Zo maar deze week

Mijn familie woont niet ver weg. Vanuit de Pastorie is het zo'n 2 uur en 3 kwartier rijden maar vanuit de stad is het een peuleschil. Er zijn zelfs 2 manieren om er te komen, ofwel met een trein ofwel met een streekbus. De familie heeft meer dan 50 jaar in de stad gewoont, zo'n 400 meter van waar ik nu zit, een mooi plekje dus, maar wel druk uiteraard. Het groen lokte en nu wonen ze al een paar jaar in een groot dorp ten noordoosten van de stad, huizen met tuinen en toch dichtbij alle voorzieningen.

De streekbus vertrekt vanaf een plek die weer naast de metrohalte ligt en Városkapu heet, letterlijk stadspoort. Een paar haltes voor ons met de bus naar de metro, dan die metro tot Városkapu en dan de bus in. Streekbussen werken een beetje anders, je koopt gewoon bij de chauffeur een kaartje en omdat we een abonnement hebben voor de stad, betalen wij pas vanaf de echte stadsgrens en dat betekende dat we ieder nog één Euro moesten bijbetalen...

De bus was vol en de route leuk. Eerst nog de bedrijvigheid, dan de randen van de stad en opeens de leegte, groen en bruin waar je kijkt en ook nog veel sneeuw die hier wél is blijven liggen.
Mijn neef stond al te wachten bij de halte en al met al is het een uur, van deur tot deur.

Heerlijk dat het zo kan met openbaar vervoer, de familie is gastvrij zoals alle Hongaren en het karafje met Palinka stond al op ons te wachten.....naast de koffie, de wijnen, het zoute én zoete gebak, en alles dat toen nog in de koelkast stond....
Het was gezellig en mijn neef en nicht hebben de gave om zo duidelijk en goed te articuleren dat ik alles kan verstaan. En als er al een woord bij zit dat ik niet snap, dan wordt het gewoon omschreven, hun woorden rijkdom is groot en hun fantasie ook, zodat alles duidelijk wordt.

Hun dochter woont sinds kort een paar huizen verderop en is een eigen zaak begonnen die mij interesseert. Een centrum voor honden, een zwembadhondencentrum, de allereerste in Hongarije. Een zwembad, met thermaal water van 31 graden dat elke week wordt ververst en waar honden voor therapie komen. Het werkt voor honden als voor mensen, honden met gewrichtsklachten bijvoorbeeld, honden die moeten revalideren. Mijn nichtje is de therapeute en gaat mee het bad in om de honden te begeleiden, ofwel gewoon met zwemmen, ofwel op de loopband onder water.
Uiteraard zijn de kosten voor de baten uitgegaan en ik gun haar heel veel klanten en een groot succes. Willen jullie meer weten? Ik hoor het graag.

De weg terug ging nog sneller dan heen en helemaal tevreden waren we weer terug in de prettige drukte.

Wij doen de boodschappen hier lopend, alles zit dichtbij. De geldtrekautomaat, de supermarkt, en de leuke kleine winkeltjes. Een bakkertje, een geweldige chocolade winkel, een bloemenzaakje, oma's winkel een soort traiteurtje met allerlei lekkers en biokip en een Italiaans winkeltje met wijn en pasta. Eén van de pandjes was leeg en er werd in gewerkt. Al sinds het najaar en nieuwsgierig keek ik een paar keer per week of ik al kon zien wat er kwam. Een maand geleden stond de deur open en brutaal liep ik naar binnen en vroeg wat er kwam. Een klein jong Chineesje kwam op me af en mijn hart ging al sneller kloppen....en het klopte, er zou een Chinees eettentje komen, met een paar tafeltjes en met afhaal.
Op zich is dat niks bijzonder hier. Het stikt van de Chinese restootjes, om de paar straten zitten ze en ze kosten weinig. De kwaliteit is wisselend, een paar keer was de koop éénmalig maar sinds kort had ik een goede op busafstand. Maar zo dichtbij dat het te lopen is, dat zou geweldig zijn....
Ik kon niet wachten en een paar keer per week loerde ik naar binnen. Vorige week verscheen er een biljet op het raam, binnenkort geopend en deze week was het zover!

