Winterklaar en grafstukken

Je gelooft het bijna niet als je naar buiten kijkt, maar toch is het bijna 1 november.
Nog steeds een bermuda aan met een shirtje met korte mouwen en alleen het vochtige gras 's morgens en de frisse avonden verraden dat we dik in de herfst zitten.

Het winterklaar maken van alles om ons heen werd uitgesteld maar een onverwachte nachtvorst een paar weken geleden die de geraniums de das om deed maakte ons alert. En daarom zijn we dit weekend toch maar begonnen.
Hout voor de winter hebben we natuurlijk al lang, maar inmiddels staan er wat kistjes en manden binnen.
Alle buitenplanten hebben we naar binnen gedragen dan wel gerold en we hopen ze in de lente weer in goede staat naar buiten te brengen. Het is echt mooi in de tuin. Nu bijna al het blad is gevallen is er nog meer uitzicht en nog meer licht vanaf de heuvel achter ons en de weide ernaast.
Ik houd erg van de seizoenen, ik moet niet denken aan een heel jaar zomer, juist de herfst en de lente hebben mijn voorkeur.....alhoewel, zo'n Scandinavische winter waarin het maar donker blijft en waar alleen de sneeuw nog oplicht lijkt mij best een keer leuk om mee te maken.....maar dan niet in het diepe platteland maar nabij een stad waar de elektriciteit het gewoon doet en de tram gewoon rijdt. Van meerdere walletjes dus....

Nu het bijna november is geniet ik hier ook weer van de gebruiken. Gebruiken die in NL nog wel bestaan maar bijna onzichtbaar. Aller Heiligen en Aller Zielen komen er aan en dat betekent dat het bij onze achterburen een komen en gaan is van families met bloemen en schopjes en harkjes om de graven mooi te maken.
Ik was gisteren op de markt en ook daar is het assortiment aangepast. Massa's kramen met stukjes. Stukjes die wij met onze NL smaak niet zo mooi vinden, te somber en te grafferig, maar hier gretig aftrek vinden. Veel dennengroen, weinig kleur, veel linten en soms iets lelijks van plastic er in. En gelukkig ook de chrysanten, de grote witte snijbloemen en de chrysanten in de pot, in mooie herfstkleuren. En uiteraard de lampjes, veel witte en rode lampjes die op de avond van Allerzielen met duizenden het kerkhof achter ons zullen verlichten en de schaduwen van familieleden zullen verfraaien.

Die chrysanten in pot hadden we al in huis, gewoon voor binnen in mooi oranje. Voor de gelegenheid zijn ze nu naar buiten verhuisd, naar het laatste plekje van Max. En meestal zetten wij ook rode lampjes neer......en gelukkig vindt niemand hier dat gek!

Licht uit de boventuin

De wintertuin

Bij Max

De laatste middagzon

Een shot Azie

Ik was weer een aantal dagen in de stad en het was dringend tijd voor een shot Azië! Dat is niet moeilijk in de stad en het wordt zelfs steeds gemakkelijker want er verschijnen elke maand wel nieuwe zaakjes met de Aziatische keuken.
Ik heb mijn oude getrouwe Indiër en Thai maar het proberen van nieuwe is altijd een leuke en verrassende bezigheid.
Gelukkig is P ook een Azië freak en hij heeft een Vietnamees lunchtentje vlakbij zijn werk, dat hij regelmatig bezoekt. Wij ook deze zondag. Druk was het, razend druk maar na een paar minuten wachten hadden we een tafeltje. Heerlijke kip uit de wok, super vers met knapperige groenten.

Aan de Donau kade in Pest, ter hoogte van het Margit Sziget zit een nieuwe Thai. Aardig ingericht, met licht hout en veel bamboe. Zicht op de grote wokbranders waar alles ook vers wordt bereid en speciaal voor mensen zoals ik staan er bakjes met pepertje, van alle kleuren een exemplaar. Ook hier was het prima. Mijn oude getrouwe Thai is nog niet verstoten van plaats 1, maar dit is ook een goede keuze.
En dan op de Kiraly utca, vlakbij de Liszt academie zit een filiaal van een Thai die ook al elders in de stad zit. Daar nam ik op mijn laatste stadsdagje een heerlijke TomYam Kai, extra pittig met rode pepertjes. Deze shots hebben mij weer even gewapend voor de komende plattelandsweek!

