Paasopstelling

Elke Pasen verschijnen er stukjes in de kranten dat de mensen van tegenwoordig de betekenis van Pasen niet meer kennen. Zelfs mensen waarvan je zou denken dat ze het zouden moeten weten vanwege afkomst, scholing of wat dan ook.
De eerlijkheid gebiedt dat wij ook elke Pasen het voor ons zelf even moeten repeteren, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Pasen zelf en dan natuurlijk Hemelvaart en Pinksteren nog.

De geintjes over meubel boulevards zijn legio en gezien de temperaturen van deze Pasen, zal het er zeker van gaan komen in Nederland.
Gisteren had ik mijn eigen Meubel Boulevard. Ik zat op de bank en wist opeens dat het weer tijd was voor wat anders. Ik heb er al vaker over geschreven, inrichting is mijn hobby en soms moeten de meubels gewoon worden verschoven.
Ik wachtte mijn moment af, P even in de tuin. Dit moet ik alleen doen. P zegt standaard dat het zo toch goed staat en dat is niet het antwoord dat ik wil horen en bovendien kan ik dankzij vloerkleden goed zelf schuiven.

Omdat ik in mijn hoofd al wist hoe het zou moeten eindigen was het met een beetje kracht zetten en opschieten ook zo gebeurd. We hebben in de woonkamer 2 zits. Eén zit bij de boeken en de tv en een zit bij de open haard. Simpel, ik heb de zits aangepast in nieuwe opstelling en de kasten staan dus allemaal nog op de vertrouwde plek.

Ik stond met verhitte kop te kijken naar het resultaat, tevreden was ik wel, toen P binnenkwam.
De namen van Jezus en God volgden, maar niet zoals ze met Pasen bedoeld zijn en daarna nog een paar versies van mij omdat ik me in mijn artistieke gaven miskend voelde.....

Het komt altijd goed en dat weten we ook allebei. P ziet snel de positieve kanten en ik doe wat aan compromissen. Ik ga vooral voor mooi en P vooral voor praktisch en in zijn geval is dat bijvoorbeeld dat vanaf elke zitplaats op maximaal 1 armlengte een afstelplaats voor een glas moet zijn.
Met nog wat schuiven en centimeter werk is dat zo goed als gelukt en nu is er weer rust.

Gisteravond was de eerste avond in de Paasopstelling en we zijn er al aan gewend. Het zit als een huis en ik ben blij als de Paashaas.

Vanmorgen stonden we op in de mist, er is al een beetje groen en er is nog sneeuw. De kachels branden en de truien hebben nog steeds de A-locatie in de kasten.
Wat er niet verandert is het ontbijtje. Natuurlijk ons Paas servies, de gekookte eieren, wat ham, een Hongaarse kalács en uiteraard sloten thee.

CFD doen mee. Vanzelfsprekend volgt er voor hen ook een Paasontbijt dat dankbaar wordt genoten.
De Meubel Boulevard hebben ze gelaten over zich heen laten komen. Ze weten dat de Vrouw dit een paar keer per jaar heeft, dat er wat woorden zullen vallen, maar dat ze daarna weer heerlijk in hun mandje kunnen ligggen, want van hun plekjes blijf ik af!

MMMMMM, lekker eitje

Wat een Paas feest!

Eitjes van Maria zijn heerlijk, hoop straks nog één bij de lunch....

Gratis wintersport!

Gisteren was het een prachtige dag. Nog steeds de sneeuw natuurlijk, maar begeleid door een stalende en warme zon.
We besloten het pad naast ons huis schoon te maken, sowieso is dat gebruik hier, iedereen zijn eigen stoepje en als je zieke of oude buren hebt, ook dat van hen, maar omdat het Pasen wordt, zal het pad naar de kerk ook druk belopen worden.

Warm was het, eigenlijk al weer te warm voor de jas en het paadje in de tuin dat P zorgvuldig had vrijgemaakt werd in een paar seconden bedolven door alle sneeuw die van het dak schoof, onder luid gerommel. CFD vinden het leuk buiten, met dit mooie weer, maar we houden ze angstvallig in de gaten, zodat zij niet onder zo'n dikke laag bedolven worden.