Het Chinese stel is piepjong, ik schat ze net in de 20. Het meisje doet de balie en de jongen de keuken. Het meisje spreekt nog niet zo veel Hongaars en mijn Chinees is slecht maar gelukkig kunnen we allemaal wijzen en knikken dus kwam het goed. Ik vroeg welke gerechten pittig waren en daar kwamen we goed uit.Twee soorten kip en één eend, 2 salades, 1 van hete kool en 1 van zeewier en als welkom kreeg ik nog 2 cadeautjes, walnoten met een jasje en 2 miniloempia's. En de kosten....iets meer dan een tientje.
Inmiddels is het op, we hebben er zelfs anderhalf keer van kunnen eten, zo vol waren de bakjes en het was erg lekker! Alle bakjes zonder uitzondering en dat zeewier, zeer smakelijk en heerlijk ziltig. Een aanwinst hier in de buurt en gelukkig zag ik al veel klanten bij ze.

Op 50 meter afstand van de Chinees zit een andere afhaal. Ook hier staan tafeltjes voor de lunch, maar veel klanten nemen mee. Op de gevel staat dat ze veel vegetarisch hebben. Ik was er nog niet geweest, in al die maanden niet. Ik zat vast in mijn denkraam uit het platteland, waar vegetarisch vaak betekent gepaneerde bloemkool of kaas, gepaneerde courgette of champignon. Deze week stond er een hondje vastgebonden aan de deur, een lief hondje met een dekje over de rug en daarom liep ik er naar toe. Ik aaide het hondje en keek naar binnen, licht en schoon en het leek alsof ik salades zag.
Toen het hondje met de vrouw vertrok met een tasje met bakjes liep ik naar binnen en werd verrast.

Een vitrine met salades, uiteraard de salades met mayo, maar ook een mooie Griekse salade, bieten salade, komkommer, tzaziki. De volgende vitrine, gepaneerd vlees en groente want dat vegetarisch is blijkbaar maar een deel van het geheel. Gegrillde kippenpoten. Nog een vitrine verder, de dingen van de dag, 3 hoofdgerechten, 3 soepen, rijst, aardappels, pasta.
Inmiddels hebben we 2 keer van ze gegeten en het smaakt uitstekend, totaal boven verwachting eerlijk gezegd en met deze tentjes in de buurt die zo goedkoop zijn en met alle andere lekkere dingen in de stad, zou je je eigen keuken wel kunnen opdoeken.

Weer een andere dag. Bus 105 loopt langs onze straat en wij nemen hem vaak om naar Pest te gaan. Uiteraard gaat hij ook de andere kant op, verder Buda in en bij het eindpunt zou een nieuw winkelcentrum gekomen zijn. Voor nieuw ben ik altijd in en ik ging op zoek. De nieuwe winkelcentra lijken hier nogal op elkaar en ook binnen is het veel van hetzelfde. Toch had ik hier een ander gevoel bij. Het buurtje waar het cenrum staat is anders en ook op Facebook had ik al het één ander gelezen van andere buitenlanders die zo blij waren met de slager en de viswinkel.
De bus stopt vlakbij evenals de tram aan de andere kant trouwens.
Het centrum ligt een beetje verscholen tussen de mooie oude villa's en het is kleiner dan de meeste. Maar mooi!! Ik viel van de ene verbazing in de ander. Inderdaad een prachtige slager met vlees dat ik hier nog niet eerder heb zien liggen. Een viswinkel ernaast waar je ook wat kleins kan eten, die voor ons als zeer verwende Nederlander nog steeds klein oogt, maar toch, ik zag dingen die ik hier voor het eerst heb gezien. Een mooie wijnwinkel. Ernaast een pracht van een delicatessen zaak.
Een supermarkt, ook hier verbazing, een salade buffet waar je zelf je bakje met rauwkost kunt vullen. Een mega sinaasappelpers waar je zelf je flesje met vers sap kunt regelen. Ook hier vlees en vis, mooie broden en beleg, en verder uiteraard alles wat een supermarkt biedt.

