Elke dag zijn we te vinden in het park tegenover ons, prachtige heuvel, leuke paden en groen, heel veel groen, af en toe overdekt met het wit van de sneeuw.
Ik schreef het al eerder, er zijn veel hondenvriendjes, sommige regelmatig en sommige ontmoetingen zijn nieuw. Uiteraard loopt het contact via de hondjes maar inmiddels zijn we ook opgenomen in de baasjes community.
Ook de baasjes vormen een gemeleerde groep. Meestal zijn het mannen of vrouwen, vaker vrouwen trouwens, en geen setjes zoals wij. Aanvankelijk dachten we dat de wederhelft werkte of gewoon geen zin had, maar naar nu blijkt zijn het meestal geen setjes, soms geweest maar soms ook niet en hun verhalen zijn verrassend.
In het park loopt een grote jachthond. Een lieverd is het, hoog op de pootjes die al een beetje stram zijn. Hij luistert goed naar zijn vrouwtje en zijn vrouwtje is ook lief voor hem. Ze heeft een zakje met snoepjes en een zakje met balletjes en ze laat Uli fijn spelen maar let tegelijkertijd goed op hem.
We raakten aan de praat. We schatten de mevrouw ergens begin 60, ze is erg vriendelijk, ook voor ons hondenspul en ze kan ook nog Duits. P vroeg haar voorzichtig of Uli al lang in de familie was en of hij misschien ooit door haar (overleden) man was aangeschaft....
En toen kwam het verhaal. De mevrouw van wie je zou denken dat ze een kinder en kleinkinderschaar heeft die elk weekend langs komen is alleen, alleen met Uli van 9 jaar. Maar niks te vinden aan zieligheid, norsigheid of zurigheid. Blijmoedig vertelde ze dat ze nooit getrouwd geweest is maar dat ze wel een dochter had. Een leuke en lieve dochter.
Acht en een half jaar geleden werd de dochter niet lekker, het ging snel slechter en het ziekenhuis kon helaas niet veel meer voor haar doen. Een longembolie en einde van een jong leven van 21 jaar.
Uli was er toen net en omdat Uli haar dochter ook heeft gekend hoopt ze dat Uli en zij nog lang samen mogen zijn.
Zwaaiend liep de mevrouw richting huis met Uli, wij veel meer onder de indruk dan zij zoals het leek tenminste en nou hopen wij maar dat Uli het eeuwige leven heeft.
Een andere dag, zonnig maar behoorlijk koud en op één van de trappen kwam ik een man en vrouw tegen. De vrouw, ook op leeftijd, met bontmuts vroeg naar D en zag dat hij blind was. We raakten aan de praat. De dame zag er uit als een dame van de wereld en dat bleek ze ook te zijn. Haar Engels was vloeiend en toen volgde er alweer een verhaal.
Ze was uit H gevlucht in 1956 en in Amerika terecht gekomen. Altijd hard gewerkt in het bankwezen, kinderen en kleinkinderen. En af en toe even terug naar "huis", toen het weer kon.
Haar man ruilde haar in voor een 40 jaar jonger Hongaars dingetje, maar ook deze mevrouw was blijmoedig en zei dat het dingetje haar man mocht hebben en dat ze vast en zeker binnenkort nurse mocht spelen in plaats van echtgenote want haar man was ouder....
De man die ze zelf bij zich had leek me haar broer en samen liepen ze door het park want de mevrouw had besloten om terug te komen naar haar roots en was op zoek naar een huis. En dat hoopte ze te vinden in deze buurt bij dit park want ook zij heeft een hond. We kletsten nog even door over de leuke dingen van dit buurtje, zeiden tot ziens en ik liep door met weer een levensverhaal van een ander erbij in mijn hoofd.
En dan is er nog de vader van Dio, een bruine teckel. De vaders van een paar andere honden die vloeiend Italiaans spreken en we zijn er nog niet achter waarom. Één van de mannen is van oorsprong Italiaan, werkte hier op de I ambassade en is blijven hangen en die andere mannen.....dat komt later wel een keer.
De moeder van Lizzy ook een teckel, altijd druk, ze heeft 2 banen, 1 als assistente van een gyneacoloog in het ziekenhuis en de ander kwamen we niet helemaal uit. Soms loopt Lizzy met haar dochter als zij aan het werk is en ook op zondag is ze druk want dan moet ze veel ebéd(lunch) maken voor iedereen die langs komt. Mannen komen in het verhaal niet voor.
Veel baasjes en bazinnetjes lopen druk te telefoneren, ze lijken werk en hondjes te combineren. De vader van een lieve viszla had wel even tijd voor een praatje en vertelde dat zijn viszla altijd mee mag naar het werk. Hij is eigen baas en heeft een castingbureau voor commercials. Flicka draaide zich al naar hem toe en de man vertelde haar dat hij nooit familie en vrienden cast. Hij had net een mooi dekje voor zijn viszla gekocht want hij vond het te koud voor haar.
Twee andere lieve honden, waarvan er 1 Garp heet en een aardig bazinnetje die altijd zwaait en vertelde dat haar honden uit het asiel komen, Garp is ook zeer slechtziend en de andere slecht ter been, maar oh zo lief.
En dan is er nog Zsofi, een airdale waarvan de oortjes niet kloppen vanwege een kalkgebrek in haar jeugd en juist die oortjes vonden wij zo geinig.
En dit is nog maar een deel van de mensen en honden die we tegenkomen. Stuk voor stuk zijn het vluchtige maar leuke ontmoetingen en dat we allemaal hondenmensen zijn maakt natuurlijk meteen het verschil! Zometeen gaan we weer op pad en wie weet wie we tegen gaan komen....
woensdag 30 januari 2013
donderdag 24 januari 2013
Nog een keer hondensnoepjes...
Ik schreef het al in het vorige blog, de hondenkoekjes routine is duidelijk en standvastig en Coco is van de partij! En omdat hij de oudste is, de hoofdhond en de wijste en geduldigste zijn de vitamine koeken voor hem.
De foto's zijn met het mobieltje, de zon scheen naar binnen en echt scherp kun je ze niet noemen, maar voor ons zijn ze geweldig!
Coco, de allerliefste!
