Binnenblijven of smelten

Op zo'n dag als vandaag probeer ik mij haarscherp te herinneren waarom we ook al weer naar H zijn vertrokken. Er waren meer redenen, veel meer dan één, maar in ieder geval waren we van plan om veel van het Landleven te genieten, het Buitenleven dus.

Op zo'n dag als vandaag probeer ik mij te herinneren of we wel helemaal toerekeningsvatbaar waren, of we wel voldoende hebben nagedacht en onderzocht.
Wij gaan nooit over 1 nacht ijs, ook niet over 2, wij hebben de ijsdikte nodig van een Elfstedentocht alvorens wij de knoop doorhakken en toch....

Op zo'n dag als vandaag, als het binnenblijven geblazen is, als de hondjes voor dood op de koele tegels van de gang liggen of uitgeteld in het mandje. Als het ophalen van de container beneden aan de straat al weer voldoende is voor een tijdje niks.

Dan vraag ik mij af waarom ik niet aan Zee zit, met een jack aan achter glas en een stevige wind die mijn haren alle kanten op laat waaien. Of op een Berg waar de eeuwige sneeuw een mooi contrast vormt met de blauwe lucht. Of gewoon in Noord Europa waar het zeker 15 graden koeler is en niet eens donker wordt vanavond.

Natuurlijk weet ik al lang dat ik mij binnenkort wel weer verzoen met de keuze voor H. Net keek ik even op de meter in de keuken die in de schaduw staat, 42 graden was het daar....

H zucht en steunt en in het dorp is alles stil en heeft iedereen de deuren, ramen en gordijnen gesloten, alsof het winter is en om half 4 iedereen hier de dag aan het afsluiten is.
En dan heb ik nog niks te klagen, als ik wil, dan stel ik uit tot morgen wat vandaag niet uitkomt.

De voorspellingen zijn nog een tijdje hetzelfde, dus afzien of genieten, net zoals de pet staat of de wind waait.....de warme wind, die voelt als een föhn die te heet is afgesteld.

Ik was ooit in Kirkenes, toen was het ook juli, en als ik mijn best doe, kan ik nog de vochtige mist op mijn gezicht voelen en de druppels die uit mijn lokken vielen.
Straks mag ik de groenten buiten gaan sproeien, met water dat eerst warm, dan lauw en dan lekker fris de put uitkomt!

Met dank aan weerstation Cikó, hier vlakbij.

Het water avontuur

Niet ver van ons vandaan ligt Anna fürdö, een aardig natuur park met leuke wandelroutes. Er is van alles te doen, we vermoeden dat er veel groepen komen, er is een huis met gastenkamers en een verblijf waar wel 35 mensen kunnen overnachten. Een prachtige authentieke open schuur met spit en oven, een ruimte voor workshops. Langs de wandelpaden staan borden met allerlei informatie over de flora en de fauna in het gebied, alleen in het Hongaars.

De route komt in het begin langs hertjes en wilde zwijnen, achter gaas uiteraard. Hoe wild Flicka in het bos ook is als ze een spoor ruikt en hoe snel ze er dan vandoor rent, zo timide was ze hier.....
Blinde Daks stak gewoon zijn kop door het gaas en stond neus aan neus met het zwijn maar Flicka deinsde achteruit toen het hert aanstalten maakte om kennis te maken.

Wij kwamen voor het water. Met dit weer is water natuurlijk altijd lekker en Daksi houdt van zwemmen. Bij de vijver aangekomen zagen we een nieuw bord. Verboden te zwemmen en voor de gelegenheid hadden ze dit in 3 talen opgeschreven. We liepen door en waren al snel vergeten wat we net hadden gelezen. Het fijne van H is dat het bijna nergens druk is, hier dus ook niet, zelfs op zondagmiddag kon je een kanon afschieten.

D rook het water al en we lieten hem met de pootjes erin. Nog aan de lange riem zwom hij langs de kant en bleef netjes in de buurt. Nog steeds geen mens te zien en daarom mocht D los. Die gelegenheid liet hij zich niet ontnemen en als een snelle bever schoot hij er van door, verder en verder de vijver op. We riepen maar hij zwom verder en ergens in het midden aangekomen ging hij in cirkels zwemmen. Nog maar een paar keer roepen zonder resultaat. Nu begonnen we onrustig te worden, hij ziet ons natuurlijk niet en hij leek ons niet te horen......

