en doosjes zoals bekend van de shoarma afhaal, witte dozen met vlakverdeling. M(a), gewapend met een viertal grote messen ging aan de slag met het verdelen van alles over de aanwezigen, om thuis ook nog te kunnen nagenieten......

Dat M hier een feestje hield kon natuurlijk niet geheim blijven en aan het eind van de middag was er nog even bezoek op het erf, kennissen uit de buurt die te paard kwamen gelukwensen en uiteraard wat biertjes meedronken.
Het was een gemeend, gezellig en zeer verdiend feest en wat wij vooral hopen is dat er niemand van deze tafel zal ontbreken op het volgende kroonjaar.

Het jongste kleindochtertje

P op Marrakech