Het kerkpad was schoon en gelukkig maar, meteen daarna waren de eerste dorpsbewoners op weg naar het kerkhof met plantjes en bloemen voor de Pasen. Vandaag, Goede vrijdag, in het Hongaars, Grote Vrijdag, is er een mis en zondag en maandag uiteraard ook weer. En natuurlijk alle extra familie en andere bezoekers op weg naar de graven van dierbaren.
Gratis wintersport was het. Zonder dringen bij liften, honden overal toegestaan, geen Glühwein of rum thee maar wel rosé en een verse choco cake van P. Geen speciale outfit nodig, geen onhandige skies op de rug en wachten op je spaghetti of worstjes, gewoon een kopje eigen getrokken soep van de houtkachel op een bankje in de zon.

CFD genoten, lagen in de zon, speelden en blaften tegen de voorbijgangers. De vogeltjes hebben het zwaar, ze proberen al nestjes te maken maar de takjes, blaadjes en pluisjes zijn lastig te vinden evenals wat lekkers om te pikken.....ze zijn langzamer en de katten van buurtuinen loeren en jagen....

En nu dooit het, vergezeld door regen. En er is Lente voorspeld, ergens in de volgende week, maar inmiddels houden wij overal rekening mee.....de spreekwoorden over april en witte hoeden zijn al voorbij gekomen.

Dit dak is al weer vrij.

Zielig! Niet gered.

Heerlijk in de zon, na gedane arbeid.

Hoofdhond Coco geniet!

Natuurlijk met de bal.

Ik heb koude pootjes.....

Als Pasen en Kerst op één dag vallen

Soms moet ik mijzelf in de arm knijpen of het echt allemaal waar is wat er gebeurt, dat ik echt meemaak wat ik meemaak en gelukkig is het zo.
Afgelopen weekend was ik nog in de stad en het Lentefestival is daar net begonnen. Welke lente er is begonnen is nog niet duidelijk, maar de programma's waren al gedrukt en dus begon het echt.
Er is zoveel keus dat het weer moeilijk wordt maar opeens zag ik dat er een concert was van de 100 violen.....
Ze waren ooit in Pécs, maar het was aan de prijs en ik was de enige die wilde.....en om dan een uur te rijden, best veel te betalen en weer een uur terug en dan alleen, ik liet het voorbij gaan maar had spijt, sinds die tijd.
En nu waren ze zomaar in de stad, zomaar in een leuk theater, waar de trolleybus voor de deur stopt en voor minder dan twee tientjes. Ik boekte on line en alles ging goed en omdat het huis waar ik nu in woon van alle gemakken is voorzien kon ik mijn kaartje netjes uitprinten en klaarleggen.

Het is een beroemd zigeunerorkest. Bestaande uit 100 zigeuners. Ontstaan op een begrafenis van een beroemde muziek zigeuner, waar de groep samenkwam en speelde. En nu zijn ze bekend in de hele wereld, spelen ze van Parijs tot Kiev en staat dit jaar China op het programma. Ze heten op hun website www.100violins.com, maar in het echt is het nog mooier, violen, cello's, contrabassen, cymbalen en klarinetten.

Het was prachtig en het was leuk en het was virtuoos en met een gemak, onvoorstelbaar. Bekende en onbekende melodieën en gespeeld met een enthousiasme dat aanstekelijk was. Het was pauze en ik keek om mij heen. Hongaren en buitenlanders, oud en jong, alles door elkaar. Er stond een standje met peszgö en ik dacht waarom eigenlijk niet, de auto is ver weg en ik ben uit.

De garderobe was zo goed geregeld dat ik aan het eind mijn jas snel terughad en even 100 meter liep naar de Noordafrikaan waar ik de avond voortzette met lekker eten en een glas Sauska cuvée 13.
En daarna naar die bushalte van de trolley die me snel weer thuis afleverde.

De volgende morgen ging ik vroeg op pad want er was antiekmarkt. Op het Erszebet tér. Gelukkig droog, maar wel snijdend koud. Overal tafeltjes, kleedjes, standjes met moois. Er stond best veel van mijn gading, maar ze waren duurder dan op het platteland en er was niet zo af te dingen. Ik bleef met lege handen maar genoot er wel van. Ik keek, genoot en realiseerde me dat het zo mooi is dat ik zomaar op een zondagmorgen in die geliefde stad naar een antiekmarkt kan. Om 10 uur begonnen alle klokken van de stad te beieren en werd het allemaal nog mooier en sfeervoller.