P kleedde zich uit tot op de onderbroek en scherpe rietstengels trotserend ging hij het water in, meteen hartstikke diep, om D te redden. Al snel waren ze terug en D vond het zo'n leuk spel dat hij nog wel een keer wilde...
Uit het bospad kwamen wandelaars en net op tijd was P weer aangekleed en slechts het natte vachtje van D verraadde onze overtreding.

Kennismaken met de zwijnen

Netjes aan de kant

Heerlijk!

En maar verder en verder...

Stroom en Boom

Weken geleden.
Er lag een brief in de bus van de EON. Een lange brief was het waar we eerst geen kop en staart aan konden vinden. Meestal is een brief van de EON kort en bondig en is er een deel vetgedrukt. En meestal is het dan wel voldoende om die vette tekst te lezen en te weten wanneer er onderhoud wordt gepleegd en wanneer we geen stroom zullen hebben.
Nu was het een lap tekst, alleen letters, geen getallen, zelfs geen tijden of data.

We weten inmiddels best veel over de taal, we herkennen ook steeds meer, al helpt het wel als we van te voren weten waar het over gaat en daarover hadden we nu geen idee.
Toch, uiteindelijk kwamen we er uit en P ging nog even naar M&M om te checken of we het hadden begrepen. Dat was zo, goed begrepen, gelukkig maar, anders zou ik mij gaan schamen na zo'n lange tijd onder de Hongaren.
Wat was het geval?
In ons dorp lopen draden van de stroom. Ook staan er bomen, veel bomen. En nu wil het geval dat de takken van de bomen wel eens dicht in de buurt van de stroomdraad komen en dat is niet de bedoeling.
De brief legde dat uit en vertelde verder dat iedereen zelf die takken mocht gaan rooien en als ze dat niet deden of konden, de EON dat zou doen, maar dan geen verantwoording zou dragen voor schade aan de boom.
Kortom, we willen het best komen doen, maar dan ook niet zeuren.

Op ons eigen terrein heeft P al een paar keer de kersenboom gekortwiekt voor de draad die van de oprit naar ons huis loopt. Op die oprit zelf leken mij de takken van de gemeente noot en van onze eigen berk nog geen gevaar en we deden dus niks.

Eergisteren een woedend geblaf aan het hek en als een haas liep ik naar buiten. Een man met een helm, een auto, soort pick-up, een 2e man met helm en een klimhesje aan.

Of ik de auto even wilde wegzetten want ze gingen takken snoeien.
Ik liet de auto zakken tot aan de straat en in de tussentijd dacht ik wat er zou gebeuren als ik er niet zou zijn en de auto wel. Of als ik net aan een ingewikkeld recept bezig was in de keuken en het blaffen van CFD even zou laten voor wat het is. De mannen zijn bang voor CFD, denken dat het kwaaie dieren zijn en komen de tuin niet in. Dat laat ik natuurlijk zo....
En de bel die er hangt gebruiken ze meestal niet. Ik gokte dat ze weg zouden rijden en misschien later terug zouden komen.
Nu was het niet nodig en toen ik terug liep werd ik aangesproken door de zwarte buurjongens en hun vrouwtje. Wat ik toch allemaal aan het doen was....

Binnen 5 minuten was het gepiept. Twee takken van de noot er af en weg waren de mannen en de auto weer.
Gisteren, opnieuw geblaf aan het hek. De takken waren klaar, ik verwachtte geen pakketje en ook geen bezoek maar uiteraard liep ik naar buiten.
Een andere man met gele helm die mij vragend aankeek. Ik vroeg wat er was en hij vertelde dat ze takken kwamen snoeien. Ik zei dat ze dat gisteren al hadden gedaan. Ja, dat klopte wel maar dat was nog niet goed, nu werd het afgemaakt en of ik de auto wilde wegzetten.
Dat ging ik doen en toen de oprit vrij was kwam er een monsterachtig vrachtwagentje met dikke banden zwoegend achteruit naar boven rijden, gesecondeerd door boos blaffende zwarte buurjongens en boos blaffend verwelkomd door dat tuig van mij. Ik begreep ze wel, had dat gisteren nou niet meteen gekund?

