Haan

Gisteren ging de haan van Maria in de pan.
Zorgvuldig gevuld met limoen en verse kruiden zoals salie en rozemarijn verdween de haan in de pan. En even zorgvuldig ging P steeds kijken, niet te bruin, niet te bleek, te hard, te zacht.....
En aan het begin van de avond was het moment daar. Mes in de haan en smullen. De borsstukken vonden we heerlijk, precies goed met de smaak van de limoen op de achtergrond. Op de poten moeten we nog oefenen. En nu staat er een pan met botten klaar voor een prima soepje.
En trouwens, het levertje was zalig!
Mochten we ooit weer elders wonen, waar het vlees niet van de buren komt maar kilometers lang wordt getransporteerd.......dan hopen we dat er op z'n minst biologische slagers in de buurt zijn.

Vreemde modder

De eerste klus die wij uitvoerden nadat we ons huis hadden gekocht was het plaatsen van een hek. We waren toen nog alleen de vakanties hier maar het hek gaf ons tenminste de zekerheid dat onze hondjes veilig los konden lopen, zich niet zouden vergissen in mijn en dijn en niet onder een auto zouden lopen.
Het hek heeft zich de afgelopen jaren bewezen. Toen Daksi bij ons kwam was er wat aanpassing nodig omdat kleine gaatjes en naadjes genoeg waren om te ontsnappen, maar nu is het al weer een tijd veilig.
Alhoewel?
Flicka wil er weleens uit 's nachts. We weten niet altijd zeker waarom. Ze doet alsof ze nodig moet maar we verdenken haar ervan dat ze gaat keten, dat ze gewoon even naar buiten wil om haar landgoedje te checken en omdat ze meestal binnen 5 minuten terug is, vinden we het lastig maar geen groot probleem.
Een paar nachten geleden was het weer zo ver. We deden de deur voor haar open en wachtten op haar terugkomst. Ze nam haar tijd en we werden ongerust. Na 3 kwartier! kwam ze binnen rennen, haar vachtje onder het leem en haar poten onder de modder. Vreemde modder want onze tuin is vol met gras en struikjes......
Een dag later zag P haar in de buurakker, vrolijk en uitdagend blaffend en weer een dag later stond ze aan de verkeerde kant van de poort te blaffen om binnen gelaten te worden. Als er geen auto's waren en geen jagers en als iedereen hier in het dorp net zo gek op honden zou zijn als wij, zouden we het laten voor wat het is, zouden we Flicka haar uitstapjes van harte gunnen. Maar er zijn auto's, hard rijdende zelfs, er zijn jagers en niet iedereen hier is hondengek, dus er moest iets gebeuren.
We checkten het hek maar konden geen gaatje vinden. We liepen buitenlangs, via het kerkhof achter ons maar ook daar was het dicht.
Ik besloot om de hulp in te roepen van Flicka zelf. Achter het varkensstalletje is een stuk hek waar wijzelf nauwelijks bij kunnen omdat er dichte prikkende struiken staan. Ik liep er naartoe, Flicka op mijn hielen en achter het stalletjes begon ik een klein stukje naar boven te klimmen. Flicka begreep meteen wat de bedoeling was, heel blij dat ik eindelijk mee wilde doen met haar spelletje, stoof ze langs me, door de struikjes en 10 seconden later stond ze in de vreemde modder van onze buurakker, blaffend en kwispelend van lol.

En nu wisten wij wat ons te doen stond. Het gat is weer dicht. Gerepareerd met een oud stuk dak, stevig en afdoende. Flicka is nog een paar keer gaan kijken en heeft deze weg naar de buren opgegeven. De rust is weer teruggekeerd, tot het volgende gat.

Vanmorgen vroeg wilde Flicka naar buiten. Binnen 5 minuten was ze terug, het vachtje schoon en de pootjes slechts vochtig van dauw.

