Dokter IJs en de Dobbelstenen

Soms overvalt het mij. Zin in ijs. Niet zomaar zin, nee, echt zo'n zin waarmee je de hele dag in je hoofd zit. Ontzettende zin in ijs dus.
Het zou op zich makkelijk op te lossen zijn, gewoon een bak ijs in de vriezer.
Echter, ik weet dat er samenhang bestaat tussen de kennis dat er een bak in de diepvries ligt en de frequentie van de overvallen......dus heb ik het niet standaard in huis.

Vaak gaat het voorbij, een nacht slapen en het is vergeten, maar soms.....dan blijft het zeuren in mijn hoofd. Mijn bakje yoghurt van 's morgens is opeens een zurig aftreksel van iets dat lekker zou moeten zijn, de ijssalade van de lunch kan niks goedmaken. Als ijs verslaafde weet ik dan dat het zover is, ik moet een shot nemen.
En dat shot komt niet uit een bak van de supermarkt, dat zou slechts 1 smaak zijn en je zit weer met de resten.....nee, het shot moet komen uit een echte ijswinkel, met kleurige en geurende bakken, het liefst nog met smaken die ik nog niet eerder had en uiteraard een bolletje chocolade.

Afgelopen week was het zover. Ik had last van een overval, al bijna 10 dagen en het moest er van komen. In Budapest is heerlijk ijs, maar het is nu winter. Elk adresje dat ik bezocht verkocht nincs en de ijsbakken waren gevuld met roze meringues en chocoladerepen. Zelfs zaken die op de gevel vermelden dat ze van het gebak en ijs zijn, hadden niks.
De radertjes in mijn hoofd draaiden op volle toeren en opeens wist ik het.

Op de Bartok Bela ut zit Dr. Gelato. Wel een goede naam in dit verband. Ik nam de bus, stapte uit op Moricz Zsigmondtér en liep vol verwachting een stukje terug. En ik werd niet teleurgesteld. Niet alle bakken waren gevuld, maar desondanks genoeg voor mijn shot en ondertussen kletsten de ijsmevrouw en ik over het feit dat ijs van alle seizoenen is, en niet alleen van de zomer.
Heerlijk was het, echt heerlijk! En de nieuwe smaak van deze keer was caramel/kastanje, een aanrader. En ik kan er weer even tegenaan.

Voor je recept naar dokter Gelato!

Gisteren was het weer prachtig lente weer en ik had wel zin in een rondje Buda. Ik begon met bus 178 en liep rond op de Naphegy, de heuvel tegenover ons huis en genoot van het mooie uitzicht, de leuke huizen, sommigen met tuin en de bedrijvigheid die hier overal te vinden is.
Daarna met de tram het groen in van de Hüvösvölgy, geweldige villa's, mooie appartementen, tuinen als parken. Een tram die erdoorheen slingert en elke keer een mooi panorama van de Budaer heuvels. Mensen in wandelschoenen, mensen met tasjes, kinderen van internationale scholen, en rust, vooral heel veel rust.
Bij het eindpunt staan veel bussen, nog verder de stad uit naar de dorpjes om Budapest heen, maar uiteraard ook bussen terug het leven in. Ik koos bus 29, die via een prachtige route door het 2e district naar het 3e district toerijdt.

Het eindpunt was in Obuda, het mooie oude stukje Budapest tussen het geweld van betonnen flats en wegen. Ik was er al een tijdje niet geweest en ik besloot rond te lopen. Tot mijn verbazing stond er nog een ijsbaan op het plein, overal elders in de stad zijn ze al opgeruimd, maar hier werd nog volop geschaatst. Glühwein stond er ook nog en de uitbaters waren allemaal druk bezig om hun terrassen in te richten.
Ik zag een voor mij nieuwe csarda, mooi houten terras, uitnodigend bord. Csalanosicsarda heet het. Ik was nieuwsgierig en bovendien was het al ruim na lunchtijd. Binnen was het leuke kitsch. Echt alles netjes op elkaar afgestemd met nep stenen in het stucwerk, een irritant watervalletje met stenen, maar ook erg leuke potten met ingemaakte groenten en veel kannen op takken die ik zo had willen meenemen. Het was gezellig gevuld, veel lunchers en de borden deden het water in mijn mond lopen.

Ik ging voor een vissoepje en omdat ik om "pittig" vroeg, kreeg ik er een bordje bij met een in schijfjes gesneden hele gifgroene paprika en een bakje erös pista. Smaakte prima en ik kreeg het opgediend in een leuk rood emaillen pannetje.