De noot was klaar, maar die berk van ons had blijkbaar toch te veel overhang richting draad. Aan de vrachtwagen zat een zwenk arm met een bakje. Man 1, de jongste met helm nam plaats in het bakje en man 2 met helm, de oudere, die báci werd genoemd(oom) had de afstandsbediening.
Omhoog báci, naar links, nog een beetje naar links, ja goed. Er sneuvelden wat berkentakken, ze leken mij geen gevaar, maar ja, misschien voorzorg.
Na onze berk zwenkte de arm richting de bomen van de buurvrouw en knipte de man met helm verder.
Altijd leven in de brouwerij en waarom iets in 1 dag doen als je er 2 dagen werk van kunt hebben en 2 auto's voor kunt inzetten met ieder 2 man?
Ik snap die lange brief van de EON nu wel, het was een mega operatie en daar past zo'n brief wel bij.

Ik denk dat het nu klaar is.....maar ik ben thuis vandaag, dus als de auto weer weg moet zal ik niet mopperen.

Paste maar net op de oprit

Hoog in het gebladerte

De berk moet er aan geloven

Nog een paar takken

Mooi die gele helm bij de zonnebloemen aan de overkant

Daksi houdt báci in de smiezen

De Cukkini koekjes test

De cukkini laat ons een beetje in de steek dit jaar. Stikten we andere jaren in deze groente en konden we van gekkigheid niks meer verzinnen om ermee te maken, nu is het duidelijk keves....minder dus.

De struiken groeiden net zo snel als anders en de grote gele bloemen kwamen ook net zo snel en in grote getale tevoorschijn, echter....de cukkini, courgette verscheen niet. De bloem bloeide, verwelkte daarna en verder gebeurde er niks.
Tot nu toe heb ik in al het gebladerte 1 groene cukkini aangetroffen en het lijkt er op alsof het daarbij zal blijven. Begrijpen doe ik het niet maar het seizoen is nog niet voorbij, dus wie weet.

Deze week was ik bij M. Zij was ook niet helemaal tevreden over haar opbrengst in de groentetuin, een hele lange winter die zomaar in de hete zomer overging en de lente oversloeg, heeft voor wat haperingen gezorgd. Toch heeft zij wel cukkini, niet keves maar gewoon veel.
Zij heeft een leuke soort, ik noem ze voor het gemak de Lakenvelder cukkini, groen met een mooie gele band over de hele vrucht.
Zoals altijd bij M werden onze verhalen opgeluisterd door heerlijke koffie en een zalige lunch met onder andere een smakelijke salade van de cukkini, met gedroogde tomaat, uiteraard allemaal uit eigen maak.

Thuis besloot ik tot cukkini koekjes, met 3 mooie Lakenvelders van M en die ene groene uit onze tuin. Mijn recept is vrij simpel en normaal gebruik ik alleen de koekenpan. Nu had ik op Internet een recept gezien dat in een ovenschaaltje kon, leek ook best makkelijk.
Ik ging voor de cukkini koekjes test, een deel in de pan en een deel in de oven, gewoon omdat ik wilde weten wat het verschil was en praktisch gezien omdat ik niet zoveel ovenschaaltjes heb....

De uitslag was er die avond laat.
Al met al was ik niet tevreden over de cukkini koekjes, ik was wat te zuinig geweest met kruiden en ze waren laf van smaak. Zelfs de eigengemaakte tzaziki met veel knoflook en lekkere olijfolie kon ze niet echt oppeppen.
En verder ben ik er ook uit. De koekjes gaan in het vervolg gewoon in de koekenpan. Ze waren lekkerder, de ovenkoekjes waren droog en kwamen niet als koekje het schaaltje uit. En bovendien, als ik moet kiezen tussen de afwas van 1 koekenpan in vergelijk tot diverse ovenschaaltjes die vanmorgen nog met de hand nageborsteld moesten worden omdat de vaatwasser het niet aankon....dan is het wel duidelijk.
Als er nog cukkini komen, dan flink kruiden in de koekenpan!

Tzaziki met olie uit Kroatie

Niet mooi rond maar wel makkelijk

De vorm is mooi....



Koekenpanresultaat, te flauw maar verder wel oké

Niet voor herhaling en wat een gedoe met die afwas

Lieve kleine dame

Lieve kleine dame

Oh, wat heerlijk, wat een feest!

En opnieuw is het feest vandaag.
Flicka is jarig en wordt vandaag 7 jaar.

Oma heeft een kaart gestuurd en tante I heeft een hondentaart in het vooruitzicht gesteld. Vanmorgen vroeg is F natuurlijk al extra geknuffeld en met een lekker broodje de tuin in gerend.
Omdat de baas er niet is, vieren we het gewoon 2x. Vandaag op de echte dag en uiteraard het hele komende weekend.
Zeven jaar alweer, een lieve kleine dame met hier en daar een grijs haartje aan het bekje.