In het weekend besloten we om F en D mee te nemen. Eerst een stukje wandelen en toen met de tram naar de biomarkt. Daar aangekomen zag ik een bord dat ik op hetzelfde moment weer vergat, dat er geen hondjes welkom waren. Idioot, op een markt die gewoon buiten is. Na een aantal kramen kwam er een zeer bleek bio persoon op me af om mij attent te maken op de overtreding. Ik hield mij van de domme en we genoten van de mooie kraampjes.
Een prachtig herfstpark en een terras in de zon waren het volgende programmapunt voordat we weer in de bus stapten naar Városliget. De bussen en trams vallen niet zo in de smaak bij F, maar als het park de beloning is wil ze het wel door de vingers zien.

Gelukkig zijn er in BP veel cafés waar honden welkom zijn. Op de hoek van de Mozsár utca zit een goed voorbeeld. Op de ruiten staat zelfs een icoontje van een hond naast die van de wifi. Hier lunchten we tussen de andere mensen en af en toe een hond.
Via de Andrásy ut liepen we terug en het leek warempel alsof F als een echt dametje alle etalages met belangstelling bekeek.
Er zit sinds kort een nieuw winkelcentrum. Prachtig alleen het gebouw al. Op de stoep voor het gebouw ruikt het naar parfum, het ruikt zeer naar parfum mag ik wel zeggen, net alsof er zojuist limousines vol met geparfumeerde dames zijn gestopt. Ik keek eens goed en zag toen onder de etalages in de gevelsteen een gaatje waar telkens een wolk parfum werd uitgestoten. Lekker vond ik het niet, maar de pracht en praal waren er niet minder om.
Helaas alleen een foto van buiten want toen ik naar binnen liep kwam er meteen een blaag met oortje  vertellen dat ik binnen geen foto's mocht maken. Opstandig vroeg ik waarom niet en hij antwoordde dat het niet mocht van de eigenaar.....ik weet niet wie dat is, maar ik vind het een domme regel.

En nu zijn we weer in de Pastorie en hebben alle walnootbladeren verbrand. Het ruikt in huis naar gerookte bladeren en open haard en dat is ook heel lekker!

Zalige pad thai met garnalen en pepertjes

nog meer pepertjes

lekker wokken

de parfumgevel

Eén van de mooie etalages

Herfstig park

De walnotenrook

en een heerlijke tom yam kai

Herfst

Deze week konden we de echte mooie herfst meemaken. Zon, bladharken in een shirtje in hoge temperaturen. Storm, die de bladeren weer net zo mooi verspreidde en het gehark uitlachte. Vette regendruppels een hele dag en nacht lang. En natuurlijk weer de stroom die het 's avonds laat voor gezien hield.
Ik was er niet op verdacht, weleens ergere stormen meegemaakt en daarom sloop ik op de tast naar de slaapkamer en de zaklantaarn om daarmee de kaarsen te vinden. De storing was als het weer, aan en uit, aan het uit, en al met al viel het reuze mee en sprong zelfs het Internet weer aan toen het licht ook weer brandde.

Ik houd wel van de herfst, de prachtige kleuren, het onstuimige karakter, weer dat elk uur kan wisselen. En de hondjes zijn het uiteraard met me eens. Heerlijk scharrelen in de tuin, banjeren door de bladeren en daarna......heerlijk bij de kachel in stoelen en op kussens.
Ik zal deze week weer opnieuw beginnen met het harken en eens zien of we een vuur kunnen stoken, voordat de wind ze weer netjes teruglegt op het gras.

Vriendenweekend

Budapest en ons dorpje N. Eén land maar 2 totaal verschillende werelden.

Afgelopen weekend kwamen voor heel even deze werelden samen en hoe leuk dat was, blijkt wel uit het feit dat ik tot woensdagmiddag heb gewacht om er een blogje over te schrijven.
De stemming is niet echt waarheidsgetrouw in woorden te vatten, de woorden doen afbreuk aan de lol, de sfeer, de intimiteit, de vriendschap en de gesprekken van zaterdag en zondag.

In BP hebben we inmiddels aardig wat vrienden, nog geen vriendschappen die het 1e lustrum kunnen vieren, maar waardevol zijn ze in veelvoud. Op de één of andere manier waren er snelle klikken, een beetje dezelfde leeftijd, levenslopen met overeenkomsten en in ieder geval veel dezelfde belangstellingen.

