maandag 19 maart 2012

In de gordijnen

Je schijnt er hele volksstammen mee in de gordijnen te kunnen jagen.
Mij niet. Ik heb er eigenlijk alleen maar goede herinneringen aan.

Griesmeelpudding.

Mijn moeder kookte de pudding vroeger regelmatig. Vooral zo in de nazomer, als wij bij het oude vergane spoorlijntje naar Zwolle bramen konden plukken, zodat er bij de griesmeelpudding ook nog bramensap kwam. Helemaal lekker.
Maar ook op andere momenten was er die pudding. Het werd wel van te voren gepland. Er moet namelijk melk in en dat hadden wij niet standaard in huis, noch mijn moeder, noch mijn zus en ik lusten melk. Voor de pudding werd er dan een liter gekocht die dan gelukkig ook meteen op ging. Een citroen voor een stukje schil er in en koken maar. De griesmeel was wel bij de basis voorraden aanwezig.

Ik stond er altijd met mijn neus bovenop. De melk die aanvankelijk nogal teutte en niks leek te doen. Mijn moeder die me altijd verzekerde nooit weg te lopen want die melk kan verraderlijk snel opkomen en dat deed hij dan ook. Je zag het aankomen, een kleine borrel, de melk die los kwam van de randen van de pan en plotsklaps in grote versnelling omhoog kwam. Ik gooide de griesmeel er in en mijn moeder roerde fanatiek om geen klontjes en geen aanbranderij te krijgen.

De puddingvorm stond dan klaar met water er in, ik mocht dat er uit gooien en dan stond de vorm klaar om het gele mengsel te ontvangen. Een leuke vorm ook. Als je de pudding na een paar uur stortte, dan had je een zogenaamde fruitmand met een druiventros bovenop.

En we aten de pudding met smaak, uit hele mooie puddingschaaltjes met een fruitafbeelding er in. Mijn zus haatte het vel maar ook daarvoor was een oplossing, ons toenmalige hondje Robbie, ook een achtergelaten diertje dat bij ons werd opgenomen, draaide zijn pootje er niet voor om.

Vorige week dacht ik opeens aan die pudding en ik weet niet waarom. Misschien heb ik er onbewust iets van gezien of over gelezen, maar in ieder geval kwam de puddinggeschiedenis terug op mijn netvlies. Gelukkig kan ik mijn moeder er nog gewoon over bellen en dat deed ik dan ook. Ik vroeg het recept en mijn moeder heeft het inmiddels opgeschreven en op de post gedaan, samen met een Hongaars recept voor een notenkoek, omdat we zo veel walnoten van eigen bomen hebben.

Als kind van het mail-tijdperk had ik moeite om te wachten op de brief, die naar verwachting vandaag in de bus kan vallen. Ik speurde op internet en vond ook daar recepten. Griesmeel kopen was niet zo'n issue, alleen de gele, die mijn moeder had, heb ik niet gevonden. Alleen de gewone witte en dat is jammer. Ik liep 3 supermarkten af voor een vanille stokje, maar helaas nincs in alledrie en daarom had ik als alternatief een flesje vanille aroma en vanille suiker op het aanrecht staan.

Het magische moment van de melk was hetzelfde, het roeren ook en na een tijdje in de koelkast had ik dan ook een eigen griesmeelpudding.
In mijn herinnering was hij lekkerder. Kwam het door de magic touch van mijn moeder? Zijn mijn herinneringen gekleurd door de tijd? Ik weet het niet, hoe dan ook smaakte hij wel. Ik heb nog een stukje over want P heeft zich er niet aan gewaagd. Hij heeft niet die mooie herinnering aan deze pudding en mijn verhaal heeft niet overtuigd.

Misschien dat als het échte recept binnenkomt, ik mijn moeders griesmeelpudding kan uitdelen aan liefhebbers. Mooie schaaltjes heb ik in overvloed en deze zomer natuurlijk met frambozen of aardbeien uit eigen tuin!

6 opmerkingen:

  1. ja....ik hield helemaal niet van zwaar eten, maar die griesmeelpudding mét inderdaad citroenschil erin en dan met bessensap, mmmmmm, daar kan een mens sentimenteel van worden. alleen dat gele van jouw griesmeel, dat hadden wij niet, gewoon wit was het. gebruikte je moeder maisgries soms? polenta dus? ben ik benieuwd naar....succes met je volgende poging, misschien mag ik wel even sentimenteel komen proeven!? enne...vriend pottenbakker O. heeft soms hele mooie kuglofvormen en die zijn ook prachtig voor de pudding!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hij staat hier nog steeds als favoriet op het menu, en aangezien wij tussen de boeren altijd verse melk voorradig, ik doe er ook wel de bigareaux in klein gesneden, geraspte citroenschil is ook erg lekker. Mijn dochter wil altijd gebakken griesmeelpuntjes met abrikozensaus. In Hu hebben standaard denk wat wij hier tarwegries noemen. Veel succes met de volgende pudding.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ken, net als jij, de gele variant maar ik gruwel er van...
    En dat vel: ik at een keer bij mijn lagere schoolvriendinnetje en we kregen als toetje de pudding mét vel.
    Het viertal (vader, moeder en 2 dochters) waren oprecht blij dat ik even oversloeg en het mes verdeelde op de millimeter correct het vel in vieren: ze smulden ervan en ik keek verbijsterend toe!
    Ik wil toch positief afsluiten en geniet van het mooie "Gien" schaaltje, volgens mij "Oiseau Bleu"!
    Mi geniet overigens wél van (ook gele) griesmeelpudding met bessensap: bij hem moet de pudding nog wel lauw zijn en niet koud!
    Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ja die vellen. Kindertrauma's. Vooral het idee dat er melk in dat vel zat, maakte het nog viezer. Toch kwam het enthousiasme als er warme bessensap overheen ging waardoor de pudding dan weer lauw werd. Wij hadden thuis een eend als vorm. Ik denk die dat ergens gesneuveld is.

      Polenta (grof en fijn) is te koop bij de Italiaanse winkel in Pécs. Vanillestokjes kocht Hans laatst bij de Metro in Pécs. Nu eerst maar op reis om boodschappen te doen en daarna nog eens een pudding. Wedden dat P het dan wel lust.

      Mip

      Verwijderen
  4. nee, ik heb er niets mee, mijn moeder kookte dat nooit,ken wel de verhalen van andere kinderen van vroeger.
    Maar zoals jij het vertelt, ik krijg er gewoon zin in....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat ik er vergat bij te zetten, tegen vellen op je pudding, ik zelf dek af als hij net in de vorm zit met plastic folie , en niet erover heen maar in de vorm , als het ware op de pudding plakken, kan er geen lucht bij om vel te vormen , je kan hem ook afdekken met een laafje suiker ( vindt ik veel te zoet) of puddingsaus( vruchtenmoes). Eet smakelijk i.i. g.

    BeantwoordenVerwijderen