Ik hoef niet weg vandaag, de hekken zijn dicht. CFD en ik vieren het klein maar groots.....en we hopen op nog veel leuke jaren samen!

Braafste van de klas....soms

De 19e dag

Vorige week was het onze trouwdag. En helaas net als vorig jaar waren we mijlenver uit elkaar. Er kwamen wel mailtjes binnen en mijn moeder en zus belden, maar deze 19e dag ging verder voorbij als alle andere dagen.
Natuurlijk is dat niet zo'n heel groot probleem en verder hadden we iets om ons op te verheugen.

Dit weekend hebben we het ingehaald met een lekker etentje in Pécs.
Er zit een restaurant, ik heb er al vaker over geschreven, wij vinden het goed en wij zijn er blij mee, maar helaas geldt dat voor te weinig mensen.
Het heeft een duur imago, dat vinden wij zeker niet kloppen en het gekke is dat dit imago vooral wordt verspreid door mensen die er langs gelopen zijn en een blik hebben geworpen en verder via via hebben gehoord dat het duur is. En kakineus nota bene ook nog....

Niets van dat alles, maar in ieder geval heeft die hoge drempel er voor gezorgd dat het restaurant al een paar keer het concept heeft moeten aanpassen. Minder "exclusief", ook een dagmenu, ook een hamburger, weliswaar een ambachtelijke, en een andere inrichting.

Tot mijn genoegen had ik op Facebook gelezen dat ze naast de Streetfood kaart dit weekend weer zouden beginnen met het maandelijkse Degusztációs menü, allemaal kleine gerechtjes met mooie ingrediënten, die vroeger de hoofdmoot vormden, maar ingehaald door de tijd nu alleen voor liefhebbers wordt geserveerd. We reserveerden.

Het was heerlijk, het was mooi en het was gezellig. De jongen die ons hielp had 3 jaar in de VS Hospitality Management gestudeerd en dat kon je merken, aan alles en nu maar hopen dat Pécs hem kan behouden.....

Er is net weer een lijst uitgebracht met de 50 beste restaurants van Hongarije, deze gelegenheid staat op nummer 12. Voor de belangstellenden, dit is wat wij aten:

• amuse met tomaat en mozzarella en heerlijke olijfolie
• Rilette van karper met geitenkaas mousse en dille
• Terrine van eendenlever in een abrikozen soepje
• Coquille St. Jacques met mango en avocado crème
• Stukje Mangalica met groenten
• Soesje met huisgemaakt zwarte bessen ijs
• 2 mini koekjes bij de koffie

P had er nog een wijnarrangement bij en helaas, het was Pécs en dus moest er nog gereden worden en kon ik slechts ruiken,.....maar ook 5 leuke wijnen en een glas Peszgö om mee te beginnen.

Alleszins een 19e dag waardig!

De amuse op knapperig eigengebakken toast

Zalig op het terras!

De karper met geitenkaas

De eendenlever, verrukkelijk!

Heerlijke coquille, precies goed gebakken

De Mangalica

Voor het toetje en de koffie toch maar naar binnen....

De week in kleuren

Hoezeer ik de Grote Kleurrijke Stad soms ook mis, de dynamiek, de vrienden, de ontmoetingen op terrassen of in de tram, de geweldige winkels waar alles prachtig is uitgestald en de tentjes waar eten uit de hele wereld geserveerd wordt, nu de temperaturen de 30 graden al weer ver voorbij zijn, ben ik ook blij met het platteland.

Ik herinner me het nog goed, vorige zomer, badend in het zweet wakker worden, naar buiten kijken op de klok / temperatuur standaard die 's morgens om 6 uur al 38 graden aanwijst.
Nette kleren aan en alleen verkoeling vinden in mijn auto en op kantoor.

Ik heb hier niet zo'n standaard, ook zo weet ik wel dat het warm is, dat hoef ik niet ook nog eens te lezen. Hier geen nette kleren, hier gewoon de bermuda met shirt. Hier moet niks, alles kan wachten tot later.
En toch, er zijn nog best veel dingen die van mijzelf wel moeten en die voorkomen dat het hier een zwijnestal wordt, maar ook die dingen kunnen op slakkentempo.