Actie Daksi

Inmiddels hebben we, op de 11e oktober, het 2- jarig jubileum van Daksi gevierd. De lange lezers weten het nog, ongetwijfeld. Twee jaar geleden, op deze akker, maar in andere omstandigheden. Het was nat, guur en donker. We twijfelden of we zouden wandelen, het was net even droog tussen 2 lange buien. De aarde was zwart van de regen en stak nauwelijks af van de donkere lucht. We zagen wat liggen, het leek een dood dier.....

De rest is geschiedenis. Na een aantal kritieke dagen kwam het leven terug in Daksi, die we voor de zekerheid toen nog niet eens Daksi genoemd hadden. En heel kort dachten we nog dat we voor Daksi een baas zouden zoeken maar als snel was hij gewoon onderdeel van ons gedoetje.

Daksi is een gelukkige hond. Zijn blindheid deert hem nauwelijks en dwingt ons om onze rotzooi op te ruimen en vaste plekken te kiezen. Druk van de vroege morgen tot de late avond en blij met alles waar hij mee kan spelen, tennisballen, oud touw en oude lakens.

's Avonds is hij kapot, trekt zich terug voor de kachel op het schapenvacht, gaat op zijn rugje liggen met de pootjes omhoog en vertrekt naar teckeldromenland. 

Hoe oud Daksi is, we weten het niet. De dierenarts kon hem moeilijk schatten. Zijn tandjes zijn afgebroken maar omdat hij vermoedelijk niet uit een zorgzaam verleden komt vertekent dit. Twee jaar geleden kon hij tussen de 4 of 8 jaar zijn, wel een behoorlijke marge. Wij gingen er midden in zitten en dat betekent dat wij de 11e zijn 8e verjaardag hebben gevierd.

Wij zijn blij met elkaar.

We gingen even terug naar de akker en vonden dat een mooi moment. Daksi lijkt er geen herinneringen aan te hebben, gelukkig maar!

Hanenpoot

De afspraak was vanmorgen om 10 uur. Toen P wegreed was hij er nog niet zeker van of hij de kill zelf zou uitvoeren, maar van de 2 hanen die er aan zouden gaan, was de 2e in ieder geval zeer dichtbij de handen en mind van P. Het lot besliste anders, toen P het erf opliep was de kill al geklaard door Maria en Marton zelf.
De reden is niet helemaal duidelijk. Het verhaal zegt dat ze dit P wilden besparen maar onze gedachten zijn er iets anders over. M en M hebben honderden hanen geslacht en zijn een goed op elkaar ingespeeld team. Bovendien heeft P een wat andere kijk op zo'n kill. Quick and clean, met een bijl de kop er af en klaar. M doet het anders. Met een vlijmscherp mesje snijdt ze de keelslagader door laat de haan leegbloeden terwijl hij stevig wordt vastgehouden.
Ze vermoedde waarschijnlijk weerstand van P en een bijl op de achtergrond in de aanslag en daar heeft ze ook geen ongelijk in.
Natuurlijk nog werk genoeg te doen, heel warm water, het plukken van de haan, rotzooi in kranten.

Wat overbleef, 2 nog warme kale hanen die een mooi leven hebben gehad bij Marton en Maria op het erf, goed beschermd tegen de vos door een net opgehoogde schutting.
Maria houdt niet van treuzelen en ging dus voortvarend verder, haar eigen handen in actie en de ogen gericht op P om aanwijzingen te geven. De kop mag naar de katten maar de voetjes zijn een delicatesse, voor hen en eerlijk gezegd niet voor ons. Het maagje en hartje laten wij ook voorbij gaan maar de levertjes daarentegen kwamen onze kant op.

En nu ligt de haan te wachten op bereiding. Keukenprins Mi leeft via de mail mee en geeft tips en trucs om er het beste van te maken. Met door hem bereide haan hebben wij ervaring, niet te versmaden! De haan van M en M ligt in de diepvries voor een later moment, waarschijnlijk wanneer familie zich aandient om langs te komen, want dat betekent in de praktijk dat Maria een hele dag in de keuken staat. Als het niet langer is....