Blij met het warme appartement, maar verlangend naar de Pastorie, met het lage mensengehalte, de stilte en de vrijheid.
De foto's zijn met het mobieltje, de zon scheen naar binnen en echt scherp kun je ze niet noemen, maar voor ons zijn ze geweldig!
 |
| Dankbaar op het kussen bij de verwarming, na de expeditie buiten. |
 |
| MMMMMMMMMM, mag ik al beginnen |
 |
| Heerlijke grote vitaminekoek! |
 |
| Ik ga hem zo in stukjes breken en lekker opeten. |
 |
| Bedankt baas en vrouw. |
Blij met het warme appartement, maar verlangend naar de Pastorie, met het lage mensengehalte, de stilte en de vrijheid.
zondag 20 januari 2013
Hondensnoepjes
Voor diegenen die niet van honden houden, of niet veel zin hebben om zich in ze te verdiepen....sla gerust over deze blog. Deze is vooral voor mijn soort mensen.
Ik schreef de vorige keer al over het schepsnoep dat ik voor CFD had gekocht. F is altijd al een bedeltante geweest, D niet zo en C hield zich er verre van. C is een hond die nooit vraagt en van ons dus wel altijd krijgt. We gebruikten hem weleens als voorbeeld tegen F.....honden die vragen worden overgeslagen...in onze halfslachtige pogingen om op te voeden.
En nu is ook C om. Net zo gek als de rest.
Ik had maisbagels en lam/rijst koekjes gekocht en de bedoeling was dat ze elke keer als we terugkwamen van wandelen er eentje zouden krijgen. Dat was binnen 1 dag duidelijk en gedrieen liepen ze van de gang naar de keuken om geduldig te wachten tot de vrouw de lekkere dingen had gepakt.
Inmiddels heb ik de voorraad aangevuld met groentekluifjes, vitaminekoeken en mini graansnoepjes.
De biertafel in de keuken is een uitstalling van deze schatten en ik moet eerlijk zeggen.....ze ruiken zelfs lekker, als ik hond was wist ik het ook wel.
De aanvankelijke bedoeling van toediening is inmiddels wat anders opgepakt door ons drietal. F heeft begrepen dat elke keer als ik naar de keuken loop de zakjes gaan knisperen en er wat volgt, D volgt haar op de voet en luistert en ruikt aandachtig wat er naar zijn bekje komt. C doet niet mee aan deze flauwekul, hij begrijpt nog steeds wat de bedoeling is, echter, hij wil nu na het naar buiten gaan 2 koekjes in plaats van 1. Hij loopt met zijn buit naar zijn kussen, eet zorgvuldig en vervoegt zich dan weer bij de smachtende rest.
Buiten is C er niet mee bezig, hij kijkt schichtig om zich heen naar de loerende gevaren van onbekende mensen. Ook D heeft andere prioriteiten, waar is de bal en hoe bescherm ik hem tegen de opdringerige viszla Lotty die we vaak tegenkomen.
F is anders, zij maakt kennis met de baasjes en vrouwtjes, snuffelt vriendelijk aan hun handen en vraagt wat voor snoepjes zij voor hun honden hebben gekocht. En meestal laten de baasjes dat zien, komen er zakjes uit zakken en komt er wat lekkers uit.
Ze hoeft er niet veel voor te doen, als nette ouders roepen wij nog dat ze moet gaan zitten en bedanken netjes voor de gift, maar meestal is F dan al weer op pad naar de volgende.
Gisteren kwamen we een Weimaraner tegen, jong nog, 16 weken en de baas was aan het opvoeden. Lukte best aardig zo te zien en zijn hulptroepen waren snoepjes. F was erbij als een haas en ook een ander vriendje uit het park voegde zich bij hen en als een echte hondenfluisteraar verzamelde de baas de honden, liet ze zitten en deelde de gaven uit.
Deze week waren we ook voor het eerst bij een stadse dierenarts. We ontdekten oormijt bij D en maakten een afspraak bij de dierenarts op loopafstand. We waren er al eens binnengelopen, hadden gecheckt, gevraagd of de DA's ook Engels spreken, een kaartje gekregen met spreekuren en noodnummers, dingen die we doen voor CFD en niet voor onszelf gek genoeg....
Niks ten nadele van onze DA op het platteland, ook hij helpt ons altijd goed en snapt hoe gek wij zijn op CFD, maar hier was het net even professioneler en leek het meer op NL, behalve de prijzen dan.
D werd geknuffeld door de assistente, édes en aranyos. De dierenarts keek meer dan zorgvuldig, haalde de viezigheid uit het oor, smeerde het op een glaasje en keek onder de microscoop.
Het oor werd gedegen schoongemaakt, de haren weggetrokken en toen volgde er nog een onderzoek met een lampje om het trommelvlies te bekijken. Dat was gelukkig nog goed in orde, blinde D is afhankelijk van zijn oortjes, dus belangrijk om goed naar te laten kijken.
Het eerste oortje liet D geduldig toe, alhoewel het duidelijk was dat hij het niet leuk vond en de DA ook beaamde dat die haren uittrekken best zeer zou doen. Bij het tweede oortje was D er klaar mee, lustig hapte hij om zich heen vooral in de richting waar hij de DA vermoedde. Een muiltje werd uit de kast getrokken en de DA ging onverstoord verder.
Een injectie tegen pijn en jeuk, spul om schoon te maken en spul tegen de oormijt en nog een onderzoek van een voorpootje dat last heeft van strooizout en ook een zalfje nodig had.
Een behoorlijk lang consult, in alle rust en vriendelijkheid, 2 snoepjes van de DA om het weer goed te maken en een rekening die weliswaar hoger was dan we gewend zijn van het platteland, maar nog lager dan een gemiddelde tas met boodschappen.
Thuisgekomen werd D besnuffeld en vertelde hij zijn verhaal aan CF, met alle leuke, interessante en nare details.
Uiteraard onder het genot van een bagel en wat vitaminekoekjes voor alledrie!
Ik schreef de vorige keer al over het schepsnoep dat ik voor CFD had gekocht. F is altijd al een bedeltante geweest, D niet zo en C hield zich er verre van. C is een hond die nooit vraagt en van ons dus wel altijd krijgt. We gebruikten hem weleens als voorbeeld tegen F.....honden die vragen worden overgeslagen...in onze halfslachtige pogingen om op te voeden.
