Water aan de voet

Ik heb het al veel vaker gezegd. Ik mis de zee. Ik mis de zee al zo lang als we in HU wonen. Niet alleen de grote waterplas zelf, maar alles wat er bij zee hoort. De frisse wind die je haren laat dwarrelen, de zilte geur, de meeuwen met hun gekrijs en hun duikvluchten. De paviljoenen aan het strand met de klassiekers maar ook met nieuwe verrassende menukaarten, meegaan met de tijd. Zee doet ook iets met je hoofd, het blaast je hoofd leeg voor nieuwe ideeen.

In HU is nou eenmaal geen zee. Er is mooi water genoeg, al was het maar de prachtige Donau waar ik elke dag minstens 2x overheen ga, natuurlijk de HU zee zoals mijn oma Balaton noemde en nog veel meer. Ik zou er genoeg aan moeten hebben.......maar elk jaar blijkt dat het niet zo werkt.

De laatste jaren waren we in de zee die het dichtst bij ons ligt in Kroatie. Reikhalzend uitkijken vanaf de snelweg wanneer ook al weer de eerste baai in zicht komt en met spijt de nek draaien wanneer de vakantie voorbij is en de zee weer even moet wachten. En alles wat daar tussen ligt is genieten, de vissers bootjes die wiebelen aan hun lijnen, de vis zelf natuurlijk, de mooie luchten en zo ver als je kunt kijken het water, groen, blauw, bruin, soms een poel, soms een spiegel.

De zee dit jaar is een uitdaging, de zee is er wel maar ik ben er niet bij. De vakanties buiten de grenzen zijn al 2x afgezegd, het hotel en de eigenaar van het appartement snappen het, het is zoals het is. En toch had ik zee dit jaar, één dag die zo leuk was dat hij eigenlijk genoeg zou moeten zijn voor het hele jaar, maar deze dag deed alleen maar smaken naar meer, meer dagen dat de douche vol ligt met zand na het uitspoelen van het badpak, meer dagen met haren die stroef geworden zijn en in de knoop gewaaid.

Het was in de tijd dat het net weer kon en net nog kon, 3 dagen voor het werk naar NL met de eerste dag, de zondag, de zee, zo warm dat we konden zwemmen en zo rustig dat we plaats genoeg hadden.

Het is zoals het is, dus geen zee voorlopig en met veel fantasie probeer ik van al het andere water te genieten en blij te zijn met wat wij allemaal wél hebben.

We waren samen een dag vrij en reden met de auto naar Vác. Prachtig stadje aan de Donau, echt een bezoek waard. Raar eigenlijk dat we er nog niet eerder waren geweest, zo ver is het niet, je volgt het water en je komt er vanzelf. Geweldige straatjes omzoomd door bomen, prachtige kerken, leuke pleinen met veel terrassen, frisse water lucht van de Donau die heel dichtbij is. Hondjes met baasjes, een super patisserie waar we vast zouden komen als we hier woonden.

Een leuk terras met schuin uitzicht op het water en opeens een praatje met een echtpaar dat 50 jaar in NL had gewoond en nu weer thuis was in HU.

Op weg naar de auto, nog even naar het water, de schuine kant af en zo dichtbij de Donau dat het water de schoenen kon raken, een selfie met de rivier, nog even een snuifje water lucht en een blik in de verte, en weer terug naar de mooie Stad.

Stier

Kelenföld ken ik niet echt goed, ik ken de wijk van het treinstation, waar alle treinen uit het platteland stoppen voordat de echte grote Stad wordt bereikt. De keren dat ik er was werd er hard gewerkt, renovatie, nieuwbouw om het station klaar te maken voor de toekomst.

Verder ken ik Kelenföld van borden op bussen en eindpunt van metro 4 maar zowel in bus als in metro kwam ik nooit tot dit eindpunt. Ik wist dat er flats waren, van die grote ééntonige en vaag had ik gehoord over een park dat er moest zijn, Bikás, en dat betekent stier.

Ik besloot dat ik het wilde zien, als er een metro station is gevestigd en een aantal bushaltes moet het de moeite waard zijn.

