zondag 9 december 2012

Het vleespaleis met taartenbuffet

We waren er al weken vol van, M zou zijn 80e verjaardag vieren. Een paar jaar terug had het er nog op geleken dat dit niet meer zou gaan lukken, dus nu was het eigenlijk dubbel feest. M en M doen niks aan verjaardagen want zoals overal in H wordt de naamdag gevierd. Op de kroonjaren 60, 70 en 80 wordt er een uitzondering gemaakt, een feest, een echt feest ergens buitenshuis, met veel eten en drinken dat nu eens een keer door anderen mag worden ingekocht en bereid.

P en ik hadden de eer om erbij te mogen zijn en het voelde ook echt als een eer om aan te schuiven bij de familie tafel. Acht jaar geleden ontmoetten we elkaar voor het eerst, wij als nieuwkomers en M als tolk. En nu horen we bij de incrowd en zijn we goede vrienden, ondanks leeftijd, achtergrond en nationaliteit.

De dag stond al een tijdje vrij in de agenda, inmiddels waren de details al met P besproken tijdens de meerwekelijkse wijnrondes en wisten we ongeveer wat er zou gaan komen.
Plaats van handeling een zaaltje in ons buurdorp, dat bij de sportvereniging hoort en waar ook al eens een 60 jarig feest werd gevierd. De baas heet Viktor en MM kunnen goed met hem.

We hadden al zo'n vermoeden wat er op de borden zou verschijnen, de Schalen, ik schreef er al eerder over, de Grote Schalen met veel, waar alle H die we kennen op het platteland gek op zijn.
In de stad ben ik ze nog niet tegengekomen, maar eerlijk gezegd zijn wij er ook niet naar op zoek.
De week van te voren was M(a) druk, bakken, schalen en tepsi's vol met gebak, zoet en zout, in alle kleuren en smaken. Er werd P verklapt dat dit mee zou gaan naar Viktor als toetje.

De zaterdag was fris maar zonnig, echt verjaardagsweer. Wetend dat MM het ook zouden doen, doften wij ons een beetje op en reden naar het feest. Ondanks vaak gehoorde ervaringen zijn veel H die wij kennen netjes op tijd en de zaal was al flink gevuld. Uiteraard met levenservaring, heel veel levenservaring van mensen die oorlogen, opstanden, onderdrukking en vrijheid hebben meegemaakt in een setting van altijd keihard werken.
Echt een verdiend feest dus.

De cadeautafel werd vol, veel cellofaan, plantjes, lekkernijen, drank, foto's en bij elke begroeting en elke gelukwens waren er emoties.
Zoals het hoort, de start met Palinka, even met elkaar kletsen en dan snel naar het eten.
Een smakelijke kippensoep met alles er op en in.
Daarna de Schalen....tegenover mij zat de neef en we vroegen ons geinend af wanneer de rest van het dorp zou binnenkomen.....

En toch, al deze levenservaring wist er wel raad mee en Viktor liep af en aan met aanvulling op drankjes, aardappels en rijst. Kletsen is kletsen en eten is eten dus gedurende een tijdje was er slechts geklik van bestek en tevreden gemompel en goedkeurend geknik.

Ik deed een speechje, wel voorbereid want in het H, maar heel gewoon uit het hart en er waren tranen bij M en M, die gelukkig weer heel snel droogden, want al die levenservaring weet dat het geen zin heeft om te blijven hangen in een moment.

De borden met gebak werden binnen gedragen, al die uren van M(a) vonden een prominente plek op tafel......maar tot onze grote verbazing volgden er nog 4 mega grote taarten. Ik was sprakeloos en keek vol ver- en bewondering naar mijn grijze buurtjes die vol goede moed en compleet in de stemming van alle taarten een stukje op hun bordje legden om een persoonlijk taartenbuffetje te hebben.

Bij de kaarsjes op de taart mocht er eindelijk worden gezongen en M was écht jarig!
We zagen MM wat smoezen met Viktor en opeens verscheen er papier en doosjes zoals bekend van de shoarma afhaal, witte dozen met vlakverdeling. M(a), gewapend met een viertal grote messen ging aan de slag met het verdelen van alles over de aanwezigen, om thuis ook nog te kunnen nagenieten......

Dat M hier een feestje hield kon natuurlijk niet geheim blijven en aan het eind van de middag was er nog even bezoek op het erf, kennissen uit de buurt die te paard kwamen gelukwensen en uiteraard wat biertjes meedronken.
Het was een gemeend, gezellig en zeer verdiend feest en wat wij vooral hopen is dat er niemand van deze tafel zal ontbreken op het volgende kroonjaar.


Het jongste kleindochtertje








P op Marrakech

6 opmerkingen:

  1. Moet een mooi feest geweest zijn voor M. Maar allemachtig wat een taarten! Hebben jullie ook van alles wat geproefd? En meegenomen naar huis? Mooi die tranen om je speech in het Hongaars. Ik ben benieuwd wat er in gestaan heeft. En P op Marrakech in zijn overhemd? Was het nog zo lekker buiten? Maar wel leuk zulk bezoek op een viervoeter.

    Mip

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat leuk om M&M zo weer eens te zien, trots, ontroerd en zo liefdevol naar elkaar toe: ik hoop dit ook mee te mogen maken met Mi als wij die gezegende leeftijd überhaupt gaan halen!
    En een prachtig sluitstuk: de prins op het paard! Doet me gelijk weer denken aan de nostalgische serie uit de jaren 60 en 70: "Belle et Sebastien" waar ik 3 dvd's van heb en die mijn oudste zus nu aan het bekijken is, wat een nostalgie allemaal.
    Na een zeer mooie zaterdag en een stormachtige zondag komt de rust weder en gaat het langzaamaan winter worden in NL. Katinka, ga op één van deze laatste decemberdagen eens naar de spa: samen met jouw prins buiten in het schemerdonker in het zalig warme water genieten van het romantische uitzicht. Twee uurtjes is al voldoende om daarna heerlijk rozig naar huis te gaan en aldaar verder te genieten van elkaar! Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi verhaal...en die taarten, o jee, beetje veel hè? Maar...ik loop geloof ik achter: wie is Marrakech? Vertel!Mooi beest...m'n hart gaat open!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. heerlijk hongaars allemaal,mooi verhaal ook er weer bij. En dan die taarten......prachtig!
    En wat knap,een speech(je) in het Hongaars,ben diep onder de indruk!
    groetjes van linda

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik had vandaag een heel lief klein oud mannetje aan de kassa die kwam uit.....Budapest!!!!
    Ik natuurlijk gelijk: "Jonapot Kiwanok" en die man begon te glunderen!!!!
    Daarna even Duits met 'm gepraat en bij vertrek riep ik "Wislat": hij greep mijn handen en zoende m'n handen wel 10 keer: heel ontroerend!!!!
    Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heb net deze site ontdekt,en genoten van het verhaal.
    Afgelopen zomer was de bruiloft van onze oudste zoon in een voormalig stukje Hongarije-nu Slowakije.Mijn schoondochter haar ouders wonen daar.
    Heb toen ook m'n ogen uitgekeken naar de prachtige taarten ,die het bruidspaar kreeg!En zelfgemaakt door de mensen,niet door de banketbakker!!!En 3 dagen feest met veel,heel veel eten en een zelfgeslacht varken.
    Geef jullie site door aan m'n schoondochter en blijf jullie volgen.
    gezellige dag
    groetjes,Truus uit Drenthe
    ps heb geen weblog,vandaar anoniem

    BeantwoordenVerwijderen