Eén gedeelde liefde is eten en drinken en regelmatig komt een deel van de vriendengroep bij elkaar om wijn te drinken en omdat wijn niet te diep moet vallen, komt er ook wat lekkers op het bord en niet alleen in het glas. De proeverijen zijn in BP en dat is ideaal, heen en terug met de tram en iedereen dichtbij elkaar.
De proeverij zou ook een keer bij ons plaatsvinden, in een weekend uiteraard en uiteraard ook met overnachting.
Afgelopen weekend was het zo ver. Van te voren was ik op pad voor de wijnen, wijnen uit de regio zouden het worden en kort van te voren was ik in de weer met dekbedden, luchtbedden, stoelen verslepen, glaswerk verzamelen en natuurlijk met de oven voor wat lekkers.

Na 2,5 uur toeren kwamen ze aan en de rest van het weekend liep ik op wolken. Zelden heb ik zo veel gemeende aardige dingen gehoord over ons plekje, ons huis en vooral ons sfeertje en inrichting.
Ik weet het wel, niet iedereen hoeft mijn smaak te delen en velen doen dat dan ook niet, maar als het dan wel een keer gebeurt, is dat heerlijk!

De tafel raakte vol met al het eten, de glazen werden steeds opnieuw gevuld met de 11 verschillende wijnen. Niet allemaal waren ze even smakelijk, maar ook over een kelderlucht met petroleum afdronk kun je veel plezier hebben.
Het weekend ervoor was P in NL geweest en voor deze gelegenheid had hij een paar stukken NL kaas meegenomen. Na wijn 5 kwam de plank op tafel en wellicht snappen alleen de in Hongarije wonende Nederlanders het gejuich dat toen klonk......dat nog even voortduurde toen vriend T ook nog een stuk mega oude brokkelende kaas inbracht.

Net zoals het in BP gaat....gelukkig blijft het leuk, tot het einde van de avond en konden we de volgende morgen gezond en wel het ontbijt met de eitjes van Maria tot ons nemen.
Begin van de middag zwaaiden we de vrienden uit, moe, maar zeer gelukkig.

De wijnen

Ook wat bij de thee en koffie

Net groot genoeg voor 12

Op het punt van beginnen...

Een paar hartige dingen

KAAS!!!!!!

Spannende post

Inmiddels hoog en breed terug op het platteland vierden we gisteren alweer een hondenverjaardag.
Daksi, leeftijd onbekend, maar gisteren precies 4 jaar bij ons. In zijn 2e leven is hij nu dus 4 en in zijn eerste? Geen idee, de dierenarts kon het toentertijd niet schatten, een heel slecht gebitje, maar duidelijk een slecht verleden, dus de marge van schatten was breed.
Ons maakt het niet uit, als Daksi 's morgens, nu dus ook, bij mij op schoot ligt bij de laptop, of 's avonds bij de tv in de luie stoel is hij rustig en zou hij zo 10 of ouder kunnen zijn.
In de tuin of in het park met de tennisbal is het een onvermoeibare pup!

Er kwam uiteraard weer post. Eerst een kaart van tante I. Er stond op dat Daksi de brievenbus goed in de gaten moest houden. Daarna een lieve kaart van oma met de allerbeste wensen van een berenfamilie die net aan tafel gaat.
En daarna kwam er een pakje. Een klein pakje dat net in de brievenbus paste.

Ik vraag mij weleens af wat onze postás over ons denkt. Hij kent onze namen dus ik schat in dat hij snapt dat al die andere post voor onze hondjes is....
Ik denk dat hij erom glimlacht, dat hij toegeeflijk knikt en voor de zoveelste keer ziet dat wij een beetje anders zijn, anders met hondjes dan....de hondjes die net zo goed blaffend naar het hek rennen als hij komt, maar met vies weer en in strenge kou verstek laten gaan omdat ze lekker binnen bij de kachel liggen.

Het pakje voor Daksi kwam mee naar binnen en onder grote belangstelling van CFD ging het open. Een prachtig lederen hondentuigje, aan alle kanten verstelbaar en met soepele binnenkant. Voor alle wandelingen met Daksi buiten de hekken van zijn eigen landgoedje.