En wat gebeurt er verder in het kippenhok? De rust zal even terugkeren maar nooit voor lang. De volgende haan loopt zich al weer warm voor het slachtritueel!

Lady Gaga

Eind september bezochten we een leuk evenement in Pécs. Pécs kent al 150 jaar een levendige en beroemde handschoen industrie. Pécsenaren op straat weten er soms van en soms ook niet en dat komt omdat er niet zo veel ruchtbaarheid aan wordt gegeven, laat staan dat er reclame voor wordt gemaakt of dat er sprake is van een provinciale of zelfs landelijke trots!
Maar toch, er lijkt iets te veranderen, exposities, projecten waar de handschoen centraal staat, zelfs een speciale handschoenenwinkel in het centrum van Pécs en dus recent het festival.
En er is nog een andere reden waarom de Hongaren er niet allemaal vanaf weten. Een zeer groot deel van de handschoenen wordt geexporteerd, met de hand gemaakt voor Gucci of voor Chanel, naar mooie en dure winkelstraten elders in Europa of nog daarbuiten....
En toch maakt Pécs ook prachtige handschoenen die zeer betaalbaar zijn, gewoon te koop voor jou en mij en toch die vleug van exclusiviteit en luxe meedragen.
Soms ben je in de mood voor kopen en die mood had ik de dag van de handschoen. Ik wist zeker dat er wel een mooi paar voor me bij zou zijn en ik sprak mezelf toe dat ik tenslotte slechts 1 paar bezit, van de HEMA, al een jaar of 8, nog goed maar niet meer zo mooi. En naast handschoenen voor wandelen met de honden zijn handschoenen uiteraard ook voor bezoekjes aan De Grote Stad geschikt.

Prachtig weer was het, bepaald geen handschoenenweer maar je kunt maar beter voorbereid zijn op de winterse dagen. Het plein glom van de mensen, parasollen hielden de ergste straling tegen en de terrassen vol. Dames achter naaimachines met mooie lapjes soepel leer waar ik in de verste verten nog geen handschoenen in kon zien. Een naaimachine verder, opeens 4 vingers en een duim zichtbaar. Gepriegel met gaatjes in het leer waar kleurige leren veters doorheen werden geregen.
Om 1630 begon de modeshow, dames van het handbalteam en de brede heren van waterpolo droegen de collectie van zo'n fabriek of 4, ongeveer de helft van de totale Pécser handschoen industrie. Mooi, heel mooi en afwisselend gewoon draagbaar en exclusiever voor een feestje.
Immers, de Pécser handschoen is niet alleen voor de gewone sterveling, zelfs Lady Gaga en Madonna betrekken hun handschoenen uit Pécs!
De winkel is niet groot maar stijlvol, in een donkere muur zijn rondingen uitgespaard die mooi zijn uitgelicht en waarin een handenpaar met handschoenen staat. Gelukkig zijn dit slechts de modellen want in brede lades en in een magazijntje achter ligt meer, veel meer.
Mijn mood was nog steeds mijn mood en ik begon met bruin, erg mooi, toen zwart, ook erg mooi, toen rood, ook mooi......ik paste en paste, en dubte en rekende in mijn hoofd. Ik legde een paar apart, dat was zeker. Twee paar lagen mij nu aan te kijken en ik keek terug......uiteindelijk gingen we dus met 4 paar handschoenen de winkel uit, 1 voor P en 3 voor mij.
Later op de expo kwamen wij vriendin Zs tegen die mijn tasjes zag en vroeg. Omdat ik vond dat ik mezelf wel erg had verwend zei ik kleintjes, drie.....Ze sloeg me op de schouder en ging mij vertellen hoeveel paar zijn ongeveer had en dat je uiteraard voor elk seizoen dan wel gelegenheid andere handschoenen kunt gebruiken. Elkaar bevestigend kletsten we nog even door en genoten van al het moois.
Ze liggen klaar, netjes in hun verpakking in de lade naast mijn shawls. Ik kijk uit naar het moment dat het zover is.

