Het is verbazingwekkend hoe snel de week voorbij is gevlogen. Ongelooflijk hoeveel het uitmaakt als je opeens een vrije maandag extra hebt en wat voelt zo'n dag anders als je een tijdje elke dag vrij bent geweest.....
Pinksteren was heerlijk, het weer was goed en de bbq lekker en het hondse gezelschap, inclusief P natuurlijk gezellig en heerlijk knus.
En na 1 morgen heel vroeg op en de rit naar Budapest en een nachtje slapen was het al weer woensdag....
De weersvoorspellingen waren somber maar al wat ik zag deze week was zon, veel warme zonneschijn met af en toe een mooie witte wolkenpartij. Mijn uitzicht op het werk is mooi. Zoals veel moderne gebouwen zijn de muren van glas. Als ik naar links kijk zie ik de Donau, het MUPA en de mooi aangelegde groenvoorziening om ons heen. De hév, het voorstadstreintje, rijdt af en aan richting Csepel. Als ik recht vooruit kijk zie ik hotel Gellert, de citadel en nog wat verder de burcht en met veel fantasie kan ik bijna mijn balkonnetje in beeld krijgen.
Van de week waren moedige mannen in tuigjes de ramen aan het zemen. Het waaide dus ze bungelden van links naar rechts en weer terug. Ik keek naar hun tuigjes en naar de kabels die ze vasthielden. Het zag er alleszins stevig uit, maar toch, 1 foutje en het is gebeurd met de glazenwasser. De groenvoorziening beneden is mooi maar jong en zal geen enkele val breken. Ik vroeg me af wat een glazenwasser verdient, een speciale glazenwasser in hoogbouw dan wel te verstaan en ik hoopte veel, voordat ik weer aan mijn eigen werk ging.
Ook was ik deze week weer op pad, deze keer in de stad zelf. Mega grote ziekenhuizen, afdelingen waar je alleen maar dankbaar mag zijn dat je er voor je werk komt. Een speciaal kinderziekenhuis, foto's van Bill Clinton die een rondleiding krijgt, veel prachtige leuke kinderschilderijen die proberen de sfeer erin te houden. Kinderen, heel veel kinderen die ziek zijn en tegelijkertijd heel vrolijk en waarbij de ernst van de ziekte op het gezicht van de ouders staat uitgeschreven. Ook deze ziekenhuizen zijn oud, echter netter dan ik ken uit de provincie en met personeel dat de vriendelijkheid zelve is.
Ik schreef het vorige blog al over de Italiaan waar ik deze week naartoe zou gaan, met de nieuwe stadse vriendinnen. Het was leuk, zeer gezellig, lekker, stof voor vele avonden kletsen en opnieuw verbaas ik me er over hoe snel het kan gaan, nieuwe vriendschappen in een ander land met allemaal ondernemende mensen die geen hekel hebben aan Nederland, maar ook weleens wat anders wilden proberen. We smullen van elkaars verhalen en wisselen ervaringen uit, successen, teleurstellingen, misverstanden en natuurlijk ook gewoon het adres van de kapper....
En dan is het morgen alweer vrijdag. Op weg naar de Pastorie, op weg naar het hondse leven en de tram &
sireneloze nachten.
Op het moment dat je weer "onder het juk van een baas" staat, oftewel dat je een baan hebt, waardeer je je vrije tijd des te meer! En dan maakt het niet uit wat je in die vrije tijd allemaal doet. Soms is dat veel maar van lekker niks doen en luieren kun je ook intens genieten.
BeantwoordenVerwijderenVandaag zijn ArNiTes op de koffie gekomen en in de middag hebben we superleuk én lekker geluncht bij boekhandel Paagman waar Ellen ten Damme even optrad en vervolgens signeerde met een vogel (soort ekster) op haar hoofd: jaja een levende, apart! Nienke genoot uiteraard van alle kinderboekjes in Villa Paagman, speciaal voor kinderen. Nu genieten we van ons tweetjes knus thuis: buiten is het niet warm en somber met af en toe een bui. Barbara.
Zo, eindelijk alles gelezen. Gisteren al, maar het kwam er niet van om te reageren. Vandaag wilde ik dat graag doen maar door een enorme donderstorm klapte de stroom er uit en kon ik alsnog niet reageren.
VerwijderenHet duurde even omdat wij vast zulke leuke gasten hadden als toen BaMi bij jullie waren en dan weet je dat je alles laat vallen. Even tijd maken voor vrienden.
Maar nu terug naar jouw verhalen Katinka. Geweldig dat je de grote stad zo snel "eigen" maakt. Hoewel ik nog geen beeld heb van je werkplek kan ik me er wel iets bij voorstellen. Meer over hoe je het omschrijft dan uit ervaring. Ik weet niets van medicijnen. Ik kreeg trouwens kippenvel (lees tranen in mijn ogen) bij het gehuil van Coco bij je terugkomst. Het leven is nu even anders ook voor jou en P, ik hoop dat er een mooie modus gevonden kan worden. Maar dat je straalt in deze baan en deze stad is zeker. Ik hoop elkaar snel te zien en vooral te spreken. Nieuwsgierig? Ik? Nee, nooit geweest. Maar nu zeker wel.
Mip
ik snap helemaal wat je bedoelt, als je iedere dag vrij bent, zegt een 'vrije dag' je niet zoveel.daarom is het goed voor mij ook,om af en toe te werken, met de nadruk op af en toe, haha.
BeantwoordenVerwijderenik ben heel blij dat het je goed gaat en dat je ook kunt genieten van het stadse leven, wat heerlijk dat je het zo kunt combineren.
groetjes....