En omdat het weekend is, vieren we vandaag en morgen gewoon nog even verder!

Wat een chique tuigje!

Mooi ben ik!

Voor alle smaken

Na de noten werd het wel weer een keer tijd voor de stad en haar geneugten. Dubbel en dwars genieten was het weer. Lekker bijkletsen op een borrel in de Cuba Club, nieuwe aardige mensen leren kennen en met mooi droog herfstig weer naar huis met de tram en bus.

En de volgende dag was het echt weekend. Eerst naar het park uiteraard met de hondjes. Heerlijk koffie drinken met wat erbij bij Atable, zalig. Rondstruinen van terras naar terras en ondertussen nog even de expositie Murder meegepakt. Een rondreis langs de verhalen van massamoordenaars uit de recente geschiedenis zoals Jack the Ripper, maar voor mij nog heel veel onbekende verhalen erbij.

's Avonds heerlijk gegeten bij Klassz een gezellig wijn spijs restaurant. En zo gastvrij....als we niet konden kiezen uit 2 wijnen, mochten we ze gewoon allebei proeven om dan de beste keuze te maken. Een aanrader, je kunt niet reserveren, dus kom op tijd en niet met een te grote groep....

Zoals elk weekend was er wel weer een festival. Ook nu in de burcht en daar was een verzameling Palinka stokers en kolbász slagers neergestreken. De temperatuur was zomers, de Palinka hakte er in en daarom was het goed dat er ook vette kolbász was en nog meer lekkernij. Palinka, normaal drink ik er 1 glaasje van, als ik het al drink, wat niet al te vaak voorkomt. Meestal in de winter als ik het maar niet warm kan krijgen.
Nu op het festival was het natuurlijk anders en ik besloot te gaan voor de echte aparte Palinka. Ik begon met een kweepeer, die was erg smakelijk. Een paar kramen verder ging ik voor de kastanje Palinka, nog nooit van gehoord, een ingewikkelder en langduriger proces van bereiding dan de Palinka van fruit. De jonge kastanjes worden fijn gesneden en daarna 7 maanden op een constante temperatuur van 70 graden gehouden. Daarna pas vindt het stoken plaats. Logisch dat een flesje van dit spul wel 10 x duurder is dan de Házi Palinka uit onze tuin....en ik vond het lekker, apart was het, met een heel ander mondgevoel, wat dikkig.
Sowieso waren de prijzen per fles aan de hoge kant vergeleken met wat wij gewend zijn, maar helemaal te vergelijken is het natuurlijk ook niet. Onze raaparbeid is gratis. De ton(nen) zijn ooit gekocht en al lang afgeschreven voor ons gevoel. Het vervoer naar de stoker gaat even tussendoor. De stoker wordt uiteraard betaald en de belasting ook, en daarna verdwijnt het spul in eigen flessen zonder etiket en zonder een cent marketing kosten wordt het uiteindelijk geschonken.

De laatste smaak die ik tot mij nam was Tomaten Palinka. Dat was de echte verrassing van de dag. Alleen al de geur was ontzettend lekker en de smaak ook. Mochten wij in de komende jaren weer eens serieus met de moestuin aan de gang gaan en een oogst hebben die uitstijgt boven soep en tomaatjes voor in de sla, is dat misschien een idee. Super lekker!

En dan ging ik ook nog naar de nieuwe van Gogh expo. Aten we een heerlijke hamburger in het Majorca paviljoen. Liep ik wat winkels af om te kijken of ik nou eindelijk eens een privé smartphone ga kopen. En als laatste liep ik een tip af die ik op Facebook had gezien. Een nieuwe Indiër in district VIII, Curry House. Ik nam mee voor thuis en zowel P als ik hebben dit Huis vol overtuiging goed gekeurd. Veel kruiden. Zo pittig als ik het had gevraagd. Mooie Basmati rijst en prima groenten en vlees.

En het weer blijft maar mooi. Voordat ik weer terug ga naar de noten.....nog een museum en wat terrasjes....

Eén van de gruwelijke moord verhalen, de boze clown

Niet kiezen, allebei proeven

Wat lekker, eend met gele biet

Alleen de locatie al...

Dit was de kweepeer(in het glas)

De kastanje

Echt genieten en niet overdruk...