En nu is ook C om. Net zo gek als de rest.
Ik had maisbagels en lam/rijst koekjes gekocht en de bedoeling was dat ze elke keer als we terugkwamen van wandelen er eentje zouden krijgen. Dat was binnen 1 dag duidelijk en gedrieen liepen ze van de gang naar de keuken om geduldig te wachten tot de vrouw de lekkere dingen had gepakt.
Inmiddels heb ik de voorraad aangevuld met groentekluifjes, vitaminekoeken en mini graansnoepjes.
De biertafel in de keuken is een uitstalling van deze schatten en ik moet eerlijk zeggen.....ze ruiken zelfs lekker, als ik hond was wist ik het ook wel.
De aanvankelijke bedoeling van toediening is inmiddels wat anders opgepakt door ons drietal. F heeft begrepen dat elke keer als ik naar de keuken loop de zakjes gaan knisperen en er wat volgt, D volgt haar op de voet en luistert en ruikt aandachtig wat er naar zijn bekje komt. C doet niet mee aan deze flauwekul, hij begrijpt nog steeds wat de bedoeling is, echter, hij wil nu na het naar buiten gaan 2 koekjes in plaats van 1. Hij loopt met zijn buit naar zijn kussen, eet zorgvuldig en vervoegt zich dan weer bij de smachtende rest.
Buiten is C er niet mee bezig, hij kijkt schichtig om zich heen naar de loerende gevaren van onbekende mensen. Ook D heeft andere prioriteiten, waar is de bal en hoe bescherm ik hem tegen de opdringerige viszla Lotty die we vaak tegenkomen.
F is anders, zij maakt kennis met de baasjes en vrouwtjes, snuffelt vriendelijk aan hun handen en vraagt wat voor snoepjes zij voor hun honden hebben gekocht. En meestal laten de baasjes dat zien, komen er zakjes uit zakken en komt er wat lekkers uit.
Ze hoeft er niet veel voor te doen, als nette ouders roepen wij nog dat ze moet gaan zitten en bedanken netjes voor de gift, maar meestal is F dan al weer op pad naar de volgende.
Gisteren kwamen we een Weimaraner tegen, jong nog, 16 weken en de baas was aan het opvoeden. Lukte best aardig zo te zien en zijn hulptroepen waren snoepjes. F was erbij als een haas en ook een ander vriendje uit het park voegde zich bij hen en als een echte hondenfluisteraar verzamelde de baas de honden, liet ze zitten en deelde de gaven uit.
Deze week waren we ook voor het eerst bij een stadse dierenarts. We ontdekten oormijt bij D en maakten een afspraak bij de dierenarts op loopafstand. We waren er al eens binnengelopen, hadden gecheckt, gevraagd of de DA's ook Engels spreken, een kaartje gekregen met spreekuren en noodnummers, dingen die we doen voor CFD en niet voor onszelf gek genoeg....
Niks ten nadele van onze DA op het platteland, ook hij helpt ons altijd goed en snapt hoe gek wij zijn op CFD, maar hier was het net even professioneler en leek het meer op NL, behalve de prijzen dan.
D werd geknuffeld door de assistente, édes en aranyos. De dierenarts keek meer dan zorgvuldig, haalde de viezigheid uit het oor, smeerde het op een glaasje en keek onder de microscoop.
Het oor werd gedegen schoongemaakt, de haren weggetrokken en toen volgde er nog een onderzoek met een lampje om het trommelvlies te bekijken. Dat was gelukkig nog goed in orde, blinde D is afhankelijk van zijn oortjes, dus belangrijk om goed naar te laten kijken.
Het eerste oortje liet D geduldig toe, alhoewel het duidelijk was dat hij het niet leuk vond en de DA ook beaamde dat die haren uittrekken best zeer zou doen. Bij het tweede oortje was D er klaar mee, lustig hapte hij om zich heen vooral in de richting waar hij de DA vermoedde. Een muiltje werd uit de kast getrokken en de DA ging onverstoord verder.
Een injectie tegen pijn en jeuk, spul om schoon te maken en spul tegen de oormijt en nog een onderzoek van een voorpootje dat last heeft van strooizout en ook een zalfje nodig had.
Een behoorlijk lang consult, in alle rust en vriendelijkheid, 2 snoepjes van de DA om het weer goed te maken en een rekening die weliswaar hoger was dan we gewend zijn van het platteland, maar nog lager dan een gemiddelde tas met boodschappen.
Thuisgekomen werd D besnuffeld en vertelde hij zijn verhaal aan CF, met alle leuke, interessante en nare details.
Uiteraard onder het genot van een bagel en wat vitaminekoekjes voor alledrie!
 |
| Prachtig wintersportweer |
 |
| Het mooie uitzicht |
 |
| Het tijgervriendje |
 |
| D met de bal |
 |
| De hondenfluisteraar 1 |
 |
| De hondenfluisteraar 2 |
dinsdag 15 januari 2013
Sneeuw én onze premiere op het Journaal
 |
| De tramrails sneeuwschepper |
 |
| Schuivers rijden af en aan |
 |
| Flicka op jacht |
En weer is de wereld wit om ons heen. Dit weekend begon het weer te sneeuwen, het hield lange tijd aan en het bleef liggen.
Natuurlijk zijn er nadelen, auto's met zomerbanden die het niet meer trekken, wegglijdende vrachtwagens, moeilijke stoepjes, maar voor ons en in ons buurtje is het vooral de sneeuwpret die overheerst.
Tegenover ons in het park zijn een paar hellingen. Bij de eerste sneeuw trekken families met kinderen ernaartoe om te sleeën. In alle vormen en maten heb ik ze al gezien, de mooiste en snelste zien er uit als omgekeerde putdeksels in felgroen of steenrood. De benen opgetrokken of in kleermakerszit zoeven de kinderen, maar ook de volwassenen naar beneden.
Gisteren besloten we om na de gewone wandeling in het park met Flicka naar Normafa te gaan. Een prachtige plek in de Budaer heuvels, met wandelpaden, hellingen en een prachtig uitzicht op de stad.
Met bus 5 naar Szell Kálmanntér en daar in bus 22 die ons snel en veilig naar boven bracht.