Bij het afrekenen gebeurde nog wat aparts. Ik had wel gezien dat de dame die overal afrekende een mokje bij zich had en ook steeds weer mee terug nam. Ik dacht nog, zou de fooi daarin moeten. Toen ze bij mij kwam kreeg ik uitleg. Het mokje was een met groen vilt gevuld dobbelmokje met 3 dobbelstenen. In deze csarda mag je 1 x gooien met het mokje en als je dan 3 x 6 gooit.......wordt de rekening verscheurd en ben je gewoon te gast! Nog nooit meegemaakt zo iets en wel geinig.....ik gooide een 2, een 4 en een 5 en rekende dus netjes af.

Met het voorstadsteintje de Hév reed ik weer terug naar mijn eigen wijk. Dagje Buda prima geslaagd!

Adres van de csarda

Een paar van de leuke kannen

Het staats zelfs op de website......

Familie feestje

Dit weekend stond in het teken van een familie feestje. De Hongaarse neef werd 70 en ook al is het eigenlijk een echte neef van mijn moeder, noemen wij hem toch gewoon neef en zijn broer ook.
Zijn dochter is wat jonger dan ik en heel heel vroeger hadden we leuk contact toen ik hier was als kind.
Zij woont in Rome en ik had haar 28 jaar niet gezien. Zij zou ook komen en mijn zus kwam over uit Nederland.

Het was gezellig dat weekend. Natuurlijk hadden we het van te voren al leuk met mijn zus. De stad in, met sneeuw, met wind, met regen, maar uiteraard met cukraszda, met kifli, met ebéd en vacsora!
Laatst ontdekte ik op één van de wandelingen een vrij nieuw eettentje, Hungarikum Bisztro. Een echtpaar runt het restaurant samen met een vriendin, ze gebruiken Hongaarse traditionele recepten, maar geven er een eigen Schwung aan. Het is klein, niet voor busladingen dus gelukkig, en er is elke avond muziek van een cymbaal.

Het was leuk en lekker en aardig. De smaken kwamen heel dicht in de buurt van zoals oma en Klárinéni (de moeder van de neven) kookten en ver van massa en snelle keuken. Een heerlijke hortobagyi palacsinta, toe een turós, smakelijk varken, eend, goed gevulde kool, taart van appel, noot en chocolade. En om te proeven van het huis een gesztenye puree en ieder 2 palinka.
Heerlijk en een aanrader!

Zalig en heel gezellig!

 

De dag voor de verjaardag van de neef.
Mijn zus en ik stappen in een tram, willekeurig nummer, willekeurige tijd. Het is druk, ik zie een stoeltje en mijn zus 3 meter verderop ook. Als we zitten staat aan de overkant een gestalte op en loopt naar mijn zus.
De rest is history.......onze nicht uit Rome, 28 jaar niet gezien, en dan zien we elkaar gewoon in een tram in BP. We kletsten tot het eindpunt en zeiden tot morgen tegen elkaar.

De verjaardag zelf was leuk. Mail, Facebook en de ontmoetingen van de laatste jaren wissen de afstanden wel weg en omdat onze familie klein is, kun je met iedereen contact hebben en loop je niet aan het eind van de middag weg met het idee dat je nog 10 verjaardagen nodig hebt om bij te kletsen.
En met deze familie praten we ook altijd over de familie leden die er helaas niet meer zijn, maar nooit wordt het somber of zwaar, we praten over ze als waardevolle herinnering en omdat het zo is, zijn ze er nog gewoon bij!

Mijn zus is inmiddels alweer thuis. De neef eet vanavond misschien de restjes. De nicht vertrekt overmorgen naar Rome....maar misschien kom ik haar morgen wel weer tegen in een tram.



Rechts de jarige neef met de dochter uit Rome

Rund

Bij alle leuke en spannende restaurantjes die ik nog zou willen uitproberen, zou je bijna denken dat we nooit thuis eten, maar niets is minder waar.....we zijn vaker gewoon in het appartement dan in die mooie stad om te eten.

Na al het nieuws in Nederland over het paardenvlees vroegen wij ons af hoe het hier zit. Hoe vaak zouden wij ander vlees hebben gegeten dan we dachten? Wij eten graag vlees maar wij houden ook veel van dieren en hoe moet dat nou samen gaan? Wat we proberen te doen is om vlees te eten van dieren die een mooi leven hebben gehad en ofwel vanaf hun geboorte voorbestemd waren om gegeten te worden, ofwel na een leuk leven in het wild op een dag worden geschoten door een goede jager.

