woensdag 6 juni 2012

De honden en de tantes

Het afgelopen weekend was het hondenweekend.
P was kort naar NL voor een familiefeest en had CFD vrijdag 's morgens verlaten. Gelukkig was ik iets na 5 uur in de middag weer bij ze en zoals ik al aan ze had beloofd ging toen het hondenweekend in.
Een hondenweekend betekent niks echt afwijkends, tenminste voor mij niet....
In een hondenweekend gaan de hekken dicht, komt er geen mens in en gaat er geen mens uit en ben ik hond met de honden.
Na de liefdevolle begroeting van alle drie heb ik uiteraard allereerst de pastorie kleren aangetrokken, korte spijkerbroek met shirt en oude platte schoenen. CFD waren aanhankelijk, ik verbeeld me aanhankelijker dan anders en ik lag meer op de grond naast ze dan dat ik op de stoel zat.
P had karbo's voor me achtergelaten, zowel voor de vrijdag als de zaterdag maar op de een of andere manier smaakten ze me niet zo en ook hierin deden we alles samen, de karbo's waren in no time op.
Omdat ik alleen was waakten CFD extra goed en wilden ze al om half 5 in de morgen naar buiten om onraad te verjagen. We ontbeten samen, dronken samen koffie, we kletsten wat, ik kreeg een verslag van de afgelopen week en we keken samen gezellig naar Brigitte Kaandorp. En er viel geen onvertogen woord want in een hondenweekend zijn we het altijd eens met elkaar. En ondertussen deed ik natuurlijk de dingen die bij dit nieuwe leven horen, zoals wassen draaien en het spul dat weer mee moet naar de stad opvouwen en in de koffer leggen. Trouwe lezers weten het, ik heb de pest aan strijken, inmiddels ligt er hier weer een stapel en ik kan de moed maar niet vatten.....

Onze onderbuurvrouw in het dorp is onderwijzeres en we merkten al snel dat ze in het dorp Tanárnéni werd genoemd, onderwijzerestante betekent dat letterlijk. We vonden het gek en het leek ons dorps maar sinds kort weet ik dat het niet alleen dorps maar ook stads is. En het is noch afkeurend noch denigrerend bedoeld, in tegendeel het is netjes en beleefd.
In mijn tram zaten 2 jongens, jaar of 17. Stoere jongens waren het, maar ze leken me wel aardig. Ze hadden overleg met zijn 2en, het leek me een serieus onderwerp. De ene jongen zat met zijn telefoon te spelen en luisterde naar het advies van zijn vriend. Na een zucht ging de jongen bellen.
Hij kreeg contact en bijna schoot ik in de lach. Met zijn liefste stem zei hij goedenavond tegen zijn tanárnéni. Hij zei sorry tanárnéni dat hij niet in de iskola geweest was vandaag, hij voelde zich een beetje beteg(ziek) tanárnéni, hij was wel bij de orvos(dokter) geweest, maar ja dus niet op school tanárnéni....
De andere kant stak een verhaal af en de jongen knikte gedwee, rendben tanárnéni, rendben, in orde onderwijzerestante, in orde. Hij sloot af met een hartelijk bedankt tanárnéni en drukte de telefoon uit.
De vriend keek naar hem en de jongen keek voor de zekerheid of de telefoon echt uit was en toen JOEHOE JOEHOE met de gewone stem van voor het telefoontje gingen de armen de lucht in, werden kloppen op elkaars schouders uitgedeeld en stapten ze uit op weg naar de pret.
Ik had er lol in, zieken tegen je onderwijzers is toch iets van alle tijden en blijkbaar van meer landen dan alleen Nederland. Ik vroeg me af of de tanárnéni het door had, ik betwijfel het want onderwijzers hier zijn nogal van de serieuze.....
Gisteren kwam er een mailtje binnen, van de receptie aan ons allen op kantoor.
De jegyesnéni was gearriveerd en zat klaar om ons te voorzien.
Ik snapte letterlijk wat er stond maar geloofde mijn eigen ogen niet. De kaartjes tante??? Ik ging mijn licht opsteken bij de receptie en het klopte. Op mijn werk komt elke maand een mevrouw die tickets verkoopt voor opera, operette, theater, concerten etc. En waarachtig daar zat ze, een heel aardige dame, de kaartjestante dus, met voor zich op een tafeltje allerlei biljetjes van allerlei voorstellingen. Deze keer kocht ik nog niks, misschien komt P maar misschien, waarschijnlijker, ook niet, maar voor een volgende keer en zeker voor de herfst en winter is deze jegyesnéni een waardevolle aanwinst op kantoor.

Misschien moet ik op zoek naar een vasalnéni een strijktante........????

4 opmerkingen:

  1. haha,mooi verhaal en wat een heerlijk weekend hebben jullie gehad.
    strijken doe ik NOOIT meer en dat bevalt me heel erg goed.Moet ik er wel bijzeggen dat jan nooit overhemden draagt of zo,maar ik heb niet eens een strijkbout hier en zal ik je eens iets zeggen...ik mis m helemaal niet ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jaaaa....een vasalnéni is ideaal! Onze Edit neemt graag die rol op zich (ze vindt het zelfs leuk!!)en daar ben ik haar heel dankbaar voor. Zeker als er na 1 mei weer eens plm. 15 grote tafelkleden gestreken moeten worden, waarvan de helft van linnen is en dat strijkt helemaal rampzalig! Maar, als ik weer eens wat moois gevonden heb op de markt, een stukje oud/antiek textiel, dan vind ik voorzichtig wassen, strijken en een beetje restaureren zelf wél leuk. Het wordt er zó mooi van!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Katinka, wat ben ik trots op mezelf dat ik ooit, in een bijna grijs verleden alweer, voor één middag jóuw vasalnéni mocht zijn! Jullie met bijna 50 graden (in de zon) buiten en ik heerlijk koel binnen aan de strijk. En ook ik vond het heerlijk! Ik strijk iedere week, meestal op maandag (na de weekendwas) maar soms ook al in het (vrije) weekend als de spullen net droog zijn; dat gaat makkelijk en dan ik heb nooit echt een grote berg.
    Hier in Den Haag ben ik iedere maandagochtend "koffietante". Wat is dat in het Hongaars?
    Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Herfst en winter, die woorden blijven even hangen. Daarmee lees ik: op langere termijn. Is het waar? Of verzin ik weer iets?

      Toen jij het woord strijken schreef moest ik direct aan Ba denken, dat ze zo graag voor je had gestreken en nu schrijft ze het zelf. Wordt het niet weer een keertje tijd Ba?

      Mip

      Verwijderen