Er zat sneeuw in de lucht. Al een tijdje en bij de Pastorie was er al gevallen. Niet zomaar een centimeter, nee het kwam met bakken tegelijk en in no time was de wereld weer wit.

Inmiddels ben ik weer thuis in de Pastorie. Gisteren aangekomen, deze keer de bus geprobeerd die vanaf Népliget vertrekt, het mega grote busstation in de stad. De sneeuw bleef vallen maar de bus was lekker warm. Er was WIFI beloofd en die was er ook, alleen na een minuut of 10 hield het op en ging ik verder met naar buiten kijken, waar de wereld steeds witter en grijzer werd.

Overal om mij heen verschijnen grapjes. Paashazen met mutsjes, kerstmannen met mandjes met eieren, mopjes over een grot die dichtblijft en de verrijzenis die niet plaats gaat vinden vanwege de kou. De mensen maken er geintjes van om de ergernis over nu weer een nieuwe winter maar van zich af te schudden. Want, iedereen was er wel klaar mee, iedereen had zin in lente en in dagen zonder muts en shawl.
Na Pasen schijnt het dan eindelijk te gebeuren zegt men.....we wachten het af.
In ieder geval is het goed in de Pastorie.
CFD zijn blij en ik ben heel blij dat ik weer bij ze ben. Zij geven niks om de sneeuw en banjeren er lekker doorheen.
De pan soep staat op de kachel te pruttelen. P heeft de afgelopen week heel hard gewerkt en er is hout genoeg voor nog een heel jaar winter, en er ligt een stapel boeken op mij te wachten.

Er kan dus niks meer misgaan. We gaan een gezellige witte Pasen tegemoet!

Met moeite naar boven gekomen

Wintertooi

Daksi de mol-teckel

Heerlijk scharrelen en een beetje blaffen

W S D S

Van de week zat ik ergens aan tafel toen er een groep van 10 Duitse meisjes binnenkwam, zo tegen de 20, uit de gesprekken leken het studenten muziek.
Leuke dames, ze kregen de kaart en hadden snel iets van hun gading gevonden. Dat viel me op, groepen kunnen soms oneindig teuten om tot een beslissing te komen.
De drankjes kwamen als eerste. De meeste meisjes hadden braaf voor water gekozen, een enkeling voor cola of sinas en één meisje nam bier.
Niet zomaar een glas, nee ze ging voor een grote Corso en toen ze de blikken van haar vriendinnen zag, haalde ze haar schouders op en zei: "wenn schon denn schon".

Daarom vind ik Duits zo'n prachtige taal. Achter één woord of  korte uitdrukking kunnen werelden schuil gaan en zeker met de juiste intonatie en gezichtsuitdrukking is "wenn schon denn schon" zo dik als een boek.

Gisteren was het Macaron nap. Er was veel om te doen. Er verschenen banners, Facebook stond er vol van en de posters lokten met mooie plaatjes. Eerlijk gezegd kende ik het belang van Macarons niet en in eerste instantie nam ik het als een gegeven. Echter, ik kon er niet omheen, namen als Gerbeaud, Gundel, Bagatelle, Rachel en Atable verbonden zich aan het evenement, dus het moest toch wel wat betekenen en daarom besloot ik er naartoe te gaan.

Het festijn was in de Akvarium club bij het Erzsebet tér en op dat plein is een terras. Bij mooi weer dan en dat was het gisteren, het was prachtig weer en ik kon zonder jas in de zon met een watertje de voorbereidingen gadeslaan. Ik bedacht me dat ik macarons eigenlijk niet zo lekker vind, tenminste, die ene die ik ooit heb geproefd. Het was een mierenzoet, plakkerig dingetje zonder smaak.