In de Pastorie is dat minder moeilijk. De kippen komen van M en we weten precies hoe lang en hoe mooi ze hebben geleefd. Varkens komen uit de buurt, van A en A bijvoorbeeld, schuin tegenover ons en ook het kalf van de overburen liep gewoon lekker los voordat hij werd geslacht. En de rest......die kopen we bij een plaatselijke slager en niet bij een supermarkt en hopelijk is dat dan voldoende zekerheid.
Hier in de stad is het ingewikkelder, geen dieren van thuisslacht in ieder geval. Goede slagers zijn er wel volop, tenminste.....ze zien er wel goed uit. Je zou iets kunnen zeggen over de prijs, niet naar de kiloknallers gaan, of diegenen met de grootste akcio's.....maar dan nog weet je niets zeker.

Deze week was ik op pad voor gehakt. Vlakbij ons is één van die geweldige overdekte markten waar je al je boodschappen kunt doen. Slagers volop en meestal loop ik er een paar keer langs om goed te kijken wat er is en hoe het er uit ziet. Bij één slager kreeg ik vertrouwen, er lagen slechts kleine bakken gehakt in plaats van de kilobergen. Er was rund en er was varken en toen zag ik wat er speciaal was aan deze slager. Het was een Hungaricum Slager, een slager met alleen locaal Hongaars product. Het varkensgehakt was van het Mangalica varken en er hingen foto's van de beestjes in vrolijker dagen. Aan de kraam hing een hoofd van het Hongaarse rund, dat prachtige dier met de horens en daar was het rundergehakt van afkomstig.
Je moet ergens in geloven en ik geloofde deze slager en kocht van beide soorten. Duurder dan de collegae, maar eten doe je niet alleen met je maag.

En nu blijft de vraag over, waar haalt ons dichtbij Chineesje zijn vlees? Als we nou maar geen hond gegeten hebben.......bij deze commotie rondom vlees ga je weer denken aan de oude Broodje Aap verhalen.

Een ander Rund was deze week voor onze deur. Een Mercedes die op een Audi knalde. En wat ons opviel, de Mercedes zat behoorlijk in elkaar en de Audi had bijna niks.
Altijd wat te doen hier.....

Het mooie Hongaarse rund

Rundergehaktballen

Wat een pechdag

Flink kapot

Rondje Azie

Als we in de stad op onze bus wachten, komt er steevast een andere bus eerst, bus 173. We zien dat al uit de verte, want 173 is altijd lang. Een extra lange bus met harmonika scharnier. Blijkbaar is 173 een drukke lijn en dat blijkt ook wel want er stappen meer mensen in en uit dan in onze nummers.
Waar 173 in Buda naartoe gaat wist ik eigenlijk al wel, maar het Pest gedeelte had ik nog niet eerder uitgeprobeerd, dus was dit traject gisteren aan de beurt.

Ik zat achter de harmonika en husselde lekker mee. Zoals altijd zie ik veel moois onderweg. Geweldige stadspanden met mooie binnenplaatsen, winkels die ik bijschrijf op mijn to do lijstje in mijn hoofd. Het statige Keleti station. Dan de wijk Zúglo, geweldige villa's, tuinen erbij, soms voor de klusser, soms al klaar.
De Amérikai ut die ik vooral ken van de kankerkliniek met de dokters die research doen.

Ik vorder gestaag en reis steeds verder Pest in via de Thököly en de Csömöri ut. De villa's worden flats en opeens zie ik dat ik hier toch al eerder ben geweest met een tram die deze buslijn kruist en ook richting randen van de stad voert.

Als het zicht weidser wordt en de flats groter weet ik dat ik er bijna ben, bij het eindpunt Új Nyírpalota.
Ik stap uit tussen de flats en er staan nog veel meer 173-igs en ook 173-E's, te wachten op nieuwe reizigers.
Als ik om me heen kijk zie ik opeens het Azsia Center. Al veel over gehoord, ook over gelezen maar nog niet eerder geweest. Een klein stukje lopen en dan betreed ik een zeer ruimtelijk opgezet stukje Budapest. Voordat ik bij het Azsia Center kom, zie ik eerst nog een China Mart. Ik rol van de ene verbazing in de ander. Het assortiment lijkt sprekend op dat van de Chinese Markt die we kennen uit district 8, maar hier is alles uitgestald in units zoals we die kennen uit de "gewone" shoppingmalls zoals Arkád. Heel apart. Dure locatie met goedkope spullen. Je kunt een kanon afschieten en ik bedenk dat ik de markt in district 8 leuker vind, maar lekker warm is het hier wel.

