Actie Daksi

Inmiddels hebben we, op de 11e oktober, het 2- jarig jubileum van Daksi gevierd. De lange lezers weten het nog, ongetwijfeld. Twee jaar geleden, op deze akker, maar in andere omstandigheden. Het was nat, guur en donker. We twijfelden of we zouden wandelen, het was net even droog tussen 2 lange buien. De aarde was zwart van de regen en stak nauwelijks af van de donkere lucht. We zagen wat liggen, het leek een dood dier.....

De rest is geschiedenis. Na een aantal kritieke dagen kwam het leven terug in Daksi, die we voor de zekerheid toen nog niet eens Daksi genoemd hadden. En heel kort dachten we nog dat we voor Daksi een baas zouden zoeken maar als snel was hij gewoon onderdeel van ons gedoetje.

Daksi is een gelukkige hond. Zijn blindheid deert hem nauwelijks en dwingt ons om onze rotzooi op te ruimen en vaste plekken te kiezen. Druk van de vroege morgen tot de late avond en blij met alles waar hij mee kan spelen, tennisballen, oud touw en oude lakens.

's Avonds is hij kapot, trekt zich terug voor de kachel op het schapenvacht, gaat op zijn rugje liggen met de pootjes omhoog en vertrekt naar teckeldromenland. 

Hoe oud Daksi is, we weten het niet. De dierenarts kon hem moeilijk schatten. Zijn tandjes zijn afgebroken maar omdat hij vermoedelijk niet uit een zorgzaam verleden komt vertekent dit. Twee jaar geleden kon hij tussen de 4 of 8 jaar zijn, wel een behoorlijke marge. Wij gingen er midden in zitten en dat betekent dat wij de 11e zijn 8e verjaardag hebben gevierd.

Wij zijn blij met elkaar.

We gingen even terug naar de akker en vonden dat een mooi moment. Daksi lijkt er geen herinneringen aan te hebben, gelukkig maar!