Het werd al drukker en drukker, er waren mensen zoals ik en er waren mensen met VIP kaarten en die waren ook gekleed voor een evenement en voor de camera's. Toen ik eenmaal binnen was keek ik mijn ogen uit. Mooie maar felle kleuren, bij elke Macaron een kaartje met wat de smaken zouden zijn. Inderdaad de namen van de beroemde cukraszda's. Ik liep en las en wist niet wat ik zou proeven. De felle kleurtjes deden me denken aan dat vieze dingetje uit het verleden.

Ik kwam bij Gundel en dat is toch wel één van de allerberoemdste merknamen uit Hongarije. De dames legden uit wat wat was en ik besloot voor een Macaron Gundelpalacsinta te gaan, inderdaad, met walnoot. Het dingetje uit het verleden was op slag vergeten, zoet maar niet te, volle smaak van noot en een explosie in de mond.
Het hek was van de dam en ik dacht "wenn schon denn schon" en ik liet mij nog verleiden tot 2 hartige Macarons, één met geitenkaas en één met ganzenlever en die waren nog vele malen lekkerder dan de zoete. En laat ik nou niet eens geweten hebben dat er hartige bestonden?!

De voertaal om mij heen was grotendeels Frans en inmiddels weet ik waarom. Een Macaron is van oorsprong Frans en in 1930 geintroduceerd door een beroemde patissier uit Parijs, Pierre Desfontaines.

Met geitenkaas

Villa Bagatelle

Gundel

Verrast verliet ik het mooie schouwspel.
Het heeft zin om deel te nemen aan zo'n evenement, daar ben ik van overtuigd, het werkt als een goede reclame en dat merkte ik vandaag al.

Eén van de deelnemers was Atable, een echte Franse Boulanger, met echt Frans brood en patisserie. Ik had wel over ze gehoord van een vriendin, maar was er zelf nog nooit binnengeweest. Ik ontbijt vaak met yoghurt en lunch met yoghurt of sla en die boulanger was er niet van gekomen maar de nieuwsgierigheid werd al groter en groter.
Vandaag ging ik ervoor, verschrikkelijk slecht weer, getooid met paraplu de stad in. Eerst iets anders gedaan en daarna met de metro richting één van de 2 vestigingen van de Franse bakker.
Een tentje als uit een plaatjesboek, klein, gezellig, leuke foto's aan de muur van Franse Boulangerieën. Louter en alleen Franse chansons uit de boxen, een zalige geur en leuke vrouwen achter de vitrines met prachtige broodjes, broden, en patisserie.

Om kort te gaan.....ik heb in geen tijden zo'n lekkere baguette gegeten, echt waar! Geen procent aan overdreven, warm, knapperend vers, heerlijk beleg en afgemaakt met rucola, tomaat en half gedroogde tomaat.
En omdat de dames zo goed konden aanprijzen en omdat het zo lekker rook en omdat het er zo mooi uitzag dacht ik "wenn schon denn schon" en sloot af met een millefeuille en espresso. Eveneens onbeschrijflijk lekker, vers en verrassend.

Het goot nog steeds maar om de boel weer een beetje in balans te brengen besloot ik de bussen verder te laten voor wat ze zijn en liep een heel uur naar huis terug.

Wenn Schon Denn Schon!

A table, millefeuille

Katjes en hondjes en trolleybussen

Ik ben al weer een paar dagen in de stad. Het kostte mij moeite deze keer om PCFD achter te laten in de Pastorie, maar in de wetenschap dat zij daar het allergelukkigst zijn, kon ik toch zaterdag gerust de trein in stappen.
Natuurlijk weer op zoek naar werk en aangezien dat niet te vinden is op het platteland, moet ik daarvoor naar de stad. Ons appartement is niet meer zoals jullie hebben gelezen maar ik heb onderdak. Een vriendin van mij die tijdelijk in de VS verblijft bood mij aan dat ik in haar appartement mag wonen en dat haar poezen mij verwachten.

Aan de andere kant van de Donau is het, en dan nog een stukje verder en ik ben druk bezig om ook dit buurtje weer eigen te maken. Het is een stadsere wijk, smallere straten en hogere huizen en toch veel groen in de buurt.
Geen tram voor de deur, geen lawaai van snerpende rails dus, maar ook niet het gemak......maar hier rijden de trolleys! Trolleys zijn prima, ze rijden vaak en ze zijn stil en inmiddels ben ik er wel uit, ze brengen mij ook waar ik zijn wil of anders rijden ze me naar een metro of een tramhalte.