Mocht je twijfelen in welke bus je moet plaatsnemen.....deze bus spreekt voor zichzelf, 3 mannen met snowboards op de rug en ééntje met skies, dat kon niet missen.
Flicka twijfelde nog even of ze deze excursie wel leuk ging vinden want bussen zijn niet haar favoriet, maar eenmaal boven was het allemaal vergeten en werd ze wild als een puppie! Met haar neus over de grond op zoek naar sporen van wild, kronkelend van plezier, rennend achter de boarders aan en uiteraard snuffelend bij de vuilnisbakken van het büfé.....
Ook hier veel pret, skiers, boarders, veel sleetjes, langlaufers en gewone wandelaars. Voor de gelegenheid was er een cameraploeg aanwezig die mensen interviewde en de pret vastlegde op film.
Flicka zag haar kans en ging kennismaken met de mevrouw met de microfoon en zij werden vriendjes. We liepen verder, genoten van de kou, de frisse lucht, de stilte en de mooie omgeving om ons heen. Heerlijk.
Op de terugweg op het pad weer de cameraploeg en ook bij de camera man viel Flicka in de smaak en dat snappen wij natuurlijk als geen ander. Een paar keer liep ze heen en weer en werd ze gevolgd door de camera.
P vroeg waar zij van waren. De groep was van M1TV, zeg maar even de Nederland 1 van Hongarije voor het gemak en dan specifiek van het journaal. De uitzending zou om 19.30 zijn en uiteraard ook op Internet te volgen via de online stream.
Wij zaten klaar, achter de laptop. Het begon, sneeuw, heel veel sneeuw en dan vooral de problemen ervan voor verkeer en de dagelijkse bezigheden van mensen. Maar toch aan het eind, ruimte voor al het plezier dat de sneeuw ook kan brengen. We wisten dat we in de buurt kwamen, een man met een apart hoedje op kwam in beeld, wij herkenden hem uit de bus, daarna een mevrouw met rode wangen die wij er ook hadden gezien.
En ja hoor, na een heel vrolijk ander hondje kwam ze in beeld onze Flicka kort maar duidelijk met nota bene ons tweetjes ook in beeld!
In een flits was het voorbij, maar hoe dan ook, we waren even nieuws in Hongarije!
Dankzij vriend S hebben wij de link van het journaal. Als je helemaal wilt kijken, veel plezier, maar als het om ons gaat, ga dan naar 14 minuut 30, daar begint de pret en na ongeveer een halve minuut zie je onze premiere.
http://videotar.mtv.hu/Videok/2013/01/14/20/MTV_Hirado_2013_januar_14_19_30.aspx
Na de wandeling zijn we even neergestreken bij Normafa grill voor een drankje en een voorgerecht als lunch en daarna met bus en tram deze keer terug.
's Morgens was men hier druk bezig om de wegen goed te houden voor het verkeer. We zagen een soort wagentje op de tramrails die de rails leeg schepte, nog nooit zo iets gezien. De schuivers en strooiers reden af en aan en het is hier zo druk als altijd.
Inmiddels is het alweer boven nul.....maar misschien op Normafa nog net niet!
 |
| P met heerlijke warme jas! |
 |
| Even uitrusten....en nagenieten |
zondag 13 januari 2013
Uitverkoop
Het is uitverkoop. De etalages hangen vol met posters met procenten. Procenten korting en het is uitnodigend.
Ik had niks nodig en dus keek ik niet....maar een poster met 50%....die wekt toch wel belangstelling. Het was een schoenenwinkel en daar zijn er veel van, ook hier. De schoenen hier zijn beter dan in de meeste winkels of markten op het platteland en wij hebben ons beide voorgenomen om nooit meer de goedkope schoenenrotzooi te kopen. Met schoenen moet je niet rommelen, of je koopt goede of je koopt niet.
Dat leerde ik al van mijn moeder. Op een paar dingen mag je nooit bezuinigen.....op het onderhoud van je fiets, op je tanden en op je schoenen!
Die poster van 50% lokte mij binnen. Ik checkte even of het echt betekende dat er voor de helft werd verkocht en dat was zo. Het is crisis maar op de één of andere manier merk je dat hier minder. Het is druk, er wordt verkocht en na de koop wordt er gegeten en gedronken in één van de gezellige tentjes.
Ik zag laarzen, prachtige laarzen. Ook met een 50% sticker. Ik rook eens aan ze, streek met mijn vingers over het leer, schatte met mijn ogen in hoe ze zouden staan. Al bijna trok ik mijn eigen laarzen uit, maar keek even voor de zekerheid op de sticker op de zool.
Omgerekend 320 Euro.
De forinten hebben geen geheimen meer voor me, mar toch keek ik nog eens goed of ik het wel had begrepen en helaas was dat zo, van 640 euro voor 320 euro.
Spijtig zette ik de laars terug. Je moet nooit bezuinigen op schoeisel....maar je moet het ook niet overdrijven.
Inmiddels heb ik mijn slag toch wel geslagen, niet met laarzen overigens, maar de stickers hebben hun doel niet gemist.
Donderdag hebben wij heerlijk Belgisch gegeten met vrienden N&D. Dit etentje stond al lang gepland en nu kwam het er eindelijk van. Uiteraard ging ik voor de mosselen, de traditionele Brusselse en er was bier, heel veel soorten bier.
Ik ben niet zo van het bier, maar hier stond Corsendonk op de kaart en dat was wel speciaal voor mij. Ik heb ooit een week in de abdij Corsendonk gezeten voor een cursus van mijn werk en daar heb ik natuurlijk dit biertje gedronken.
Een leuke en gezellige avond in ons "buurland".
De avond erop zaten we alweer in Cuba, de borrel van de NL Club vindt plaats in een vrij nieuwe Cubaanse Club. Sfeervol, swingend en kleurrijk in alle opzichten!
En nu kijken we uit op langzaam vallende vlokjes, zo klein dat de wind ze meevoert, maar niet zo klein dat ze niet blijven liggen. Het belooft weer een mooie zondag te worden.