Het eindpunt Station Kelenföld herkende ik niet. Als ik er met een blinddoek naartoe was vervoerd had ik niet kunnen zeggen waar we waren. Uit de metro diepte kwam ik boven op een groot plein met aan alle kanten bushaltes, overal naartoe. Aan de zijkant nog leegte, ruimte voor nieuwe grote kantoren. Tussen het plein en de grote nabij gelegen weg een kleurrijk mega groot kantoren gebouw in aanbouw, of eigenlijk bijna klaar en ik herkende het plaatje, hier wordt ook het kantoor van P gevestigd. Handig, te bereiken met fiets maar bij slecht weer dus met metro of bus 8e.

Terug de diepte in en daar kon ik kiezen uit 2 gangen, 1 naar de trein en 1 terug naar metro 4. Ik aarzelde even bij de trein borden........München, ook aantrekkelijk, maar in de huidige tijd helaas onmogelijk. 

Bikás, waarom het zo heet weet ik eerlijk gezegd niet, in het park staat de naamgever op een heuveltje over zijn landgoed uit te kijken. Ik was verrast. Mooi was het, een park met voor echt iedereen wat wils. Zon en schaduw. Bankjes, een hardlooppad. Jeu de boules, sport en spel. Veel gras dat gewoon betreden mag worden. Sportieve helden en heldinnen in strak en glimmend en oude dametjes aan de arm van een zuster, langzaam schuifelend langs de vijver, kijkend naar de eendjes.

Aan de randen wordt er gebouwd, appartmenten zo te zien, met mooi uitzicht. Naast de metro een soort markt, lelijk maar functioneel met alles wat je nodig hebt voor dagelijkse boodschappen. En die ééntonige flats waren eigenlijk best mooi, geverfd in mediterrane kleuren zagen ze er verzorgd en opgewekt uit. Over de binnenkant kan ik niks zeggen.

Het was open en gaf een frisse indruk. En als klap op de vuurpijl, het was ook een hondenpark, veel wandelende hondjes en zelfs een eigen agility en speelterrein dat niks onderdeed voor de kinderplaatsen. 

Uiteraard was er ook een terras met aardige jongen en veel localen die lunchten, bijkletsten of aan het werk waren. 

Ik ken Kelenföld nog steeds niet goed, maar in ieder geval een beetje beter.

Terug met bus 7 om nog even een stopje in te lassen voor een fagyi.

Kantoor P

Agility

De naamgever

Jeu de boules

De Groene Stad

Budapest is gezegend met veel groen. Althans, wij zijn gezegend met veel groen om ons heen en ook in de echte stadse straten is er altijd wel een boompje of struikje, al was het maar op de vensterbank van een huis of een piepklein balkonnetje.

We wonen in de Tabán en daar is één van de mooiste parken, lopend vanaf de Naphegy, naar beneden richting Krisztina út. Het is een oud park, met prachtige dikke bomen, mooie grasvelden en leuke paden. Iedereen is welkom, jong, oud, mens, hond.

Er was wat onrust recentelijk, er zou een make-over worden uitgevoerd, een groepje echte Tabáners was al in actie stand. Wat ik er over las klonk nog wel onschuldig, een renovatie van de kinder speelplaats en wat extra sport dingen. Toch, wetend hoe het soms kan gaan was ik ook een beetje ongerust.

Zou het park één groot sport paleis worden? Met die kinderspeelplaats prominent, zouden hondjes dan nog wel welkom zijn? En de bomen dan? Er verschenen wat geel wit gestreepte linten en niemand kon vertellen waarom.

Het is nu af, het park is kort geleden officieel geopend en het is mooi geworden. Alle zorgen voor niks. De kinderspeelplaats is verrassend, leuke toestellen die ik nog nooit ergens heb gezien. Nou ben ik natuurlijk geen bezoeker, maar je loopt er weleens langs..... 

Leuke muziek instrumenten, klimmen, voor iedereen wat en gelukkig zijn de schommels behouden. De honden blijven welkom, alleen bij de kinder plaats moeten ze aan de lijn, maar omdat veel ouders kinderen én honden hebben, wordt hier flexibel mee omgegaan. Afgelopen zondag was er een ouderpaar die hun buldogje van de glijbaan lieten gaan en daar foto's van maakten en dat vonden wij zielig.

De paden zijn van kuilen ontdaan, de trappen opgeknapt, er zijn wegwijzertjes geplaatst, hier en daar een kraan om water te drinken en zelfs een insecten hotel. Beneden aan de Krisztina út ligt een sportveld, maar daar heeft niemand last van.