Om het feest van die dag compleet te maken genoten we 's avonds van een heerlijk diner bij Corso.

Voor iedereen die nog iets meer wil zien, hieronder een link van een filmpje over het handschoenenfestival.
150 éves a Pécsi Kesztyű videó

Tijd voor Hollandse appeltaart

Sinds ik terug ben uit NL miezert het hier. Het begon al ter hoogte van Paks in het busje van Mistral en het duurt voort tot nu. Helaas, de handdoeken niet meer naar buiten en de gedraaide was uit NL ook niet, en bovendien is onze afkeer van wasdrogers bestendig. Voor geen gat te vangen en nu we zonder gasten zijn hangt alles in de Loft.
Miezerweer, dat is tijd voor zuurkool en dat gaat het dus ook worden vandaag, uiteraard met de Friese Slagers Rookworst en de appel uit eigen moestuin.
Met diezelfde heerlijke appels heb ik vanmorgen een Hollandse appeltaart gebakken voor bezoek van morgenmiddag en naast de appels had ik natuurlijk ook de heerlijke eigen walnoten tot mijn beschikking.
De rest van de moestuin loopt nu op zijn eind. We hebben nog paprika's en een paar aubergines maar dat is het dan ook wel. De tijd van kool, kool en kool is hier weer in aantocht, samen met de penen en omdat we daar maar af en toe liefhebber van zijn, zijn we blij met alles wat we in de diepvries en in potten hebben gestopt.
Komende week komt er een geslachte haan naar ons toe die Maria ons heeft beloofd, en P heeft besloten dat hij deze keer bij het kill moment wil zijn en misschien zelfs het kill moment wil uitvoeren...maar op z'n minst wil helpen bij de slacht, het plukken en schoonmaken van de haan.
En ergens in november wordt er aan de overkant weer een kalf geslacht, verser en van dichterbij kun je het niet krijgen. Heerlijk!
Toen ik vorige week in de NL Jumbo was keek ik ook eens bij het vlees. Het zag er mooi uit, echt niks van te zeggen en ik zag een uitgebreid etiket dat ik nog nooit eerder had gezien. In de oude tijd in NL niet en hier in H al helemaal niet. Op het etiket stond waar het dier geboren was, waar het gemest werd en waar het uiteindelijk werd geslacht. Ik vond het mooi, maar tegelijkertijd ook confronterend. Het zou zo mooi zijn als alles in hetzelfde land zou plaatsvinden, zoals ons overbuurkalf het meemaakt. De transporten van levend vee, vreselijk vind ik het, maar ook vanuit onze omgeving vertrekken koeien en schapen naar Oostenrijk en Italie....
Miezertijd, ook weer de tijd dat de muizen het binnen leuker vinden dan buiten, de vallen zijn al weer regelmatig gevuld.
Ook politiek gezien miezert het door. Gisteren was er een grote Demonstratie in Budapest, onder andere tegen de inperking van de persvrijheid, maar natuurlijk tegen veel meer belangrijke dingen die de laatste tijd zo misgaan. Zoals vaak leeft het hier niet in het dorp. De schouders worden opgehaald en het leven kabbelt verder. Budapest lijkt een ander land, heel ver weg.

Voor diegenen die nog wel eens een oud blog bericht zouden willen lezen, in de rechterkolom van dit blog, onder het kopje pagina's, zijn alle berichten vanaf januari 2008 terug te vinden. Helaas zonder de bijbehorende plaatjes maar hopelijk heb ik beeldend genoeg geschreven.......