Ik had niks nodig en dus keek ik niet....maar een poster met 50%....die wekt toch wel belangstelling. Het was een schoenenwinkel en daar zijn er veel van, ook hier. De schoenen hier zijn beter dan in de meeste winkels of markten op het platteland en wij hebben ons beide voorgenomen om nooit meer de goedkope schoenenrotzooi te kopen. Met schoenen moet je niet rommelen, of je koopt goede of je koopt niet.
Dat leerde ik al van mijn moeder. Op een paar dingen mag je nooit bezuinigen.....op het onderhoud van je fiets, op je tanden en op je schoenen!
Die poster van 50% lokte mij binnen. Ik checkte even of het echt betekende dat er voor de helft werd verkocht en dat was zo. Het is crisis maar op de één of andere manier merk je dat hier minder. Het is druk, er wordt verkocht en na de koop wordt er gegeten en gedronken in één van de gezellige tentjes.
Ik zag laarzen, prachtige laarzen. Ook met een 50% sticker. Ik rook eens aan ze, streek met mijn vingers over het leer, schatte met mijn ogen in hoe ze zouden staan. Al bijna trok ik mijn eigen laarzen uit, maar keek even voor de zekerheid op de sticker op de zool.
Omgerekend 320 Euro.
De forinten hebben geen geheimen meer voor me, mar toch keek ik nog eens goed of ik het wel had begrepen en helaas was dat zo, van 640 euro voor 320 euro.
Spijtig zette ik de laars terug. Je moet nooit bezuinigen op schoeisel....maar je moet het ook niet overdrijven.
Inmiddels heb ik mijn slag toch wel geslagen, niet met laarzen overigens, maar de stickers hebben hun doel niet gemist.
Donderdag hebben wij heerlijk Belgisch gegeten met vrienden N&D. Dit etentje stond al lang gepland en nu kwam het er eindelijk van. Uiteraard ging ik voor de mosselen, de traditionele Brusselse en er was bier, heel veel soorten bier.
Ik ben niet zo van het bier, maar hier stond Corsendonk op de kaart en dat was wel speciaal voor mij. Ik heb ooit een week in de abdij Corsendonk gezeten voor een cursus van mijn werk en daar heb ik natuurlijk dit biertje gedronken.
Een leuke en gezellige avond in ons "buurland".
De avond erop zaten we alweer in Cuba, de borrel van de NL Club vindt plaats in een vrij nieuwe Cubaanse Club. Sfeervol, swingend en kleurrijk in alle opzichten!
En nu kijken we uit op langzaam vallende vlokjes, zo klein dat de wind ze meevoert, maar niet zo klein dat ze niet blijven liggen. Het belooft weer een mooie zondag te worden.
woensdag 9 januari 2013
De randen van de stad
Ik heb er al weer 2 struindagen opzitten.
Nu ik ook overdag weer meer tijd heb, pak ik mijn oude plannetjes weer op en geniet van alles dat bus en tram mij bieden.
En ik had een paar dingen nodig, zwarte schoenpoets bijvoorbeeld en dat kwam ik steeds niet tegen, bij mij in de buurt alleen de bruine variant of het alombekende woord in Hongarije, nincs.
Bij het eindpunt van de mooie oude metro, bij Mexico ut dus, staan 2 trams op je te wachten, andere trams dan vóór het Városliget, deze hebben andere bankjes, de opstap is hoger en de kleur nog geler.
Tram 3 had ik al eens een stuk genomen dus nu nam ik 69.
Het eerste stuk is mooi, de tram rijdt door Zuglo, oude villa's, wel toe aan een opknapbeurt, maar in essentie prachtig. Daarna volgt een druk stukje met flats en winkels en daarna een vrij lelijk stuk...lelijke grijze betonnen hoge flats, wel met veel bedrijvigheid en veel gyros stalletjes.
Af en toe een flat die geverfd is en meteen ziet het er leuker uit, strepen geel golven over het gebouw, van kanarie tot oker en meteen lijkt de flat een appartementengebouw met beautysalons op de begane grond.
Tussen al het grijs popte opeens een gloednieuw gezondheidscentrum op, hip van vorm en van materiaal en een groot bord ervoor legde uit dat er Europees geld in zat.
Ik stapte uit bij de markt. Zo heet de halte ook. Een oud afgekloven gebouw met eromheen buiten de losse stalletjes. Lelijk, maar zoals een markt altijd is, wel leuk en druk. De uitbaters hier waren een mengeling van Hongaren en Chinezen en de spulletjes gevarieerd.
Ik ging een dierenwinkeltje binnen en vroeg naar hondentandpasta.....maar blijkbaar zat ik hier toch echt in de verkeerde wijk want het meisje keek me aan alsof ze water zag branden en ging toen snel naar het jonge stel met het mini rattige hondje dat een glimpakje mocht uitzoeken.
Het volgende stalletje met allerlei en daar vroeg ik naar zwarte schoenpoets, die hadden ze, zonder problemen! En slechts 150 Forint voor een metalen doosje. Een aardige H mevrouw die zei dat ik een mooi Frans accent had.....ik vertelde haar dat ik uit Nederland kwam en toe zei ze bij het afscheid Auf Wiedersehen....
Door met de tram naar het eindpunt.
Aan de ene kant een Lidl en een Spar, aan de andere kant flats met grote nummers op de gevel en daarachter het einde van de stad, groen leeg gebied, prima voor wandelaars, honden, mensen zonder vast dak boven het hoofd.
Ik houd nooit zo van dezelfde weg terug dus pakte bus 196, ik reed langs de randen van de stad, veel garages, een grote begraafplaats, nog meer flats, nog meer gyros en opvallend veel grote broodbakkerijen. Inmiddels was ik alweer op bekend terrein, bij het István tér en stapte uit om nog wat te wandelen, ook hier is een overdekte markt maar inmiddels was het ver in de middag en dan is het gedaan op die markten.
Zoals altijd is er weer een andere bus die je nog verder in de gewenste richting brengt, nummer 30 deze keer, die mij netjes afzette bij Café Antique tegenover het Heldenplein voor een lekkere kop koffie. En van daaruit is het bus 105 via de mooie Andrasy ut naar huis.