Uiteraard val ik voor iets goedkoops, een leuke shawl, en ik maak een praatje met de mevrouw bij de kassa. Ze legt me uit dat de kelder en de 2e verdieping voor meubels zijn en dat de bovenste verdieping voor sport dingen gaat worden, conditie dingen zegt ze letterlijk.
Ik zie al meubels staan, niet echt mijn smaak, maar wel heel andere spullen dan ik ken uit de Hongaarse meubelwinkels, het meeste is van heel donker teakhout.
Ik vraag de mevrouw naar het Azsia Center en ze beaamt dat daar ook veel winkels zijn en ze voegt eraan toe dat zij bij de China Mart wel goedkoper zijn.....

Ik loop door naar het Azsia center. Ik word verwelkomd door een Chinese Boog en een Chinees beeld. Het gebouw bestaat uit 2 megagrote vleugels.
Ik loop naar binnen en opeens waan ik mij in een echte Aziatische shoppingmall. Het is zo groot en zo kleurrijk dat ik niet meer weet waar ik moet lopen en kijken. Hetzelfde assortiment, kleding, heel veel kleding, schoeisel waaraan je al kunt zien dat je op den duur voetproblemen zal krijgen. Ondergoed, koffers, tassen, maar ook veel toiletspullen en levensmiddelen. De uitbaters zijn Chinees en de klanten Hongaars en Chinees. Blijkbaar zijn de wasmiddelen extra goedkoop want daar zie ik veel mensen mee sjouwen.

Ook hier is de omgeving luxe, panorama liften en roltrappen, mooie verlichting en luxe materialen. Ik begrijp niet hoe dit centrum winstgevend kan zijn, maar misschien is het dat ook niet. In ieder geval is het ook een ontmoetingsplaats voor Chinese families want er wordt veel afgelachen, gepraat en gegeten uit heerlijk geurende plastic bakjes.

De meeste klanten zijn met de auto gekomen want het parkeren is ruim en gratis en in het centrum is een jas alleen maar lastig want ook hier is het om te stikken.
Ik ben blij als ik weer in de frisse en winderige buitenlucht ben en ik verbaas me nog een tijdje over deze Aziatische enclave.
Lange bus 173 staat alweer klaar en peinzend rijd ik terug naar mijn deel van de stad.

Ik word geen vaste bezoeker denk ik, maar de ervaring had ik niet willen missen. En wie weet....ooit voor goedkope laarzen(5 euro) een hippe grote koffer op wielen(22 euro) of een mega grote verpakking toiletpapier?

Leuke krullen

Dit weekend waren we op het Mangalica festival. Alleen al de locatie is prachtig, Szabadszágtér. Het weer werkte vrijdag ook nog eens mee, koud, maar zonnig. Gisteren begon het al lichtjes te sneeuwen en dat zet vandaag nog door ook.
Niets drukte de pret. Het welkom was al aardig, in een paar houten hokjes lagen de Mangalica's, de gele, de rode en de zwarte, van alles wat en als klap op de vuurpijl nog een hokje met moeder en biggetjes. Je zou bijna denken dat het tuindiertjes zijn, leuk voor in je weiland, naast je huis, maar enkele meters verderop werd al duidelijk waar de dieren voor worden gehouden.....

Prachtige produkten! Hammen, worsten, leverworsten. Eet kraampjes met allerlei toepassingen van het wolvarken, en uiteraard drankstalletjes erbij met warme wijn en palinka.
Het viel me op dat er flink werd gekocht, door Hongaren en niet door toeristen en de aanvoer van nieuwe hammen liep gestaag verder.

De muzikale ondersteuning was prachtig, daarvoor alleen al zou je moeten gaan.
Ondanks de sneeuw zal ik zometeen nog even gaan kijken, het is genieten van al dat moois!

Gisteren liep ik nog even naar het dichtbij Chineesje voor lekker weekend eten. De Pauler en Roham utca stonden vol, vol met zwarte bussen en witte wagens. Voor de choco winkel stonden grote filmlampen en witte doeken. BP is heel vaak het decor van films dus ik vroeg aan de omstanders welke film hier werd opgenomen. Het bleek te gaan om de nieuwe MILKA commercial, vandaar de locatie voor de choco winkel natuurlijk.
Leuk om even mee te pikken.....

