donderdag 27 december 2012

Kaarslicht en orgelmuziek

De Kerst is weer voorbij en na een hele tijd ben ik weer in de Kerk geweest. Niet zo maar om een blik te werpen op de mooie altaren, de beelden, de gebrandschilderde ramen.....nee, gewoon voor een mis.
Ik ben Katholiek opgevoed, niks strengs en niks met verplichting, maar wel met alle rituelen zoals de Communie, het kaarsjes opsteken voor dierbaren die je het beste toewenst.

In mijn beleving is de Kerk niet van de Paus die allemaal gekke dingen zegt, die vanuit zijn functie als leider van een Kerk met ouderwetse leer te snappen zijn, maar zo ver afstaan van de werkelijkheid en van het leven zoals wij ons dat voorstellen, de Kerk is ook niet van de wereldvreemde bisschoppen die alleen naar Rome kijken om carriere te maken. Wat mij betreft zit de Kerk in de mensen zelf en als die mensen elkaar willen ontmoeten en dezelfde rituelen willen meemaken, gaan ze naar een Kerk.
Bij mij zitten de rituelen er ook nog wel in en kan ik de Kerk zonder de ouderwetse meningen en vreemde gevaarlijke opvattingen nog wel waarderen.
En daarom ging ik nu met Kerst en de eerlijkheid gebiedt dat ik ook ging omdat ik aan de voet van de prachtige Matyas templom woon en de Hoogmis daar heel speciaal is.
Ik ging vroeg want ik had geen zin om de anderhalf uur te staan en zo druk is het hier meestal wel.
Achter in de Kerk was het orkest opgesteld en het koor en voor, bij het altaar was het mooi versierd.

De mis was gedeeltelijk in het Hongaars en gedeeltelijk in Latijn en omdat ik opgevoed ben met de liturgie kon ik alles wel volgen en wist ik waar we waren.....het was mooi, erg mooi. Het daar zitten, temidden van anderen, de muziek, de herkenning van alles dat ik ken van vroeger. De klokken voorafgaand aan de mis, tijdens het klaarmaken van de communie en bij het uitgaan van de kerk.

En gek genoeg, net als vroeger, dwaalde ik ook weer af en keek om me heen. Er was veel bont, in alle kleuren en smaken, in jassen, dassen en mutsen. Voor mij zat een mevrouw, een zwarte jas en handschoenen, om haar nek een vosje. Het vosje ging af en werd op de stoelleuning gehangen. Het bekje naar mij toe. Ik kreeg oogcontact met het vosje dat daar een beetje zielig en oud hing. Ik maakte een gebaar, dat ik het ook niet kon helpen, dat ik niet zo ben van bont en ik wees het vosje even subtiel op mijn wollen diervriendelijke dasje. Ik dacht even dat het vosje knipoogde maar toen moest het weer om de nek van de mevrouw want het was koud in de kerk.

's Avonds waren we samen in een andere Kerk, ook prachtig, de Basiliek. Ook weer vol, mooi versierd en met prachtige orgelmuziek. Hier deden we alleen het ritueel van kaarsen opsteken voor mensen die we het beste toewensen en genoten een kwartiertje mee van de liturgie.

Ik kijk er met plezier op terug. In de Basiliek en de Matyas Kerk waar oma trouwde en waar ze vaak naar de mis ging en zoals zo vaak spijt het mij dat ze er niet meer is.

De Basiliek

3 opmerkingen:

  1. Toen wij er waren konden we de binnenzijde helaas niet in vol ornaat zien, vanwege de verbouwing.
    Gelukkig konden we wél van de Zwarte Madonna genieten; doet me altijd aan mijn moeder denken. Ik dwaalde ook altijd af; kan het me dus helemaal inbeelden! En bij de hoogmis viel ik altijd flauw: ik kan niet tegen de wierook die dan zo lekker uitbundig rondgeslingerd word!
    Nu op naar een gezellige jaarwisseling en een gezond, succesvol en gelukkig 2013!
    Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zelf ben ik niet katholiek opgevoed maar vond het met kerstmis altijd wel bijzonder in de kerk. Maar dit! Ja, dit begrijp ik helemaal. Jammer van de vos, maar nu hij dienst doet als verwarming is hij toch nog goed terecht gekomen.

      Verwijderen
  2. ik heb er helemaal niks mee met een kerk,maar kan me voorstellen dat het allemaal indrukwekkend is,vooral zo met kerst. wat een zielig vosje, ik snap werkelijk niet waarom mensen dat willen.....ook niet erg kersterig trouwens....

    BeantwoordenVerwijderen