Gisteren waren we er weer. Op de deur had een biljet gehangen dat er gisteren muziek zou zijn, gratis, van de Ferenc Liszt universiteit/conservatorium en omdat we ook boodschappen nodig hadden en ik P het centrum wilde laten zien, stapten we op bus 105.
3 Violisten en 1 cellist vermaakten ons met mooie klanken. We dronken koffie met een gebakje als een schilderijtje. We vergaapten ons aan alle delicatessen en bekeken het etiket van de fles Barolo van bijna 100 Euro....
Is het een centrum voor rijke mensen? Nee, dat is het niet. De wijk waar het staat is een gemengde wijk. Rijke buitenlanders in villa's, maar ook lage flats waar gewone Hongaren wonen. Het centrum trekt wel veel buitenlanders vanwege het assortiment, ook diegenen die diep in Buda wonen en nog makkelijk met auto de eerste 2 uur gratis parkeergarage in kunnen rijden. Op de roltrap kwam ik een bekende tegen die met mij opgetogen was over deze aanwinst.
We kochten oa kip en na een kort vergelijkend warenonderzoek kochten we die kip bij de mooie slagerij, zelfs nog goedkoper dan bij de supermarkt en inmiddels op en heerlijk. De slagerij verkoopt ook het vlees van Happy Pigs, een boerderij van NLers hier in H die Bentheimer en Mangalica varkens houden op de manier die je elk varken gunt.
We verlieten het centrum in de stromende regen na een bruine ciabatta met eendenborstfilet en een baguette met Prager ham en mierikswortel.

Over baguette gesproken. Wij hebben een nieuwe teckel in de buurt en gisteren kennis gemaakt. Hij heet Baguette en om zo'n naam kunnen wij erg veel lol hebben.

Deze week in de tram.
Tegenover mij zaten 2 dames, 1 recht tegenover en 1 aan de overkant van het pad.
De dame tegenover was een stuk ouder, maar ze was hip, een roze bril op en een paarse pet op haar grijze lokken en in haar handen een plastic tasje met lekkere boodschappen. Aan de overkant een jonger exemplaar maar zurig met samengeknepen lippen, sluik bruin haar en een flesje plat water in haar handen. Ik dacht nog als je de hele dag op zo'n flesje moet, dan word je vanzelf een beetje zurig en ik gaf haar het voordeel van de twijfel.
Een halte verderop, Farkasréti temetö, een derde mevrouw stapte in met een mopsje. Het mopsje was net zo breed als het lang was en ik stelde me zo voor dat het mopsje naast de mevrouw op de bank zou zitten en zijn rugje even dienst zou doen als bijzettafeltje voor een bakje nootjes.
Ik hoorde de paarse pet in verrukking mompelen, aranyos, en in de schommelende en vaart makende tram liep de oude mevrouw naar voren om op haar knieen te gaan bij het mopsje, te aaien en te praten ook met de vrouw natuurlijk. Ik genoot ervan en ik keek naar het flesje water of zij het ook had gezien.
Het zure mens rolde met haar ogen van afkeuring, sloeg haar ogen ten hemel, en schudde zacht haar hoofd om het tafereel en keek verder naar buiten. Ik was klaar met het mens, ik schoof haar figuurlijk in het foute laatje en ik gaf haar op.
Bij het eindpunt stapten de paarse pet en het mopsje met begeleiding uit en als je niet beter wist zou je denken dat het al jarenlang de beste vriendinnen waren.

Ik liep door naar het paviljoen van Auguszt cukraszda voor een lekkere kop koffie en met alle tijd om na te denken over alles wat je hier zo mee mag maken.

En nu giet het als een dolle en de wind slaat de druppels tegen de ramen. Maar het Chineesje is ook op zondag open......hoe makkelijk en fijn is dat!?

Zomaar een zaterdag tijdens het winkelen