Groen en grijs

Ik was zondag weer bij het Chineesje en het meisje en ik voerden een soort gebarenspel uit met Hongaarse en Engelse woorden van mij en Chinese van haar. Ik zocht de eend maar zag hem niet, het meisje zag hem ook niet en stootte een harde keelklank uit naar boven, waar blijkbaar de jongen in de keuken staat. Er kwamen wat klanken naar beneden en het meisje spreidde de vingers van 1 hand. Over 5 minuten dus.
Toen de zeewiersalade. Daar kwamen we niet uit. Ik had een tas met groene hengsels en dat leek mij makkelijk, ik wees, maakte een snij beweging, maar niks. Ik riep, zout, zee, groente, salade, maar het werd er niet duidelijker op.
Het meisje pakte haar smartphone en toverde er een toetsenbordje op en liet mij woorden typen. Met die woorden liep ze naar boven en ik hoorde weer wat keelklanken. Ze kwamen beide terug, de jongen met de dampende eend en de woorden "wacht even" in het Hongaars gingen vloeiend, en ik begreep dat de zeewier ook in aantocht was.
Weer wat later, het meisje had inmiddels al 7x de boel ingetikt op de rekenmachine, kwam de jongen naar beneden met het wier en zei weer "wacht even" tegen me, nu gevolgd door het woord "ajandék", cadeautje. Als een haas rende hij naar boven, kwam een paar minuten later weer binnen met een bakje vers gebakken bananen, ging de boel inpakken, en sommeerde het meisje om nogeens alles in de tikken. De rekening was laag, de bananen thuis meteen opgegeten met P toen ze nog lekker warm waren, heerlijk, en de rest 's avonds, ook heerlijk!

Op weg naar de Chinese markt hadden we een vreemde weg gezien, een bord doodlopende straat erbij, maar wel tramrails....
Daar moest ik uiteraard het mijne van weten en gisteren werd alles duidelijk.
Eerst met de bus naar het centrum, waar tram 37 begint. Dit is tot nu toe het allervreemdste, allergrijste, allerlelijkste en luguberste traject dat ik heb gezien. Het kwam ook door het weer, er zat sneeuw in de lucht, het was koud en grauw. Het begin gaat nog wel, een leuke straat met kleurrijke winkels. Daarna volgt een lelijke nieuwe Lidl en dan beginnen de muren van Kerepesi kerkhof. De weg loopt dood, maar de tram rijdt door, links het kerkhof en rechts een spoorwegemplacement en daarachter in de verte de golfplaten dakjes van de Chinese markt.
Als ik een enge film zou regisseren, zou ik hem hier laten spelen. Sowieso, ik zou filmmakers adviseren om hier eens een kijkje te nemen. Sporen van links naar rechts, weer terug, over elkaar heen. Fabriekspanden van het lelijke soort, met roestige hekken, gebroken raampjes en afbrokkelende stenen. Heel af en toe een huisje met tuintje en een erf vol met rotzooi.

Een soort kruising, nog meer lelijke fabrieken, vreselijke kantoren, haltes waar ik peuken, condooms, blikjes bier en een damesschoen en handtasje zie liggen, zwart nepleer. En dat maakt het traject eigenlijk ook wel weer leuk. Het is al een soort film die links en rechts wordt afgedraaid, langs de raampjes van de tram.
Tussen alle lelijkheid opeens een mooie fabriek met mooie kantoren met mooie vrachtwagens op het terrein, de Dreher brouwerijen, die natuurlijk een eigen halte hebben.
In de tram zijn mijn medereizigers ook anders dan anders. Wiebelende tred, ruimtelijke gebitten, aparte haardracht, maar geen enkel moment is het ongemakkelijk en geen enkel moment voel ik dreiging. Of ik 's nachts dit traject ga doen, denk het niet, maar overdag is er zat te zien.
Onderweg een markt met een muur eromheen die hier bazaar heet en zeker op mijn lijstje to do staat, als het mooier weer is.

Na de kantoren wordt het opener en de bedrijvigheid laat zien wat er gaat komen.....rijen marmer en natuursteen, beelden, kransen, een etalage met kisten. De dood is handel, springlevend en dynamisch.
En dan het eindpunt, inderdaad 2 grote begraafplaatsen, mooie poorten, hoge muren, nog meer bloemenstalletjes, een büfé tegenover en nog meer haltes van bus en tram. Ook hier zal ik een keer gaan wandelen, als het grijs door groen vervangen wordt.

Terug met tram 28 want nieuw is leuk. Nog een keer langs de bazaar, daar in de buurt een megagrote grijze gevangenis, met tralies dik als bovenarmen.
En opeens na al die lelijkheid, een prachtige kerk, verbazingwekkend mooi, tussen de betonnen bunkers, geweldige torens, een machtig mozaiek dak, zo mooi als de Posta in Pécs.
Ik doe niet anders dan mijn nek draaien, om maar niks te missen en mij te kunnen herinneren waar het was, het Szent László tér, dus die kerk zal ook zo heten denk ik.

