Het hek heeft zich de afgelopen jaren bewezen. Toen Daksi bij ons kwam was er wat aanpassing nodig omdat kleine gaatjes en naadjes genoeg waren om te ontsnappen, maar nu is het al weer een tijd veilig.
Alhoewel?
Flicka wil er weleens uit 's nachts. We weten niet altijd zeker waarom. Ze doet alsof ze nodig moet maar we verdenken haar ervan dat ze gaat keten, dat ze gewoon even naar buiten wil om haar landgoedje te checken en omdat ze meestal binnen 5 minuten terug is, vinden we het lastig maar geen groot probleem.
Een paar nachten geleden was het weer zo ver. We deden de deur voor haar open en wachtten op haar terugkomst. Ze nam haar tijd en we werden ongerust. Na 3 kwartier! kwam ze binnen rennen, haar vachtje onder het leem en haar poten onder de modder. Vreemde modder want onze tuin is vol met gras en struikjes......
Een dag later zag P haar in de buurakker, vrolijk en uitdagend blaffend en weer een dag later stond ze aan de verkeerde kant van de poort te blaffen om binnen gelaten te worden. Als er geen auto's waren en geen jagers en als iedereen hier in het dorp net zo gek op honden zou zijn als wij, zouden we het laten voor wat het is, zouden we Flicka haar uitstapjes van harte gunnen. Maar er zijn auto's, hard rijdende zelfs, er zijn jagers en niet iedereen hier is hondengek, dus er moest iets gebeuren.
We checkten het hek maar konden geen gaatje vinden. We liepen buitenlangs, via het kerkhof achter ons maar ook daar was het dicht.
Ik besloot om de hulp in te roepen van Flicka zelf. Achter het varkensstalletje is een stuk hek waar wijzelf nauwelijks bij kunnen omdat er dichte prikkende struiken staan. Ik liep er naartoe, Flicka op mijn hielen en achter het stalletjes begon ik een klein stukje naar boven te klimmen. Flicka begreep meteen wat de bedoeling was, heel blij dat ik eindelijk mee wilde doen met haar spelletje, stoof ze langs me, door de struikjes en 10 seconden later stond ze in de vreemde modder van onze buurakker, blaffend en kwispelend van lol.
En nu wisten wij wat ons te doen stond. Het gat is weer dicht. Gerepareerd met een oud stuk dak, stevig en afdoende. Flicka is nog een paar keer gaan kijken en heeft deze weg naar de buren opgegeven. De rust is weer teruggekeerd, tot het volgende gat.
Vanmorgen vroeg wilde Flicka naar buiten. Binnen 5 minuten was ze terug, het vachtje schoon en de pootjes slechts vochtig van dauw.
Wij hebben die problemen ook alleen wij zitten tegen een berghelling ,dus lastig met schuine kanten, maar die van ons wil nog wel eens aan de knok met vreemde honden, dus continu hekken controleren.Bedankt voor je mailtje met hetnieuwe blogadres. Carla.
BeantwoordenVerwijderenWel een beetje sneu voor Flicka. Pakt een gezellig speelmoment met de baas ineens heel anders uit. Maar ja dat behekte terrein is ook groot genoeg.
BeantwoordenVerwijderenwat zijn jullie stréng!!!!
BeantwoordenVerwijderenhaha,ja,zo doen wij het ook,want Buckler is zo klein,die past door de kleinste gaatjes, dus wij zijn ook achter het hek gaan staan en roepen en als ie dan erdoor glipte,hup,plankje ertegenaan.
Wij hebben aan de straatkant geen last,zoals jullie weten,maar meer naar achteren toe,maar ook dat is nu helemaal omhekt, er zijn nog een paar gaatjes en die worden dinsdag gedicht,dan is alles teckelproof...hopen we,want je weet het nooit 100 procent zeker...
groetjes,lin
Verstandig hoor.
BeantwoordenVerwijderenBeter dat flicka nu even sneu is, dan dat er straks echte tranen vloeien van verdriet omdat het uitje een keer totaal verkeerd uitpakt.
groetjes Trudy
Flicka is een donderse hond. Maar leuk!! Echt zo eentje om op slag verliefd op te worden. Vooral die oren zijn zo charmant dat zij niet voor niets Prinses als bijnaam heeft. Maar ja, door hekken kruipen is natuurlijk een ander verhaal. Wel leuk natuurlijk dat zij nog steeds van het avontuur houdt.
BeantwoordenVerwijderenMip