Kortom, het buurtje begint al te wennen. Ik mis mijn bakkertje en mijn terrasje, maar ik heb inmiddels een nieuwe bakker, een winkel waar ze mijn yoghurt hebben en terrassen komen binnenkort overal. Nieuwe dingen ontdekken en als ik echt heimwee krijg pak ik de bus en rijd naar Buda. En hier op de hoek zit een Rus en ook dat is leuk, of eigenlijk er zitten 2 Russen, een klein restaurantje met afhaal en een Russische winkel met allerlei lekkernij, ik probeerde de aubergine salade en die was heerlijk.

De poezen en ik zijn ook aan elkaar gewend. Ik ben van de honden en moest mij dus aanpassen, want poezen passen zich niet aan.....ik moet om ze lachen, ze kijken mij aan en zeggen dat ze mij tolereren en niet te veel van ze moet verwachten. En toch, met poes L heb ik al een paar keer samen TV gekeken, naar de inauguratie van de Paus uiteraard en naar de bereiding van Eend en Szekely Gulyás op Paprika TV.

Op straat veel hondjes net als in Buda. Het zijn andere hondjes, andere baasjes en de hondjes worden wat directer aangesproken, maar eerlijk is eerlijk, ze zijn hier net zo lief voor ze als in het park dat ik ken.
In het Park waren er veel teckels, beagles en viszla's met het gemixte spul erbij. Hier is dat precies andersom en ik ben gek op die gemixte typjes. Veelal picikes, lage honden, maar robuust, de stevigheid van een herder, maar dan laag en heel stoer.
In het Park werd er gesproken met de honden als volgt, Lizzy, mijn liefste, zou je alsjeblieft de bal willen loslaten? Of, wil je lief zijn, wil je naar mij toekomen?
Hier is het anders, het is gewoon 'kom hier of zit', maar dan volgt er altijd een klopje op de rug of een aaitje over de kop en stuk voor stuk zien de hondjes er gelukkig uit.

Als ik omhoog kijk zie ik blauwe lucht en zon, ik ga op pad.

Terug in de tijd

We zijn terug in de winter.
Het is grijs in het dorp, zéér grijs. Althans de lucht want die lijkt nog veel meer in petto te hebben. De rest van het dorp is wit en omdat er geen zon te zien is, gorig wit, grauw.
Het leek zo mooi, het groen was vers, de buren en P waren al druk in de tuin, de buurpaardjes genoten van het buiten zijn, de winterjassen al weggehangen.

Vanmorgen heel vroeg, de kerkklokken hadden net het 5 uur signaal gebeierd hoorden we al dat het onstuimig was. Storm om het huis. Iets later kwam er regen bij die zo langzamerhand via natte- naar gewone sneeuw transformeerde.

Ik heb er geen zin meer in. Ik ben klaar voor de lente, voor terrasjes met parasollen, voor bermuda's en blote armen.
Maar het is zoals het is en daarom zitten we nu bij de kachels, trui aan, sokken. Het is guur en daarom blijven we ook echt binnen, inclusief CFD die op hun kussens voor het houtvuur liggen.

Vanachter mijn laptop heb ik uitzicht op de sneeuw die nog steeds valt. Vanwege de storm valt hij horizontaal maar het maakt de laag er niet minder op.

Het was zo lente-achtig deze week. Ik deed even boodschappen op de markt in Bonyhád en irriteerde mij dat het terras van de laatste overlevende cukraszda nog niet open was, de nieuwe chocolade winkel in de loopstraat had een bordje "open" op de deur, maar daar leek ook alles mee gezegd. Het was donker en pas toen ik met mijn ogen tegen het glas geplakt stond zag ik dat het bordje niet loog.
"Ga zo door" dacht ik, doe maar alsof het nog winter is, dat zal de klandizie bevorderen.....

En nu kijk ik op mijn neus en waren wij weer te voortvarend met onze mooi weer ideetjes.

De dieren hier in het dorp trekken zich niets aan van weer. Op de boerderij van A&A lijkt het in ieder geval wél lente.
Nieuwe hondjes en nieuwe biggetjes in de wereld en gelukkig is er een warmtelamp.