Al weer terug in de kleurrijke straat zie ik een winkel waar ik naar binnen moet! Een Turkse supermarkt! In NL kwam ik er al graag en hier miste ik het....maar nu ben ik weer blij want het is wederom een aanwinst! Netjes, aardig. Een sfeervol verlicht kamertje met specerijen, linzen en bulgur. Wat verderop een super slagerij, halal, glimmende witte tegeltjes, gevogelte, lam en rund. Ernaast, geiten- en schapenkaasjes, olijven in veel soorten, aubergine en tomaten ingelegd in olijfolie. Helemaal te gek.

En als je dan nog niet voor de bijl bent gegaan doe je dat 5 meter verderop wel. Een vitrine met Turks gebak, noot, maanzaad, pistache, in rolletjes, driehoekjes, vierkantjes.
Ik ging weg met een doos thee met kardamom en met notenrolletjes die inmiddels getest zijn en zeer uitstekend bevonden. En voor iemand die altijd op moet letten wat ze eet is dit een zeer grote uitdaging......
Wat verder opviel. Bij de kassa liggen plastic tasjes, zo maar voor de pak en gratis, omdat ze snappen dat je hier met meer weg loopt dan verwacht en ze je daar bij willen helpen.

Verder deze week hebben we wat gedronken in een tuin! In een tuin die overdekt is en waar in vele hoeken grote gasbranders staan om het behaaglijk te maken. We waren in Szimpla Kert, één van de vele ruine cafés in de Joodse wijk in BP, ontstaan in oude afbraakpanden, maar inmiddels een geweldig populaire bestemming in zomer en winter, met hip publiek en life muziek 's avonds. De inrichting is Kringloop stijl en supergezellig.

De week is weer vol afwisseling, dit weekend is het Mangalica fesztival, en morgen ben ik waarschijnlijk nog heel even bij de Turk......

Lekker naast de warmtelamp

Het middenpad met aan weerszijden leuke kamertjes

Zo maar deze week

Mijn familie woont niet ver weg. Vanuit de Pastorie is het zo'n 2 uur en 3 kwartier rijden maar vanuit de stad is het een peuleschil. Er zijn zelfs 2 manieren om er te komen, ofwel met een trein ofwel met een streekbus. De familie heeft meer dan 50 jaar in de stad gewoont, zo'n 400 meter van waar ik nu zit, een mooi plekje dus, maar wel druk uiteraard. Het groen lokte en nu wonen ze al een paar jaar in een groot dorp ten noordoosten van de stad, huizen met tuinen en toch dichtbij alle voorzieningen.

De streekbus vertrekt vanaf een plek die weer naast de metrohalte ligt en Városkapu heet, letterlijk stadspoort. Een paar haltes voor ons met de bus naar de metro, dan die metro tot Városkapu en dan de bus in. Streekbussen werken een beetje anders, je koopt gewoon bij de chauffeur een kaartje en omdat we een abonnement hebben voor de stad, betalen wij pas vanaf de echte stadsgrens en dat betekende dat we ieder nog één Euro moesten bijbetalen...

De bus was vol en de route leuk. Eerst nog de bedrijvigheid, dan de randen van de stad en opeens de leegte, groen en bruin waar je kijkt en ook nog veel sneeuw die hier wél is blijven liggen.
Mijn neef stond al te wachten bij de halte en al met al is het een uur, van deur tot deur.

Heerlijk dat het zo kan met openbaar vervoer, de familie is gastvrij zoals alle Hongaren en het karafje met Palinka stond al op ons te wachten.....naast de koffie, de wijnen, het zoute én zoete gebak, en alles dat toen nog in de koelkast stond....
Het was gezellig en mijn neef en nicht hebben de gave om zo duidelijk en goed te articuleren dat ik alles kan verstaan. En als er al een woord bij zit dat ik niet snap, dan wordt het gewoon omschreven, hun woorden rijkdom is groot en hun fantasie ook, zodat alles duidelijk wordt.

Hun dochter woont sinds kort een paar huizen verderop en is een eigen zaak begonnen die mij interesseert. Een centrum voor honden, een zwembadhondencentrum, de allereerste in Hongarije. Een zwembad, met thermaal water van 31 graden dat elke week wordt ververst en waar honden voor therapie komen. Het werkt voor honden als voor mensen, honden met gewrichtsklachten bijvoorbeeld, honden die moeten revalideren. Mijn nichtje is de therapeute en gaat mee het bad in om de honden te begeleiden, ofwel gewoon met zwemmen, ofwel op de loopband onder water.
Uiteraard zijn de kosten voor de baten uitgegaan en ik gun haar heel veel klanten en een groot succes. Willen jullie meer weten? Ik hoor het graag.