Gisteren bleef ik aan de Buda zijde. Een bekend traject van tram 17, en een leuk traject ook nog. Langs het mooie Lukacs bad, het vriendelijke gezellige Kolossy tér en aan de rand mijn doel, een goed gesorteerde dierenwinkel, die tandpasta had voor honden, dit ook de normaalste zaak van de wereld vond, diverse tandenborsteltjes erbij, en veel lekkere dingen voor honden die je met een schep uit diverse bakken kunt pakken. Ik kocht groente koekjes en maisbagels en ik kan inmiddels vertellen dat CFD ze heerlijk vinden. F heeft gisteravond uren zitten waken bij de zakjes in de keuken.
Helemaal aan het eindpunt van tram 17 zit een Oosters tentje dat behoorlijk aan de weg timmert. Papir Tigris heten ze en we hadden ze gezien op de streetfood markt in de Hold Utca, eind 2012.
Van buiten lijkt het niks maar van binnen is het warm en gezellig. De muren behangen met een Chinese kranten behang, leuke place mats van dik papier en stokjes in plaats van gewoon bestek.
De kaart is gevarieerd en biedt diverse wokgerechten, veel sushi en natuurlijk de voorgerechten en dim sum. Ik nam noodles om uit te proberen en die smaakten prima.
De bekende Thai en de bekende Indier winnen nog steeds, maar leuk om eens uit te proberen was het zeker.
Ik stapte uit op Kolossy tér en liep van daaruit helemaal naar Széna tér, geen straf want lopend zie je toch nog het meeste, van daaruit naar de markt voor wat lamsburgers en beleg voor op brood en daarna weer naar huis met tram 18.
En nu is de wereld weer wit! Het begon te sneeuwen gisteravond en dat bleef het doen en het bleef liggen. Het leek al een paar dagen voorjaar, maar de winter is er toch nog echt.
Maakt niet uit, want de trams en bussen blijven hier gelukkig gewoon rijden!
Nu ik ook overdag weer meer tijd heb, pak ik mijn oude plannetjes weer op en geniet van alles dat bus en tram mij bieden.
En ik had een paar dingen nodig, zwarte schoenpoets bijvoorbeeld en dat kwam ik steeds niet tegen, bij mij in de buurt alleen de bruine variant of het alombekende woord in Hongarije, nincs.
Bij het eindpunt van de mooie oude metro, bij Mexico ut dus, staan 2 trams op je te wachten, andere trams dan vóór het Városliget, deze hebben andere bankjes, de opstap is hoger en de kleur nog geler.
Tram 3 had ik al eens een stuk genomen dus nu nam ik 69.
Het eerste stuk is mooi, de tram rijdt door Zuglo, oude villa's, wel toe aan een opknapbeurt, maar in essentie prachtig. Daarna volgt een druk stukje met flats en winkels en daarna een vrij lelijk stuk...lelijke grijze betonnen hoge flats, wel met veel bedrijvigheid en veel gyros stalletjes.
Af en toe een flat die geverfd is en meteen ziet het er leuker uit, strepen geel golven over het gebouw, van kanarie tot oker en meteen lijkt de flat een appartementengebouw met beautysalons op de begane grond.
Tussen al het grijs popte opeens een gloednieuw gezondheidscentrum op, hip van vorm en van materiaal en een groot bord ervoor legde uit dat er Europees geld in zat.
Ik stapte uit bij de markt. Zo heet de halte ook. Een oud afgekloven gebouw met eromheen buiten de losse stalletjes. Lelijk, maar zoals een markt altijd is, wel leuk en druk. De uitbaters hier waren een mengeling van Hongaren en Chinezen en de spulletjes gevarieerd.
Ik ging een dierenwinkeltje binnen en vroeg naar hondentandpasta.....maar blijkbaar zat ik hier toch echt in de verkeerde wijk want het meisje keek me aan alsof ze water zag branden en ging toen snel naar het jonge stel met het mini rattige hondje dat een glimpakje mocht uitzoeken.
Het volgende stalletje met allerlei en daar vroeg ik naar zwarte schoenpoets, die hadden ze, zonder problemen! En slechts 150 Forint voor een metalen doosje. Een aardige H mevrouw die zei dat ik een mooi Frans accent had.....ik vertelde haar dat ik uit Nederland kwam en toe zei ze bij het afscheid Auf Wiedersehen....
Door met de tram naar het eindpunt.
Aan de ene kant een Lidl en een Spar, aan de andere kant flats met grote nummers op de gevel en daarachter het einde van de stad, groen leeg gebied, prima voor wandelaars, honden, mensen zonder vast dak boven het hoofd.
Ik houd nooit zo van dezelfde weg terug dus pakte bus 196, ik reed langs de randen van de stad, veel garages, een grote begraafplaats, nog meer flats, nog meer gyros en opvallend veel grote broodbakkerijen. Inmiddels was ik alweer op bekend terrein, bij het István tér en stapte uit om nog wat te wandelen, ook hier is een overdekte markt maar inmiddels was het ver in de middag en dan is het gedaan op die markten.
Zoals altijd is er weer een andere bus die je nog verder in de gewenste richting brengt, nummer 30 deze keer, die mij netjes afzette bij Café Antique tegenover het Heldenplein voor een lekkere kop koffie. En van daaruit is het bus 105 via de mooie Andrasy ut naar huis.
Gisteren bleef ik aan de Buda zijde. Een bekend traject van tram 17, en een leuk traject ook nog. Langs het mooie Lukacs bad, het vriendelijke gezellige Kolossy tér en aan de rand mijn doel, een goed gesorteerde dierenwinkel, die tandpasta had voor honden, dit ook de normaalste zaak van de wereld vond, diverse tandenborsteltjes erbij, en veel lekkere dingen voor honden die je met een schep uit diverse bakken kunt pakken. Ik kocht groente koekjes en maisbagels en ik kan inmiddels vertellen dat CFD ze heerlijk vinden. F heeft gisteravond uren zitten waken bij de zakjes in de keuken.
Helemaal aan het eindpunt van tram 17 zit een Oosters tentje dat behoorlijk aan de weg timmert. Papir Tigris heten ze en we hadden ze gezien op de streetfood markt in de Hold Utca, eind 2012.
Van buiten lijkt het niks maar van binnen is het warm en gezellig. De muren behangen met een Chinese kranten behang, leuke place mats van dik papier en stokjes in plaats van gewoon bestek.