Twee maanden

Wat te doen met een blogloze periode van 2 maanden? Alles wat je schrijft is in feite oud nieuws....
En toch zal ik hier en daar schrijven over dat wat was want als er niet meer over geschreven wordt lijkt het alsof het er ook niet was. Uiterlijk zal het Blog wellicht ook nog wijzigen maar geloof me beste Lezers, ook voor de Pastores/Schrijvers is het wennen.

Om te beginnen met nieuws van heel kort geleden. Ik was een weekje in NL voor een gezellige familie mijlpaal. Het weer was schitterend en de week vloog om. Van te voren had ik een wensenlijstje gemaakt. Met wat te doen, wat te zien en wat te eten. Wie ik zou gaan zien was al helder want een week is uiteraard te kort om op "tournee" te gaan. Onze ervaring tot nu toe met tournees is dat ze heel gezellig kunnen zijn maar ook dat ze je altijd laten vertrekken met een gevoel dat je weer mensen hebt teleurgesteld. Omdat je er te kort was, omdat je maar 1 x kwam, omdat wij niet samen kwamen maar P en ik ons opdeelden, omdat je alleen op een doordeweekse avond kon etcetera.....goed bedoeld wordt er aan ons getrokken en de afgelopen week was dus relaxed in het Noorden des Lands in kleine kring.
Ik wilde de zee zien en dat is gelukt. Met een prachtige wind, witte wolken, een onstuimige zee, spelende hondjes en de mogelijkheid om iets van het lijstje Wat te eten in te lossen. Want dat eten dat hoort bij zee is wat we missen, net als de zee zelf. Na wandeling 1 waren er bitterballen, de echte van Dobben en na wandeling 2 de mosselen, de echte hangers uit Zeeland.
Heerlijk gewandeld in een bos waar de bomen niet steeds worden gekapt als ze groot genoeg zijn voor een houtkachel, zo maar koffie drinken op een sfeervol terras in dat bos. Auto's gezien om je vingers bij af te likken....het leek wel alsof er alleen nieuwe auto's reden, hoog op de pootjes, breed op de banden.
Over Dobben gesproken. Mijn eerste avond werd opgeluisterd door een Dobben kroket en met het bord op schoot, benen op de bank begon het bijkletsen wat in feite gewoon doorkletsen is sinds er mail en Skype bestaat.
Het Noorden is mooi en de stadjes ook, ik heb mijn ogen uitgekeken in de winkels. Wat een keuze en wat een leuke etalages. Ik hield me in met kopen, in de wetenschap dat mijn koffer al gevuld zou zijn met de bestelling van P, kaas en rookworst voor de lange herfst en winter hier op het Hongaarse Platteland, die ook net hun intrede hebben gedaan.
En voor het eerst in mijn leven in een Jumbo geweest en ook daar de ene verbazing na de andere. Elk land vertegenwoordigd, de merken, een huismerk en nog een goedkoper huismerk en een snelle rekensom leerde me dat NL voor producten die wij belangrijk vinden meer keuze biedt en veel goedkoper is dan hier. Natuurlijk wisten we dat al, maar hier bij die Jumbo viel het extra op. En uiteraard vis in het assortiment, dus een heerlijke haring mee naar huis.
Ik ben weer thuis, sinds gisteravond en ook dat is heerlijk! Samen met P in de Pastorie met CFD om ons heen. De kachel brandt, CFD liggen op hun kussens en P zal vanavond wokken met zalige sambal en Oosterse kruiden, samen met onze courgettes, paprika's en paksoi uit de moestuin.

In de lucht

Het leek zo mooi, mijn weblog provider bereidde een grote migratie voor die naar verwachting slechts 48 uur zou duren. Om een heel lang verhaal in te korten.....na twee maanden blogloos, uit de lucht, niet bereikbaar, ben ik zojuist opnieuw begonnen. Misschien op een tijdelijk adres, maar als de migratie definitief mislukt misschien wel langer dan tijdelijk. Mijn archief is zwevende en dat doet zeer maar in ieder geval zal ik vanaf nu weer regelmatig verslag doen.
Hoop op veel lezers en veel reacties!