De weg terug ging nog sneller dan heen en helemaal tevreden waren we weer terug in de prettige drukte.

Wij doen de boodschappen hier lopend, alles zit dichtbij. De geldtrekautomaat, de supermarkt, en de leuke kleine winkeltjes. Een bakkertje, een geweldige chocolade winkel, een bloemenzaakje, oma's winkel een soort traiteurtje met allerlei lekkers en biokip en een Italiaans winkeltje met wijn en pasta. Eén van de pandjes was leeg en er werd in gewerkt. Al sinds het najaar en nieuwsgierig keek ik een paar keer per week of ik al kon zien wat er kwam. Een maand geleden stond de deur open en brutaal liep ik naar binnen en vroeg wat er kwam. Een klein jong Chineesje kwam op me af en mijn hart ging al sneller kloppen....en het klopte, er zou een Chinees eettentje komen, met een paar tafeltjes en met afhaal.
Op zich is dat niks bijzonder hier. Het stikt van de Chinese restootjes, om de paar straten zitten ze en ze kosten weinig. De kwaliteit is wisselend, een paar keer was de koop éénmalig maar sinds kort had ik een goede op busafstand. Maar zo dichtbij dat het te lopen is, dat zou geweldig zijn....
Ik kon niet wachten en een paar keer per week loerde ik naar binnen. Vorige week verscheen er een biljet op het raam, binnenkort geopend en deze week was het zover!

Het Chinese stel is piepjong, ik schat ze net in de 20. Het meisje doet de balie en de jongen de keuken. Het meisje spreekt nog niet zo veel Hongaars en mijn Chinees is slecht maar gelukkig kunnen we allemaal wijzen en knikken dus kwam het goed. Ik vroeg welke gerechten pittig waren en daar kwamen we goed uit.Twee soorten kip en één eend, 2 salades, 1 van hete kool en 1 van zeewier en als welkom kreeg ik nog 2 cadeautjes, walnoten met een jasje en 2 miniloempia's. En de kosten....iets meer dan een tientje.
Inmiddels is het op, we hebben er zelfs anderhalf keer van kunnen eten, zo vol waren de bakjes en het was erg lekker! Alle bakjes zonder uitzondering en dat zeewier, zeer smakelijk en heerlijk ziltig. Een aanwinst hier in de buurt en gelukkig zag ik al veel klanten bij ze.

Op 50 meter afstand van de Chinees zit een andere afhaal. Ook hier staan tafeltjes voor de lunch, maar veel klanten nemen mee. Op de gevel staat dat ze veel vegetarisch hebben. Ik was er nog niet geweest, in al die maanden niet. Ik zat vast in mijn denkraam uit het platteland, waar vegetarisch vaak betekent gepaneerde bloemkool of kaas, gepaneerde courgette of champignon. Deze week stond er een hondje vastgebonden aan de deur, een lief hondje met een dekje over de rug en daarom liep ik er naar toe. Ik aaide het hondje en keek naar binnen, licht en schoon en het leek alsof ik salades zag.
Toen het hondje met de vrouw vertrok met een tasje met bakjes liep ik naar binnen en werd verrast.

Een vitrine met salades, uiteraard de salades met mayo, maar ook een mooie Griekse salade, bieten salade, komkommer, tzaziki. De volgende vitrine, gepaneerd vlees en groente want dat vegetarisch is blijkbaar maar een deel van het geheel. Gegrillde kippenpoten. Nog een vitrine verder, de dingen van de dag, 3 hoofdgerechten, 3 soepen, rijst, aardappels, pasta.
Inmiddels hebben we 2 keer van ze gegeten en het smaakt uitstekend, totaal boven verwachting eerlijk gezegd en met deze tentjes in de buurt die zo goedkoop zijn en met alle andere lekkere dingen in de stad, zou je je eigen keuken wel kunnen opdoeken.

Weer een andere dag. Bus 105 loopt langs onze straat en wij nemen hem vaak om naar Pest te gaan. Uiteraard gaat hij ook de andere kant op, verder Buda in en bij het eindpunt zou een nieuw winkelcentrum gekomen zijn. Voor nieuw ben ik altijd in en ik ging op zoek. De nieuwe winkelcentra lijken hier nogal op elkaar en ook binnen is het veel van hetzelfde. Toch had ik hier een ander gevoel bij. Het buurtje waar het cenrum staat is anders en ook op Facebook had ik al het één ander gelezen van andere buitenlanders die zo blij waren met de slager en de viswinkel.
De bus stopt vlakbij evenals de tram aan de andere kant trouwens.
Het centrum ligt een beetje verscholen tussen de mooie oude villa's en het is kleiner dan de meeste. Maar mooi!! Ik viel van de ene verbazing in de ander. Inderdaad een prachtige slager met vlees dat ik hier nog niet eerder heb zien liggen. Een viswinkel ernaast waar je ook wat kleins kan eten, die voor ons als zeer verwende Nederlander nog steeds klein oogt, maar toch, ik zag dingen die ik hier voor het eerst heb gezien. Een mooie wijnwinkel. Ernaast een pracht van een delicatessen zaak.
Een supermarkt, ook hier verbazing, een salade buffet waar je zelf je bakje met rauwkost kunt vullen. Een mega sinaasappelpers waar je zelf je flesje met vers sap kunt regelen. Ook hier vlees en vis, mooie broden en beleg, en verder uiteraard alles wat een supermarkt biedt.

