Een glaasje Madeira

We hebben in de stad een soort zaterdag routine. P pakt de tablet en gaat kranten lezen, 3 stuks inclusief de bijlagen en ik ga de stad in. Ik heb zelfs een soort route van voorkeur die begint met een stukje lopen met mooi uitzicht en dan voor de eerste stop eindigt bij á Table in de Retek utca voor koffie. Daarna even naar Butlers om te kijken, de Vagabond schoenen winkel en dan door met tram 4 of 6.

Twee weken geleden zag ik dat Vagabond leeg en met hekwerk gesloten was, blijkbaar de Covid periode niet overleefd. 

Gisteren besloot ik tot een andere route. Eerst een leuke wandeling naar beneden richting Krisztina tér en daar bus 105 door de tunnel richting József Nádor tér. Op het plein tegeover de Basiliek was het namelijk édes nápok, zoete dagen, een bijeenkomst van stalletjes met macarons, gebakjes, ijs, bonbons en ambachtelijke chocolade. Het zou een uitdaging worden. Een tijdje terug heb ik besloten om niet tot nauwelijks meer suiker tot mij te nemen en zo min mogelijk koolhydraten. Ik ben strict maar niet rigoreus, laat ik het zo zeggen, ik kies de momenten dat ik er toch voor ga met beleid en geniet er dan ook extra van.

Covid heeft ook op de stad een grote invloed. Het is rustig. Hoezeer het mij ook spijt voor alle geplande en weer afgezegde reisjes, hoezeer het mij ook spijt dat onze vakanties ook in het water zijn gevallen, voor de bewoners van Budapest, is deze rust best prettig. Gewoon kunnen aanschuiven op een terras zonder reservering, zelfs kunnen zitten in busje 16, en alle stalletjes op de édes nápok kunnen zien zonder rijen, het heeft zo zijn voordelen. Alhoewel ik kon zien dat die édes nápok ook niet zo waren als andere jaren, veel minder deelnemers, lege plekken opgevuld met ordinaire snoepkramen en zelfs hartige Kolbice standjes en Palinka die er normaal natuurlijk niet bijhoren. 

Ik kocht nog wel een cadeautje voor Daksi, 2 nieuwe eetbakjes, zodat hij nu kan kiezen uit 4 en het geen punt is als er 2 in de vaatwasser zitten.

Ik liep rond en vond een stalletje met een mooi koffie apparaat en ging voor een heerlijke kop, midden op het plein, op een geimproviseerd terras met uitzicht op de Basiliek zitten genieten. Niks erbij en dat vond ik toch best goed van mijzelf.

Ik wist natuurlijk ook al dat ik de avond één van die boven genoemde momenten zou hebben waar ik zeer van zou gaan genieten.

Sinds een aantal maanden zit er een nieuw restaurant op de Sás utca. Gestart door een echtpaar, een Hongaarse met Portugese echtgenoot die ook de kok is. Tiago en Eva heten ze. Er komen(en gaan) wel meer restaurants maar op de één of andere manier bleef deze hangen, deze stond op de lijst die nergens geschreven staat of hangt, maar gewoon in mijn hoofd zit. Omdat het zaterdag was en omdat ik een paar dagen vrij genomen heb, was dit dus een soort begin van de vakantie en daarom gingen we ervoor. Niet een restaurant waar je wekelijks naartoe gaat, maar goede redenen zijn er altijd te verzinnen.

Ik reserveerde pas op vrijdagmorgen maar in deze tijden was dat geen probleem. We kwamen binnen en de brigade wachtte ons al op, inclusief dik katoenen mondkapje, passend bij de schorten. Een mooi tafeltje aan het open raam. Het eerste loopje was naar de mosdó om handen te wassen en zo zag ik meteen al de hele zaak. Prachtig, sfeervol, gewelven van steen, industriele pijpen in een mooie kleur, veel licht hout en prachtige blauwe Portugese tegeltjes. Ook de mosdó was goed, zeer schoon, stijlvol, heerlijk ruikende zeep en mooie witte handdoekjes. Een goed begin.

Omdat het feest was begonnen we met een GT en we namen de tijd om ons te verdiepen in de menukaart. Ze hebben een á la carte kaart maar ook 3 menu's, een Hongaars, een Portugees en een gemengd menu. Uiteraard de mogelijkheid voor winepairing of pairing met non alcoholische drankjes.

P ging voor de Hongaar en ik voor de Portugees met bijbehorende wijnen.

Het bleef een feestje, alles klopte. Voordat het menu begon hadden we al 2 amuses te pakken, die zo lekker waren......ik ben niet zo gek op het woord smaak explosie, maar ik moet toegeven dat deze amuses dit wel in zich hadden. Een hapje vis, een crispje, beetje steak tartare, heerlijk. Ook het menu was geweldig. De Portugees hield alle 5 gangen de smaken op hoog niveau, P had 1 gang bij de Hongaar die hij minder vond, beetje vlak, maar verder alles heerlijk. Ook de wijnen, zalig. Ik heb geen verstand van wijnen in het algemeen, alleen over de Hongaarse wijnen kan ik best een woordje meepraten. We waren ooit in Portugal, hebben vooral port proeverijen gedaan en ik kan mij vaag een niet lekkere harsige wijn herinneren, maar gisteren werd ik echt verrast door de smaken, allemaal goed en zeker in combinatie met de gangen. P had één niet lekkere, een hárslevelü, is gewoon niet zijn smaak en zijn furmint kon hij inruilen voor een rajnai rizling. De sommelier was kundig en erg vriendelijk.

Hoop dat de foto's genoeg zeggen, alleen nog een paar woorden over de desserts. Er was 1 dessert in het menu, de laatste gang, maar er kwam als verrassing nog een pre - dessert, een soort granache van koffie, echt zo ontzettend lekker dat het verslavend zou kunnen worden. En bij het dessert kreeg ik een glaasje Madeira. Ik herinner mij Madeira, als mijn oma ossenstaart soep maakte en het extra feestelijk wilde doen, kregen we er een mooi glaasje Madeira bij, om langzaam in de soep te laten lopen en zo de smaak nog voller te maken. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren of ik ooit een echte slok heb genomen uit zo'n glaasje. Gisteren dus wel en het was heerlijk. 

Aan het eind voordat we afscheid namen wilde Tiago nog even een kort praatje maken en onze feedback horen, geen flauwekul feedback maar echt gerichte vragen. Hij vertelde blij te zijn met lokale klanten, vanwege het hele niet-reizen issue en daarom wisselt hij de menu's elke maand.

Ik denk niet dat het veel moeite zal kosten om over een maand weer een goede reden te verzinnen en een Tiago en Eva moment te kiezen. Het restaurant heet Essencia.

En weer zagen we onze vriend bij de bushalte en maakten nu snel een foto.