Geluk uit de groentela

Het was gistermiddag, zo tegen half 6. Ik had mij geinstalleerd voor de houtkachel, laptop op schoot om eindelijk weer wat aan Hongaars te doen. P was ook net binnen en stond in de keuken de zuurkoolschotel gereed te maken voor diezelfde houtkachel, want waarom het gas gebruiken als de kachel het gratis en voor niets erbij doet?

Opeens de bel.
Wij hebben buiten aan de poort een klok met klepel hangen en die was blijkbaar gebruikt. In de winter als de ramen dicht zijn horen wij het meestal niet maar Coco en Flicka stonden blaffend en dansend bij de deur om het onraad te bestrijden.
Ik bleef bij mijn laptop en hoorde P naar buiten banjeren. Snel was hij terug, gejaagdheid in zijn stem toen hij zei: "Snel het fototoestel, we hebben paarden in de tuin."

Met spijt legde ik de laptop weg, als je eindelijk gemotiveerd bent om wat te doen zijn zelfs paarden in de tuin niet meteen reden om te stoppen, maar nieuwsgierigheid won het natuurlijk van de studiezin.

Ik kwam buiten en daar stonden ze. Twee paarden, een schimmel en een bruintje, uiteraard met hun baasjes.
P was al druk in de weer voor de baasjes. Hongaarse Mannen met paarden zijn stoer en die lusten wel een Palinka en wijn. Mij leek dat vooral de paarden het werk hadden gedaan, van het buurdorp naar hier over velden en paden en vroeg of ze water zouden willen. Dat hoefde niet zei de hoofdruiter en daarom ging ik de paarden maar even aaien.
Lief allebei. Natte haartjes van de inspanning, trouwe ogen die me wijs aankeken.......

Opeens kreeg ik een inval. Ik dacht aan mijn groentela en vroeg of ze wel zin zouden hebben in répa(wortel). Dat was het geval en snel liep ik naar de koelkast, trok met een meer dan gemiddeld gelukkig gevoel de groentela open en trok de wortels er uit.
Ik had ze gekocht, laatst, uit het assortiment dat er momenteel is, kool en wortel en ik had er al 1 keer iets van gemaakt. Het gerecht was door P volledig en door mij grotendeels afgekeurd, het was beland bij CFD die het ook met lange tanden aten, hal(vis) met répa, en de wortels lagen stil te wachten op nieuwe inspiratie.
Die inspiratie was er nu. Twee hongerige paarden, moe van de tocht die ook nu eens zeker een uur terugmoesten. Ik sneed de wortels in stukken, sneed voor de stoere mannen nog wat pittige kolbász en voegde me weer bij het stel buiten.
Zachte lippen pakten de wortelstukken voorzichtig aan. Kauwend keken ze me aan en ik dachts iets van dankbaarheid te zien. Ik aaide het bruintje, Marrakech, en even legde hij zijn hoofd in mijn nek.
Soms vind ik paarden een beetje treurig kijken, dat vond ik ook van dit bruintje en ik wenste hem zachtjes een goede reis terug.
De witte was stoerder, 1,90 meter hoog en duidelijk de leider.

Ik had geen Palinka en kreeg het koud. Snel ging ik naar binnen om de foto's door te mailen naar NL.
Even later kwam P binnen, enthousiast, met plannen voor paarden in de tuin. Hij had nog even een rondje op Marrakech mogen doen, langs de schuur en de notenbomen en de stoere hoofdman had toen gezegd dat hij misschien wel een keer mee kon rijden, op het bruintje dan want die was goed in het luisteren.

De laptop bleef dichtgeklapt en vandaag krijgt Hongaars een nieuwe kans.
De groentela is leeg, gelukkig, de wortels zijn op.