De kaart is gevarieerd en biedt diverse wokgerechten, veel sushi en natuurlijk de voorgerechten en dim sum. Ik nam noodles om uit te proberen en die smaakten prima.
De bekende Thai en de bekende Indier winnen nog steeds, maar leuk om eens uit te proberen was het zeker.
Ik stapte uit op Kolossy tér en liep van daaruit helemaal naar Széna tér, geen straf want lopend zie je toch nog het meeste, van daaruit naar de markt voor wat lamsburgers en beleg voor op brood en daarna weer naar huis met tram 18.
En nu is de wereld weer wit! Het begon te sneeuwen gisteravond en dat bleef het doen en het bleef liggen. Het leek al een paar dagen voorjaar, maar de winter is er toch nog echt.
Maakt niet uit, want de trams en bussen blijven hier gelukkig gewoon rijden!
zondag 6 januari 2013
Verandering
In tegenstelling tot veel anderen houd ik wel van verandering. Misschien dat onze move naar H daar al iets van laat zien, maar sowieso, als er al een tijdje niks is veranderd, en er is ook geen uitzicht op iets, dan word ik onrustig.
Ik hoef niets rigoreuzigs, maar niets veranderen vind ik saai en dingen doen op ruggenmerg is best gemakkelijk maar ook vervelend op den duur.
Soms lijken veranderingen alleen negatief maar ik probeer er vooral nieuwe kansen in te zien en dan blijken het vaak ook nieuwe kansen te worden.
Mijn werk assignment was eindig, dat wist ik maar toch hoopte ik op nóg een verlenging. Die verlenging kwam er niet en zo ben ik dus nu sinds 6 dagen officieel weer zonder betaald werk.
Ik zit niet bij de pakken neer, want dit feit alleen al was voor vrienden hier in de stad weer voldoende om mij suggesties aan de hand te doen. Nieuwe contacten opgedaan met wellicht nieuwe mogelijkheden? Nu nog niets concreets maar voorlopig zie ik meer kansen dan problemen.
En wat is er nou mooier om hier in de stad dichtbij de kansen te kunnen zitten en tegelijkertijd te genieten van alles dat er wordt geboden om mij heen en in contact te zijn met leuke mensen?
Komt tijd komt raad!
Gelukkig verandert niet alles (tegelijk) en de Thai is gelukkig nog steeds de Thai en nog steeds zo lekker als altijd, ook in 2013, dat hebben we meteen op de eerste dag van het nieuwe jaar uitgeprobeerd.
>
Flicka heeft een nieuw riempje, of zelfs een tuigje, mooi staat het en we vinden het wat veiliger voor in de stad als ze haar kop niet zomaar uit haar halsbandje kan trekken om de trambaan over te rennen. De stad is mooi maar overal loeren gevaren voor honden die niet goed uitkijken omdat ze alleen overstekende reeën kennen. In het park wordt ze bewonderd door de andere baasjes want de meeste gesprekken gaan natuurlijk over onze en hun honden, nieuwe ruha(kleren), daar gaat het over, van tuigjes tot truien, regenjasjes of warme dekjes.
Op de 31e 's avonds was er zelfs een honden/bazen bijeenkomst in het park, om 7 uur, ruim voor het vuurwerk natuurlijk. We waren er niet bij omdat we een andere leuke afspraak hadden, maar het idee was natuurlijk al geweldig.
Het kerstreces is bijna voorbij, vandaag zullen alle Budapesters die elders hebben gevierd weer terugkeren op honk. De lege parkeerplekken zullen snel gevuld zijn, de rijen auto's voor de stoplichten langer en de trams voller.
Het jaar 2013 is begonnen!
Ik hoef niets rigoreuzigs, maar niets veranderen vind ik saai en dingen doen op ruggenmerg is best gemakkelijk maar ook vervelend op den duur.
Soms lijken veranderingen alleen negatief maar ik probeer er vooral nieuwe kansen in te zien en dan blijken het vaak ook nieuwe kansen te worden.
Mijn werk assignment was eindig, dat wist ik maar toch hoopte ik op nóg een verlenging. Die verlenging kwam er niet en zo ben ik dus nu sinds 6 dagen officieel weer zonder betaald werk.
Ik zit niet bij de pakken neer, want dit feit alleen al was voor vrienden hier in de stad weer voldoende om mij suggesties aan de hand te doen. Nieuwe contacten opgedaan met wellicht nieuwe mogelijkheden? Nu nog niets concreets maar voorlopig zie ik meer kansen dan problemen.
En wat is er nou mooier om hier in de stad dichtbij de kansen te kunnen zitten en tegelijkertijd te genieten van alles dat er wordt geboden om mij heen en in contact te zijn met leuke mensen?
Komt tijd komt raad!
Gelukkig verandert niet alles (tegelijk) en de Thai is gelukkig nog steeds de Thai en nog steeds zo lekker als altijd, ook in 2013, dat hebben we meteen op de eerste dag van het nieuwe jaar uitgeprobeerd.
 |
| Het gerecht van P, noodles met kip en groenten |
 |
| Wat ben ik toch knap.... |
Flicka heeft een nieuw riempje, of zelfs een tuigje, mooi staat het en we vinden het wat veiliger voor in de stad als ze haar kop niet zomaar uit haar halsbandje kan trekken om de trambaan over te rennen. De stad is mooi maar overal loeren gevaren voor honden die niet goed uitkijken omdat ze alleen overstekende reeën kennen. In het park wordt ze bewonderd door de andere baasjes want de meeste gesprekken gaan natuurlijk over onze en hun honden, nieuwe ruha(kleren), daar gaat het over, van tuigjes tot truien, regenjasjes of warme dekjes.
Op de 31e 's avonds was er zelfs een honden/bazen bijeenkomst in het park, om 7 uur, ruim voor het vuurwerk natuurlijk. We waren er niet bij omdat we een andere leuke afspraak hadden, maar het idee was natuurlijk al geweldig.
Het kerstreces is bijna voorbij, vandaag zullen alle Budapesters die elders hebben gevierd weer terugkeren op honk. De lege parkeerplekken zullen snel gevuld zijn, de rijen auto's voor de stoplichten langer en de trams voller.