Feestje met Ezeltje Prik

Dit weekend hadden wij een feestje. Een echt lustrum feestje. Ons eerste lustrum met vrienden M&H is een feit.
De tijd vliegt en vaak verdelen wij vrienden nog in oude en nieuwe vrienden wat eigenlijk betekent vrienden uit NL en vrienden elders in de wereld.
Er wordt gezegd dat het maken van echte vrienden op latere leeftijd lastig is, zeker in een ander land, en we hebben ze ook niet in bosjes, maar dat ligt misschien meer aan het moment wanneer wij iemand een vriend gaan noemen....
M&H zijn het in ieder geval wel en de afgelopen 5 jaar hebben we elkaar niet overlopen maar zijn we wel altijd in contact en weten we van elkaar wat er speelt. Voor het feestje gisteren waren wij genodigd voor een lunch. En iedereen die mag lunchen bij MH weet dat dit al een feest op zich is!

M is een kookwonder en buiten dat is zij zeer kritisch in wat er wordt gekocht en vooral ook waar. Zo veel mogelijk uit eigen tuin, of uit de andermanse op de markt. Kruiden uit het bos of uit de eigen kweek. Vlees enkel en alleen van vrije uitloop dieren uit de buurt, die worden geslacht op de geboortegrond, zonder stress, en die nooit een vrachtwagen van binnen zullen zien, evenmin als kleine benauwde hokjes of naargeestige slachthuizen.

Naar aanleiding van de recente discussies over paardenvlees en andere voedselschandalen haalde ik herinneringen op met mijn moeder, met wie ik vroeger als kind gewoon een paardenbiefstukje at. Het was gezonder zei men en dat het goedkoper was dan rund, was meegenomen en dat er achter ons huis een goede paardenslager zat ook.

Voordeel van wonen in een ander land is dat je niet meer zo opkijkt van andere gewoontes. Aanwezig zijn bij een thuis slacht bijvoorbeeld en gewoon met je hand een stukje rauw varken proeven.
En toch....M zorgde gisteren weer voor een verrassing.
Eigenlijk was het een aaneenschakeling van smakelijke verrassingen, van voorgerecht tot aan de laatste druppel koffie, maar de echte verrassing lag op een bordje.
Prachtig vlees, geen vet te zien, mooi van kleur, flinterdun gesneden en uitnodigend van structuur.

Ezel zei M.

Ezel, van dezelfde mooie boerderij als de Mangalica, de Szürke Marha, het lam. En het gekke is dat ik meteen een ezeltje op mijn netvlies had staan, een ezeltje dat ik aaide langs zijn hals en over zijn neus.
Wat een onzin, ik eet vlees en ik vind varkens ook lief en koeien al helemaal en paarden ook, konijnen, reeën, alles op pootjes eigenlijk.
Ezel is nieuw voor mij althans om te eten en het was verrukkelijk, echt heerlijk. Ook een beetje zoetig net als paard maar heel erg mals en smakelijk.

Toen ik vanmorgen nog na zat te genieten van het lustrum feestje dacht ik opeens aan Ezeltje Prik. We hadden een poster van een ezel, die op het schoolbord werd bevestigd. Wij kregen een theedoek omgebonden en moesten blind het staartje van de ezel op de juiste plek bevestigen met een punaise.

Ik kan het mij nog herinneren, het was vaste prik op verjaardagsfeestjes, bij ons thuis maar ook bij vriendjes en altijd keek ik met zorg en met teleurstelling naar nieuwe gaatjes die in het ezeltje geprikt waren, overal in zijn lijfje, waar wij als blindemannetje zijn staartje dachten.

Hier in de buurt weet ik geen paarden- of ezelslager, maar ik zou ernaar kunnen vragen.
Voorlopig ben ik echter van het laffe soort, als ik weet dat het dier een mooi leven had en als ik de kok vertrouw zoals M, dan laat ik mij graag verrassen in plaats van met een ezel op mijn netvlies in de pannen te roeren.

Ezeltje prik, voor leeftijdsgenoten.....

