Hondensnoepjes

Voor diegenen die niet van honden houden, of niet veel zin hebben om zich in ze te verdiepen....sla gerust over deze blog. Deze is vooral voor mijn soort mensen.

Ik schreef de vorige keer al over het schepsnoep dat ik voor CFD had gekocht. F is altijd al een bedeltante geweest, D niet zo en C hield zich er verre van. C is een hond die nooit vraagt en van ons dus wel altijd krijgt. We gebruikten hem weleens als voorbeeld tegen F.....honden die vragen worden overgeslagen...in onze halfslachtige pogingen om op te voeden.
En nu is ook C om. Net zo gek als de rest.

Ik had maisbagels en lam/rijst koekjes gekocht en de bedoeling was dat ze elke keer als we terugkwamen van wandelen er eentje zouden krijgen. Dat was binnen 1 dag duidelijk en gedrieen liepen ze van de gang naar de keuken om geduldig te wachten tot de vrouw de lekkere dingen had gepakt.
Inmiddels heb ik de voorraad aangevuld met groentekluifjes, vitaminekoeken en mini graansnoepjes.
De biertafel in de keuken is een uitstalling van deze schatten en ik moet eerlijk zeggen.....ze ruiken zelfs lekker, als ik hond was wist ik het ook wel.

De aanvankelijke bedoeling van toediening is inmiddels wat anders opgepakt door ons drietal. F heeft begrepen dat elke keer als ik naar de keuken loop de zakjes gaan knisperen en er wat volgt, D volgt haar op de voet en luistert en ruikt aandachtig wat er naar zijn bekje komt. C doet niet mee aan deze flauwekul, hij begrijpt nog steeds wat de bedoeling is, echter, hij wil nu na het naar buiten gaan 2 koekjes in plaats van 1. Hij loopt met zijn buit naar zijn kussen, eet zorgvuldig en vervoegt zich dan weer bij de smachtende rest.

Buiten is C er niet mee bezig, hij kijkt schichtig om zich heen naar de loerende gevaren van onbekende mensen. Ook D heeft andere prioriteiten, waar is de bal en hoe bescherm ik hem tegen de opdringerige viszla Lotty die we vaak tegenkomen.
F is anders, zij maakt kennis met de baasjes en vrouwtjes, snuffelt vriendelijk aan hun handen en vraagt wat voor snoepjes zij voor hun honden hebben gekocht. En meestal laten de baasjes dat zien, komen er zakjes uit zakken en komt er wat lekkers uit.

Ze hoeft er niet veel voor te doen, als nette ouders roepen wij nog dat ze moet gaan zitten en bedanken netjes voor de gift, maar meestal is F dan al weer op pad naar de volgende.
Gisteren kwamen we een Weimaraner tegen, jong nog, 16 weken en de baas was aan het opvoeden. Lukte best aardig zo te zien en zijn hulptroepen waren snoepjes. F was erbij als een haas en ook een ander vriendje uit het park voegde zich bij hen en als een echte hondenfluisteraar verzamelde de baas de honden, liet ze zitten en deelde de gaven uit.

Deze week waren we ook voor het eerst bij een stadse dierenarts. We ontdekten oormijt bij D en maakten een afspraak bij de dierenarts op loopafstand. We waren er al eens binnengelopen, hadden gecheckt, gevraagd of de DA's ook Engels spreken, een kaartje gekregen met spreekuren en noodnummers, dingen die we doen voor CFD en niet voor onszelf gek genoeg....

Niks ten nadele van onze DA op het platteland, ook hij helpt ons altijd goed en snapt hoe gek wij zijn op CFD, maar hier was het net even professioneler en leek het meer op NL, behalve de prijzen dan.
D werd geknuffeld door de assistente, édes en aranyos. De dierenarts keek meer dan zorgvuldig, haalde de viezigheid uit het oor, smeerde het op een glaasje en keek onder de microscoop.
Het oor werd gedegen schoongemaakt, de haren weggetrokken en toen volgde er nog een onderzoek met een lampje om het trommelvlies te bekijken. Dat was gelukkig nog goed in orde, blinde D is afhankelijk van zijn oortjes, dus belangrijk om goed naar te laten kijken.

Het eerste oortje liet D geduldig toe, alhoewel het duidelijk was dat hij het niet leuk vond en de DA ook beaamde dat die haren uittrekken best zeer zou doen. Bij het tweede oortje was D er klaar mee, lustig hapte hij om zich heen vooral in de richting waar hij de DA vermoedde. Een muiltje werd uit de kast getrokken en de DA ging onverstoord verder.
Een injectie tegen pijn en jeuk, spul om schoon te maken en spul tegen de oormijt en nog een onderzoek van een voorpootje dat last heeft van strooizout en ook een zalfje nodig had.
Een behoorlijk lang consult, in alle rust en vriendelijkheid, 2 snoepjes van de DA om het weer goed te maken en een rekening die weliswaar hoger was dan we gewend zijn van het platteland, maar nog lager dan een gemiddelde tas met boodschappen.

Thuisgekomen werd D besnuffeld en vertelde hij zijn verhaal aan CF, met alle leuke, interessante en nare details.
Uiteraard onder het genot van een bagel en wat vitaminekoekjes voor alledrie!

Prachtig wintersportweer

Het mooie uitzicht

Het tijgervriendje

D met de bal

De hondenfluisteraar 1

De hondenfluisteraar 2