Gisteren waren we er weer. Op de deur had een biljet gehangen dat er gisteren muziek zou zijn, gratis, van de Ferenc Liszt universiteit/conservatorium en omdat we ook boodschappen nodig hadden en ik P het centrum wilde laten zien, stapten we op bus 105.
3 Violisten en 1 cellist vermaakten ons met mooie klanken. We dronken koffie met een gebakje als een schilderijtje. We vergaapten ons aan alle delicatessen en bekeken het etiket van de fles Barolo van bijna 100 Euro....
Is het een centrum voor rijke mensen? Nee, dat is het niet. De wijk waar het staat is een gemengde wijk. Rijke buitenlanders in villa's, maar ook lage flats waar gewone Hongaren wonen. Het centrum trekt wel veel buitenlanders vanwege het assortiment, ook diegenen die diep in Buda wonen en nog makkelijk met auto de eerste 2 uur gratis parkeergarage in kunnen rijden. Op de roltrap kwam ik een bekende tegen die met mij opgetogen was over deze aanwinst.
We kochten oa kip en na een kort vergelijkend warenonderzoek kochten we die kip bij de mooie slagerij, zelfs nog goedkoper dan bij de supermarkt en inmiddels op en heerlijk. De slagerij verkoopt ook het vlees van Happy Pigs, een boerderij van NLers hier in H die Bentheimer en Mangalica varkens houden op de manier die je elk varken gunt.
We verlieten het centrum in de stromende regen na een bruine ciabatta met eendenborstfilet en een baguette met Prager ham en mierikswortel.

Over baguette gesproken. Wij hebben een nieuwe teckel in de buurt en gisteren kennis gemaakt. Hij heet Baguette en om zo'n naam kunnen wij erg veel lol hebben.

Deze week in de tram.
Tegenover mij zaten 2 dames, 1 recht tegenover en 1 aan de overkant van het pad.
De dame tegenover was een stuk ouder, maar ze was hip, een roze bril op en een paarse pet op haar grijze lokken en in haar handen een plastic tasje met lekkere boodschappen. Aan de overkant een jonger exemplaar maar zurig met samengeknepen lippen, sluik bruin haar en een flesje plat water in haar handen. Ik dacht nog als je de hele dag op zo'n flesje moet, dan word je vanzelf een beetje zurig en ik gaf haar het voordeel van de twijfel.
Een halte verderop, Farkasréti temetö, een derde mevrouw stapte in met een mopsje. Het mopsje was net zo breed als het lang was en ik stelde me zo voor dat het mopsje naast de mevrouw op de bank zou zitten en zijn rugje even dienst zou doen als bijzettafeltje voor een bakje nootjes.
Ik hoorde de paarse pet in verrukking mompelen, aranyos, en in de schommelende en vaart makende tram liep de oude mevrouw naar voren om op haar knieen te gaan bij het mopsje, te aaien en te praten ook met de vrouw natuurlijk. Ik genoot ervan en ik keek naar het flesje water of zij het ook had gezien.
Het zure mens rolde met haar ogen van afkeuring, sloeg haar ogen ten hemel, en schudde zacht haar hoofd om het tafereel en keek verder naar buiten. Ik was klaar met het mens, ik schoof haar figuurlijk in het foute laatje en ik gaf haar op.
Bij het eindpunt stapten de paarse pet en het mopsje met begeleiding uit en als je niet beter wist zou je denken dat het al jarenlang de beste vriendinnen waren.

Ik liep door naar het paviljoen van Auguszt cukraszda voor een lekkere kop koffie en met alle tijd om na te denken over alles wat je hier zo mee mag maken.

En nu giet het als een dolle en de wind slaat de druppels tegen de ramen. Maar het Chineesje is ook op zondag open......hoe makkelijk en fijn is dat!?

Zomaar een zaterdag tijdens het winkelen