Het jaar 2013 is begonnen!
woensdag 2 januari 2013
De nachtbus
Na jaren een rustige jaarwisseling te hebben gevierd in de Pastorie, waren we nu in stadse sferen. Ook in NL vierden we meestal thuis. Ik ben geen mega grote drinker maar tijdens Oud en Nieuw lust ik ook wel wat en dan is afstand een issue. Vrienden die uitnodigen op auto afstand vallen af want auto rijden en alcohol gaan niet samen, openbaar vervoer rijdt niet tot nauwelijks en taxi's zijn te prijzig. Kortom gezellig thuis.
En dan zijn er nog de hondjes. Niet iedereen die ons wil zien, ziet dat in combinatie met onze huisgenootjes en de huisgenootjes alledrie alleen laten tijdens vuurwerkknallen, tja, dat is weer niet zo onze smaak.
Dit jaar waren alle issues uit de wereld en waren alle omstandigheden geschapen dat wij op pad konden naar vrienden L&M die hun huis gastvrij hadden opengesteld voor een feestje voor 11. En voor Flicka en Daksi! Coco bleef toch liever thuis want mensen zijn voor hem nou eenmaal onaantrekkelijker dan wat knallen aan de andere kant van de ramen en de luiken.
De bus was druk, gezellig met mensen, allemaal op weg naar een viering. Af en toe wat pijlen en knallen onderweg en stress bij Flicka.
De avond was supergezellig, L&M hadden als goede gastheer en gastvrouw alles in het werk gesteld om de avond leuk te laten zijn en dat was hij dus ook. Een mix van leeftijden, een mix van 4 nationaliteiten en een mix aan achtergronden. En toch, is me al vaker opgevallen hier, er is geen gezamelijke historie nodig om het geanimeerd te hebben. Budapest als plaats van handeling is voldoende als gemene deler.
Iedereen had iets te eten meegenomen, heerlijk van alles door elkaar en er was zalige witte, rode Hongaarse wijn en uiteraard de Peszgö.
Om ook nog iets te "doen", hadden wij van te voren allen 10 vragen moeten inleveren voor de ultieme 2012 quiz en tussen alle hapjes en drankjes door speelden wij de rondes. Net voor 12 uur waren we klaar en konden we het terras op voor de wensen en de pijlen vanuit de verte.
L&M hadden voor slingers, confetti en sterretjes gezorgd, de H en veilige manier om 2013 in te luiden. En als klap op de vuurpijl mochten wij de prijzentas in ontvangst nemen voor de quiz, met nog meer Peszgö, sterretjes en lekkernijen. Mocht iemand belangstelling hebben voor alle vragen, laat maar weten.
Het afscheid kwam, van bekende vrienden en de nieuwe van deze bijzondere avond. FD waren voorbeeldig en hebben zich niet gediskwalificeerd voor een volgende keer.
Een korte wandeling naar de bushalte voor de nachtbus, een wachttijd van een minuut of 6 en daar, als een soort wonder kwam de bus, goed gevuld met jonge mensen op weg naar dansfeesten in het centrum. Handen werden geschud, wensen voor 2013 doorgegeven en FD geaaid. Tien minuten later werden wij keurig ongeveer 100 meter van onze voordeur weer afgezet en konden wij snel naar Coco om alles te delen van de afgelopen avond.
Een perfecte manier om afscheid te nemen van het oude jaar en het nieuwe in te gaan!
Een gelukkig Nieuwjaar voor iedereen.
En dan zijn er nog de hondjes. Niet iedereen die ons wil zien, ziet dat in combinatie met onze huisgenootjes en de huisgenootjes alledrie alleen laten tijdens vuurwerkknallen, tja, dat is weer niet zo onze smaak.
Dit jaar waren alle issues uit de wereld en waren alle omstandigheden geschapen dat wij op pad konden naar vrienden L&M die hun huis gastvrij hadden opengesteld voor een feestje voor 11. En voor Flicka en Daksi! Coco bleef toch liever thuis want mensen zijn voor hem nou eenmaal onaantrekkelijker dan wat knallen aan de andere kant van de ramen en de luiken.
De bus was druk, gezellig met mensen, allemaal op weg naar een viering. Af en toe wat pijlen en knallen onderweg en stress bij Flicka.
De avond was supergezellig, L&M hadden als goede gastheer en gastvrouw alles in het werk gesteld om de avond leuk te laten zijn en dat was hij dus ook. Een mix van leeftijden, een mix van 4 nationaliteiten en een mix aan achtergronden. En toch, is me al vaker opgevallen hier, er is geen gezamelijke historie nodig om het geanimeerd te hebben. Budapest als plaats van handeling is voldoende als gemene deler.
Iedereen had iets te eten meegenomen, heerlijk van alles door elkaar en er was zalige witte, rode Hongaarse wijn en uiteraard de Peszgö.
Om ook nog iets te "doen", hadden wij van te voren allen 10 vragen moeten inleveren voor de ultieme 2012 quiz en tussen alle hapjes en drankjes door speelden wij de rondes. Net voor 12 uur waren we klaar en konden we het terras op voor de wensen en de pijlen vanuit de verte.
L&M hadden voor slingers, confetti en sterretjes gezorgd, de H en veilige manier om 2013 in te luiden. En als klap op de vuurpijl mochten wij de prijzentas in ontvangst nemen voor de quiz, met nog meer Peszgö, sterretjes en lekkernijen. Mocht iemand belangstelling hebben voor alle vragen, laat maar weten.
Het afscheid kwam, van bekende vrienden en de nieuwe van deze bijzondere avond. FD waren voorbeeldig en hebben zich niet gediskwalificeerd voor een volgende keer.
Een korte wandeling naar de bushalte voor de nachtbus, een wachttijd van een minuut of 6 en daar, als een soort wonder kwam de bus, goed gevuld met jonge mensen op weg naar dansfeesten in het centrum. Handen werden geschud, wensen voor 2013 doorgegeven en FD geaaid. Tien minuten later werden wij keurig ongeveer 100 meter van onze voordeur weer afgezet en konden wij snel naar Coco om alles te delen van de afgelopen avond.
Een perfecte manier om afscheid te nemen van het oude jaar en het nieuwe in te gaan!
Een gelukkig Nieuwjaar voor iedereen.
 |
| Tijdens de quiz |
Abonneren op:
Posts (Atom)