Thuis dingen van deze week

De Pastorie voelt al weer als een comfortabele jas! De rommel van de verhuizing is grotendeels weg en de rotzooi van een maanden leegstaand huis ook.
Tijd om ook weer wat plaatjes te maken, natuurlijk volgt er later meer, als het echt Lente wordt.

De verhuizing!

In Budapest struinde ik op markten en marktjes en in die leuke kleine antiekwinkeltjes. Niet in de bekende antiekstraten want daar is het benodigde budget te hoog, maar in de achterafstraatjes, de zijwegen en de zaakjes met régi spullen.
Ik scoorde 3 wijwaterbakjes voor bij mijn kleine verzameling in de Pastorale gang. Ik had er meer kunnen kopen, maar ik moet ze ook nog mooi vinden en dat is ook regelmatig niet het geval.

De wijwaterbakjes



Tegenover de wijwaterbakjes het kleine Bijbelse tafereel met ook een nieuwe aanwinst, het ezeltje...

Ik schreef al over het hondengeluk. Hoe leuk F en D het park ook vonden, met al hun nieuwe vriendjes, en hoe aardig al die baasjes ook voor ze waren. Niks kan op tegen het eigen landgoedje. Tegen naar believen in en uit te lopen, tegen blaffen langs het hek en praten met de buurhonden. Voor Coco is het duidelijk, nooit meer naar een appartement in de stad en liever ook nooit meer reizen, hij knapt met de dag op en is de afgelopen 4 dagen weer de bijna 14 jarige gelukkige Hoofdhond geworden die uitstraalt dat hij nog wel even wil blijven.

En toch, al die vriendjes, Lizzy, Lotty, Adi, Peszgö, Baguette, Dio, Tonino, Sissi, Rumi, Golyo, Zsofi en de vele anderen hebben de wandelingen in de stad zeker leuker gemaakt, met hun baasjes die ongeveer zo over honden denken als wij.
En na alle actie van overdag in de tuin is het 's avonds goed rusten.....

Daksi vertelt over zijn dag

Met het eten lukt het nog niet zo lekker als in de stad. De yoghurt van de Lidl is OK, maar de Hanenpörkölt.....slecht was het niet......maar het maken was eerlijk gezegd leuker dan het eten.
Aan de haan ligt het vast niet, die is na een mooi vrij leven bij M en M zorgvuldig geslacht en schoongemaakt, ik had goede ingredienten, dus het zal zeker mijn kokshand geweest zijn....

Zag er best lekker uit....

De haan met alles er op en aan, hart en longen voor CFD en de levertjes voor mij

Inmiddels wel de koekjes van M gebakken en die zijn al getest en goed bevonden! En ik ben gekortwiekt door de Dorpse Kapper, minder hip dan de stad maar wel gezelliger. En nu is het alweer vrijdag en hebben wij een mooi weekend voor de boeg.

En voordat ik het vergeet, het is feest vandaag, het is Vrouwendag en dat wordt flink gevierd in H.
Ik denk niet dat ik er veel van zal merken want zoals het er nu uitziet blijf ik op het landgoed vandaag, samen met mijn vrouwtje en mijn 3 mannen.

Terug in het dorp

We zijn weer in de Pastorie!
Afgelopen zondag was het dan zo ver. Ik was de kwartiermaakster en samen met CFD kwam ik om 12.15 aan. Allereerst in het huis om alle kranen te checken en toen in de tuin het gat in om het water weer aan te sluiten. Dat was voor mij de 1e keer, P doet het altijd en die kan liggend op de grond met zijn lange armen naar de tapjes en kraantjes reiken.....
Dat is voor mij niet weggelegd dus ik moest het gat in. Ik had de stappen op een papiertje gezet en toen was het gelukkig een fluitje van een cent.
Daarna de kachels aan, gas en hout want het huis was als een grote vrieskast.

Inmiddels waren CFD aan het genieten van hun herwonnen vrijheid, ik ruimde hun halsbandjes, tuigjes en riempjes op en genoot van onze bloterikjes. Daarna de auto uitgepakt met alle kwetsbare spullen en genoten van de zon.
Om 15.30 kwam P met de buurman en alle spullen. Vier koffers, 30 dozen en natuurlijk alle meubels uit de flat in Budapest. Wat heeft een mens toch veel spullen in de loop der tijd.....

