Stations

Ik heb wel wat met stations, vooral met treinstations.
De drukste vind ik het mooist. De wirwar aan mensen die met elkaar gemeen hebben dat ze op pad zijn, of net terug komen van op pad. Mensen die geoefend hun weg weten en mensen die met de dood in hun ogen op borden kijken maar niks zien, mensen om hen heen aanklampen waar het juiste perron is, waar het kaartjes kantoor.
Mensen van elke dag met kleine tasjes met proviand en laptop en mensen met grote koffers, op vakantie, op weg naar nog verder in de wereld.

Ontmoetingen, afhalen, partners, kinderen en kleinkinderen. Afscheid scenes van net verliefden of van grijze tachtigers en negentigers voor wie elk vertrek het laatste kan zijn, en zo zien die afscheidsscènes er dan ook uit.

De drukke stations lijken wel op elkaar, nooit qua gebouw natuurlijk, maar de menigte om je heen, de geluiden, de omroepinstallaties, de aankomende en vertrekkende treinen, of je nou in Budapest, Bangkok of Brussel bent, de dynamiek is overal hetzelfde.

Zaterdagmorgen was ik op station Dombovár. Tegenwoordig ben ik zelf niet meer de reiziger maar de ophaler en wegbrenger en voor de verbinding deze zaterdag was Dombovár de beste plek.
Ik was er nog nooit geweest en had even op Internet gekeken waar dat station dan wel zou moeten zijn want tijdens de ritjes door deze plaats had ik het nooit gezien.

Buiten het centrum, iets verder dan het ziekenhuis ligt het emplacement en het was groter dan ik dacht. Als ophaler hoef je niks behalve wachten en dus had ik alle tijd om weg te dromen en bij het kleine handjevol reizigers te verzinnen wat ze zouden gaan ondernemen.

Zoals wel vaker hier in Hongarije moest ik aan oma denken.
Oma had een nicht in Dombovár en als oma 1x in de 2 jaar naar "huis" ging, naar Budapest dus, ging ze ook altijd een paar dagen logeren bij deze nicht.
Dat was wel een reis, oma deed er lang over en wij vroegen natuurlijk naar hoe het was. Oma zei nooit lelijke dingen over Hongarije en over Dombovár zei ze dat het een echt provincie stadje was.....

Nu ik het ken vind ik dat nogal een understatement, maar nogmaals, oma was altijd positief. Ze werd  opgehaald van het station en toen ze ouder werd zei ze wel dat het uit- en instappen in Dombovár wel moeilijk was want er waren geen echte perrons, je moest als het ware in de trein klimmen.
Als kind konden we ons daar lastig iets bij voorstellen, maar nu we de provinciale en lokale stationnetjes leren kennen, snappen we het helemaal.....

Dat wachten op zaterdagmorgen was dus alleen al leuk omdat ik wist dat oma op dezelfde plek heeft gelopen, gewacht en liefdevol is verwelkomd door haar familie.
En verder vond ik het ook nog eens een mooi station. Echt zo'n bouwwerk waar je ook meteen de functie van af ziet. En goed onderhouden of misschien wel net opgeknapt. Goed in de verf en gebruik gemaakt van dat typische Hongaarse kleurtje groen, fijne bankjes in zon en schaduw en de veranda nog voorzien van potten met kleurige hanggeraniums.

Om het wachten nog wat te veraangenamen kocht ik een flesje water, het café zat vol, met reizigers die bierelierden dat het een lieve lust was. De man achter de balie probeerde mijn schroefdop met een flesopener te verwijderen, zag wat hij deed en zei dat hij in de war was omdat hij eigenlijk alleen bier verkocht....en het was nog ruim voor 10 uur.

Terug naar mijn bankje zag ik dat er inmiddels wel perrons gebouwd zijn en dat de reis voor oma nu wat gerieflijker zou zijn geweest, en ook korter, want vanuit Budapest ben je er nu in dik 2 uur.

En vanmorgen om iets over 6 stonden we weer op een heel ander station. Zo eentje met hoge instap, zo eentje waar je geen kaartjes kunt kopen en waar de trein precies 1 minuutje stopt, wat natuurlijk ook genoeg is voor de 3 reizigers die instapten.
En toch, als de rails begint te trillen, de trein in de verte aankomt en tenslotte binnen dendert, is ook dat plekje tussen de moestuintjes, waar als het donker is, je zo voorbij zou rijden, bijna net zo dynamisch als de grote stad.
Voor eventjes dan want toen ik terugreed was er weer de volledige rust van het platteland met de tractor die voor me reed en de varkens in de modder.

Zaterdag was het wel wat warmer dan op dit plaatje

Het station van de spoorkant

Groter dan ik dacht

Vroeger nog leuker!