Op die manier kan een week op het platteland ook best kleurrijk worden, als je de kleuren maar wilt zien.
Het groen van het gras en het groen van een voorbij schietende hagedis.
Het strakblauw van de lucht met de witte strepen van het vliegtuig dat bijna geluidloos overvliegt en waarbij ik zo een kwartier kan wegdromen over bestemmingen, stranden, oceanen en exotische markten.
Het geel van de gif helikopter die laag overvliegt en de velden besproeit en het geel van de mega velden met zonnebloemen.
Het rood van al het zomerfruit dat ik elke dag kan plukken, de aardbeien zijn voorbij maar de kersen, de bessen en de frambozen groeien nog volop.
Het oranje van de vlinders en van het vosje dat in de berm schiet, het grijs van de vogeltjes.
Het wit van de was aan de lijn en het donkerbruin van de choco/notencake die ik net uit de oven haalde.

En dan het zwart met bruin en wit en grijs van mijn drie lieve hondenschatten. Al was ik kleurenblind, met hen om mij heen is de wereld altijd rooskleurig!!!

Prachtige schutkleur, ik zag hem alleen omdat hij bewoog.

Op weg naar de moestuin.

Lekker friszurig.

Kopjes dezelfde kant op.

Bangkok? Scandinavië? Als er maar zee is...




 

De zwarte buurjongens

Ik heb nieuws, heel leuk nieuws.
Naast alle mopperij over dieronvriendelijkheid zijn er gelukkig ook goede voorbeelden. Onze buurvrouw van beneden is zo'n voorbeeld.
Toen we haar leerden kennen had ze 3 honden. Lieve honden, al op leeftijd. Helaas hebben we in de afgelopen jaren afscheid moeten nemen van alle drie. Black overleed een aantal jaar geleden, mooie wijze lieve Black, en heel dikwijls kijken wij naar zijn laatste plekje, vlakbij ons hek, waar we hem mee mochten helpen begraven. Pulli en Kajla volgden afgelopen jaar en toen was het kaal.
Geen hondje en we durfden ook niet te vragen of er één zou komen want zo makkelijk vervang je een geliefd overleden diertje niet.

Een maand of twee geleden, opeens een zwartje in de tuin en gelukkig, hij was opgenomen uit slechte omstandigheden en mocht hier komen wonen. Murphy heet hij en hij is lief! We maken praatjes aan het hek, CFD neuzen met hem en natuurlijk aaien we. Daksi heeft wat tennisballen gegeven en Murphy geniet weer van het leven.

Toen er weer een hondje was vroeg P of er nog een hondje bij zou komen. Onze buurvrouw zei dat ze dat niet zou uitsluiten en dat er misschien wel weer een keer ééntje op haar pad zou komen.

Afgelopen vrijdag. P en ik kwamen 's avonds terug van het treinstation. Ik reed en had mijn ogen op de smalle oprit maar P zag het meteen, niet 1 maar 2 zwartjes in de tuin en zo'n waarneming is bij ons altijd goed voor een snel opkomend geluksgevoel.
P riep over het hek of het hondje bleef en dat was zo en of we zaterdag even langs kwamen, met een tennisbal want Murphy was er wat kwijt.

Zaterdagmiddag, met tennisballen en hondensnoepjes gewapend, Daksi en Flicka mee, liepen we het hek in.
Op slag verliefd op dit nieuwe hondje. Wat een lief diertje en wat een geluk dat hij hier terecht gekomen is.
Hij was aan het zwerven in het dorp. Ik heb weken geleden inderdaad een schichtig hondje zien wegglippen naar het beekje, maar omdat wij iets hoger wonen hebben wij minder het zicht op wat er gebeurt. Het zwervertje was angstig en bleef maar dolen in het dorp en nu woont hij dus bij de buurvrouw.
Dat hij het beroerd heeft gehad zie je aan alles. Hij is mager, zijn velletje dof, zijn oogjes heel onzeker en angstig en zijn halsje is helemaal kaal. Kaal van kettingen en touwen die te strak en te lang hebben gezeten.

We maakten kennis en dat ging goed, hij liet zich aaien, was vrienden met F&D en ging rustig in het gras liggen. Pajti heet hij, vrij naar het woord pajtás, vriend.

Vanmorgen vroeg kwam ik weer terug van het station en liep naar de straat om de container op te halen. Twee zwarte buurjongens aan het hek en uiteraard had ik iets in mijn broekzak zitten...na een praatje en een wens voor een fijne dag gingen we ieder ons weegs.

Ik ben heel blij met mijn buurjongens en hoop lang van ze te genieten.

Je ziet de ketting nog zitten, wat zielig....

De twee zwarte buurjongens

Kennismaken met Daksi

De oogjes nog bang maar vol vertrouwen

Uitrusten

Alert in de schaduw