Op weg naar ons park komen we langs een villa. Eigenlijk zijn het 2 villas achter elkaar. De ene is een paar jaar geleden opgeknapt, de ander stond in regen en wind, afgebladderd, met kogelgaten te wachten op betere tijden. We fantaseerden vaak, dat als de jackpot zou komen enzovoort. Vorige week plotseling bedrijvigheid, busjes, mannen in overalls en steigers tegen de gevel. Het wordt prachtig, dat weet ik nu al en ik hoop dat ik er een keer een kijkje mag nemen. In de villa die al klaar is woont een Viszla. We maken weleens een praatje, zijn staartje is kort en gelukkig niet omdat de baasjes idioten zijn die opdracht geven tot couperen. De viszla is een beetje wild, heeft met zijn zwiepende staart ergens tussen gezeten en helaas moest er een stukje geamputeerd worden. Als je goed kijkt op de foto van de bouwval en daarachter op de 3e verdieping op het balkon kijkt, dan zie je hem, Heer en Meester.

Ik was op pad in Buda en daar is het groen nooit ver. Ik nam tram 41, een leuk traject, eerst langs de Donau, daarna de steeds artistieker wordende Béla Bartok utca, met leuke tentjes om wat te eten. Daarna een stadser stuk, met hoge flats en net als je daar genoeg van begint te krijgen, laat je letterlijk het Savoya park links liggen met de Obi en de Auchan en rijd je het groen in met villa's en tuinen, weides met paarden en smalle straatjes de berg op. Heel apart dat hier een tram rijdt, maar ik denk vanwege het eindpunt, een groot park voor de jeugd, waar vroeger grote bijeenkomsten werden gehouden, nu nog trouwens, maar niet alleen voor de jeugd, ook grote bedrijfsparties vinden hier hun toevlucht.

Net voor het eindpunt is een wijkje met appartementen, de mooie soort, ruim opgezet, dakterrassen, veel groen en water en uiteraard veel mogelijkheid om te sporten. Tennishal en banen buiten, een zwembad en zelfs een school om skieen te leren.

Gelukkig is een kop koffie ook nooit ver weg en met een koffie en een water keek ik op mijn BKK app om te zien wanneer de bus terug ging naar de drukke wereld. Met Hongaars mondkapje deze keer.

Tram 41 in het groen

De mooie appartementen

Schaduwrijk terrasje met bijna niemand

Villa met Viszla

Muziek

Insectenhotel

Villa in wording

Hongaars motief deze keer

Groen en water in de buitenwijk

Onderweg

Lijn 14

Het is de eerste van mijn paar vrije dagen. Ik heb me ingesteld op een soort memory lane. Instappen in een tram of bus, het liefst een lange lijn, meerijden tot het eindpunt en dan beslissen wat te doen. Er zijn natuurlijk genoeg lijnen die ik nog nooit heb geprobeerd maar een paar weet ik van vroeger en heb ik leuke herinneringen aan, dus die komen eerst.

Vandaag lijn 14. Tramlijn 14 begint op Lehel tér. Ik ging ernaartoe met bus en metro. Leheltér zelf heeft een piac, ik vind het zeker niet de mooiste, het gebouw vind ik zelfs lelijk, maar in mijn herinnering hadden ze er wel mooi vlees en was het een gezellige drukke buurt markt zonder toeristen. Het was rustig, zo rustig als ik nog nooit heb gezien en verscheidene kramen waren dicht, misschien vanwege de maandag, ik weet het niet. Toeristen niet gezien, alleen wat localen met mandjes en een duif.

Lijn 14 was ook rustig, zo leeg dat ik de neiging had mijn masker af te doen, vandaag ook ééntje met vosjes, maar braaf hield ik hem op.

Ik ben een tijd niet in deze buurt geweest. Vier jaar niet. In het begin van lijn 14 kom je langs het dieren ziekenhuis waar Flicka 4 jaar geleden is dood gegaan. Geen enkele aanklacht tegen dit ziekenhuis, ze hebben hun best gedaan, ze waren aardig en kundig maar het was te laat. Sepsis is een sluipmoordenaar die wij en onze dierenarts te laat herkend hebben. Vier jaar geleden, maar het staat gebrand op ons netvlies, Flicka op de tafel, de dierenarts die naarstig probeert te reanimeren met hartmassage en een infuus in het pootje, P en ik, in de deuropening, we weten dat het misgaat, we zijn hopeloos en toch ergens in ons hoofd waart een visioen van een wonder. Het liep fout af, we liepen het gebouw uit, naar onze auto, veel sneller dan lijn 14, zeker op zondag, Flicka in onze armen, op weg naar huis.

