Lief neefje

Voor de aller, allereerste keer in 4 jaar betreurde ik vorige week niet even in NL te zijn. Ver weg en ook nog aan het werk en dus niet in de gelegenheid snel het vliegtuig te nemen voor een dagje met een belangrijke gebeurtenis.
Ik ben opnieuw tante geworden, van een lief klein neefje.

Een hondenneefje......... uiteraard!

Na het overlijden van de liefste H, heeft mijn zus besloten na lang beraad om weer een derde hondje op te nemen. De foto's en beschrijvingen waren al op en neer gevlogen, maar het neefje zelf moest nog op reis. De foto's waren om verliefd op te worden en het verhaal ruim voldoende om het hondje in de armen te sluiten.
8,5 Jaar waarvan 6,5 jaar in een overvol, kaal, buitenlands asiel. Veel hondjes op elkaar met natuurlijk de ruzies en de onderlinge irritaties, waarvan nou net dit zachtaardige hondje de dupe aan het worden was. Pesterijen, aanvallen.
Kortom, een situatie om snel te veranderen in het voordeel van het hondje.

Vorige week landde hij op Schiphol en een paar uur later mocht mijn zus het hondje ophalen bij zijn pleeggezin.

Klein van stuk maar groots van karakter! In een paar woorden een grote lieve schat.
Doodmoe van de reis en van alle indrukken wilde hij vooral rustig slapen en natuurlijk mocht dat ook. Mijn zus en mijn moeder, want het hondje moet natuurlijk ook zijn oma zo snel mogelijk goed leren kennen, als zorgzame kloeken om hem heen.
Alles nieuw, een eigen kussen, onwennig, een luikje in de keukendeur, een groot bos achter het huis om in te wandelen.
Wandelen, al in geen jaren gedaan, heel spannend in het natte bos, nieuwe vriendjes ontmoeten die vriendelijk snuffelen en niet onaardig happen.
Heerlijk eten uit een eigen bakje, een feestmaal, schoon water en altijd genoeg.

Rust en heel veel liefde krijgt het hondje vanaf nu en ook nu al is wel duidelijk dat daar ook heel veel liefde voor terugkomt.

Mijn moeder had vroeger een lieve speelgoedhond. Een oudje was het al en omdat hij al op jaren was en flink mee gespeeld, was hij een beetje mottig, zijn vachtje hier en daar met gaatjes en littekentjes.
De hond heette Panurs.

Mijn neefje heeft ook plekjes in zijn vacht, littekentjes van zijn tropenjaren en daarom heet hij Panurs, net als de dierbare speelgoedhond van mijn moeder.

Elke dag leert Panurs nieuwe dingen en een dankbaarder diertje kun je je bijna niet voorstellen. Hij volgt mijn zus en moeder op de voet, ligt tegen ze aan. Tijdens het wandelen tikt hij mijn zus tegen het been om te voelen dat ze er nog is.
En gisteren, voor het eerst leek het er op dat hij zich weer herinnerde hoe het heel vroeger was, heerlijk in het bos, een gat graven en met de neus er in of er nog een muis te verschalken is.

Ook gisteren skypte ik voor het eerst met Panurs. Zittend achter de laptop keek hij wijs in het beeldscherm alsof hij wel snapte dat hij zijn tante aan de lijn had.........en als een oen aaide ik virtueel zijn oortjes. Vanmiddag is het een week geleden dat Panurs op reis ging en gelukkig is hij nu goed aangekomen in zijn nieuwe Paradijs.
En voordat ik morgenvroeg weer naar Budapest vertrek zal ik hem nog eens skypen om alle nieuwe mooie en leuke dingetjes te horen en te zien.

Heerlijk tegen oma aan op een zachte plaid.

Rust

Wat een lief, wijs gezichtje

Met oma naar het winderige natte bos

En natuurlijk met zijn allerliefste nieuwe vrouwtje tijdens de grote wandeling.