Ik kom er langs en maak een foto en hoop er nooit meer te komen.

De rest van de lijn is bekend en toch zie ik verschillen, veel opgeknapte huizen, zonnepanelen, gelukkig nog steeds veel groen en vooral heel veel nieuwe supermarkten. Vooral Aldi's en Lidls. Ik vind het geen aanwinsten, maar de mensen die er wonen zijn er misschien wel heel blij mee.

Ik vind de supermarkten hier niks aan. Ze hebben veel en je moet er naartoe soms maar ik word er niet blij van. Een Jumbo of een Appie, daar kan ik goed mee leven, ook in NL ging ik liever naar slager, bakker en groentenman, maar binnengaan bij Jumbo of AH kon ook zeker slagen en zeker nu ik ze al een paar jaar niet heb, worden ze geweldig en inspirerend in mijn hoofd. P is een Lidl man, hij kan voor zijn plezier gaan, struinen langs de akcio bakken, vooral de bakken in het midden met troep uit Kina of best goede kwaliteit uit Duitsland. En, toegegeven, soms komt hij met verrassingen thuis.

Inmiddels aangkomen bij het eindpunt van 14. Flats die er van buiten wel mooi uitzien, heel ruim opgezet, frisse lucht, mooie bakken met geraniums aan de lantaarnpalen en een grote Spar afgewisseld met een paar kleine winkeltjes.

Ik hoor gegil, een meisje wordt belaagd door een jongen, ze gilt en jankt en ik aarzel wat te doen, de jongen lijkt me niet onaardig, ze maken ruzie over haar tasje. Even later lopen ze innig verstrengeld naar een winkel met sigaretten, goed dat ik mij erbuiten heb gehouden.

Eigenlijk wil ik nu met een bus maar in dit deel van de stad zijn er lijnen waar er maar 1x per uur een bus komt en zo leuk is het nou ook weer niet. Ik ga een stukje terug met lijn 14 en stap weer uit bij István tér maar dan in district 4. Een prachtig gemeentehuis en een mooie kerk. Jaren geleden ben ik hier naar een overdekt marktje geweest en nu zag ik dat er een hele grote nieuwe is neergezet, naast de oude. 

Iets nieuws altijd leuk. Ik loop er heen en zie binnen inderdaad een markt, heel stil, bijna geen mensen en veel kraampjes dicht. Echter ik denk zeker dat het een aanwinst is. Op de eerste verdieping wat eet stalletjes en op de 2e verdieping zelfs een mooi dakterras met aanplant van een soort helmgras. Met heel veel fantasie heeft het gras in combinatie met het windje iets van zee, alleen als je je ogen dicht doet en droomt natuurlijk.

Van hieruit pak ik bus 30a en stap uit bij het Heldenplein, terug in de bekende wereld. Ik lunch bij café Kara, waar ik in deze periode uit wel 10 lege tafeltjes op het terras kan kiezen. Salade met gekruide kip en heel veel knoflook. En dan lopend langs alle mooie panden aan de Andrásy út, eigenlijk woont bijna niemand er, ambassades en kantoren, prachtig opgeknapt.

Één van de net gerestaureerde panden heeft een mega groot oerlelijk logo in de tuin staan. Ergens komt het mij bekend voor maar ik kom er niet op. Ik loop naar de poort en check de brievenbus en dan weet ik het. Het is het logo van Hell energy drinks. Op weg naar vrienden J en L komen we langs de fabriek, mega groot en blijkbaar gaat het de fabriek voor de wind en zit de kantoor tak nu hier.

Nog even 1 terrrasje en dan met bus 105 en 178 weer naar huis.

Even nog over de Lidl. P heeft zijn slag geslagen, vanavond echte Mosselen van de Lidl met groenten van de Aldi en een home made knoflooksaus met yoghurt, beetje mayo, mosterd en zalige olijfolie nog uit Kroatie. Prima dag!

café Kara

dakterras

Istvan tér

de nieuwe piac

de oude piac

gemeentehuis

eindpunt 14

het ziekenhuis

bij de drank is het altijd druk

Lehel piac