Inmiddels is het woensdag en we zijn grotendeels op streek. Dozen leeg, voor alles al weer de plek gevonden, kamers weer gezellig met de meubels en de wasmachine draait overuren van alles dat we in de flat niet "met de hand" wilden doen.

Het is hier ook weer heerlijk. Gelukkig heb ik de stad nog op mijn netvlies en kan ik als ik wil het panorama tevoorschijn toveren, maar het panorama hier is uiteraard ook prachtig. Het weer helpt mee om het dorpse leven meteen in de armen te sluiten. Grotendeels buiten in de zon, CFD om ons heen en wat is er nou mooier om lepeltje lepeltje op de stoep te liggen in de zon met Coco?
Coco heeft geleden en ik ben vooral blij voor hem dat we weer thuis zijn!

Culinair is het even afzien.....ik probeerde de Thai na te maken wat toch altijd weer een goedbedoelde maar zeer amateuristische poging blijft ondanks het verse citroengras dat ik uit de stad meenam. In de stad hadden we zulke heerlijke majas worst gegeten en we hadden er alle vertrouwen in dat de plaatselijke plattelandsslager nog betere zou hebben. Helaas, dat was niet het geval en de worst zal eindigen bij CFD. De heerlijkse Turkse en de zalige Cserpes yoghurt zijn ingeruild voor die van de Lidl, het is niet anders.
Vanmiddag gaan we pörkölt maken van een haan van M, een buurhaan dus, dat zal zeker goed komen!!

Het dorp is weer 4 mensen kleiner geworden helaas, waarvan 2 personenen nog tientallen jaren te gaan zouden moeten hebben. Verder was er geen újság werd ons verzekerd.

Toch is er nieuws. Leuk nieuws.
Wij hebben een nieuw buurmannetje, hij heet Murphy en hij is een beerachtig wollig zwart hondje met een vrolijk en lief gezichtje. We hebben kennis gemaakt bij het hek en gelukkig mag hij los in de tuin.
Gistermorgen hoorde ik geblaf van F, onraad geblaf en ik liep van de dozen naar buiten. Aan het hek, op ons nieuwe grondstuk stonden 2 schapen! Ze keken nieuwsgierig, maar ook een beetje verdwaasd waar ze nu weer terecht gekomen waren. Ik vermoed dat ze van de buurman 3 huizen verderop komen. Onze tuinen grenzen aan elkaar en een gat in het hek is zo gevonden. Na wat vermanend geblaf van F, draaiden ze zich om en waggelden ze terug naar waar ze vandaan gekomen waren.

Op de zolder van de schuur liggen vreemde poepjes, dus ook daar is bewoning....

Al met al ben ik ook hier weer gelukkig. Inmiddels is de ergste kou uit het huis, ben blij met mijn eigen spullen en geniet van de zon, de rust en van de blije kopjes van CFD.
En gistermiddag was er opeens een harde sirene, toch een beetje stad in het dorp!

Van karton en van metaal

Er verscheen plotseling een poster op de voordeur van ons gebouw. Op de lift was een a-viertje geplakt met wat tekst en na een dag hadden we zelfs een flyer in de bus.
Het ging allemaal over lomtalanítás.
Ik kende het woord nog niet maar uit de omschrijving op poster en brief snapte ik wel wat het moest zijn.
Grof vuil weekend.
Donderdagavond was er een witte Lada gestopt voor onze flat en na een tijdje had de Lada een vrij plekje gevonden. In de Lada 3 grote mannen en een breedbeeld tv.
Toen we 's avonds met CFD naar buiten gingen stond de Lada er nog en hadden de mannen zich ingesteld om te gaan slapen.
En inderdaad, de volgende morgen waren ze er nog.
Coco is een meester in het uitbeelden van "rechtsomkeert maken". We kwamen de flat uit, hij zag de Lada en meteen daarna de mannen en als een bliksemschicht draaide hij om zijn as en wilde terug.

De mannen hadden een doel. Slag slaan met lomtalanítás. En in de loop van vrijdag werden de stoepen voller en voller. Kartonnen dozen. Oude wasmachines, stoeltjes, het gymnasium naast ons deed oude bokken uit de gymzaal weg. Emmers, planken, onderdelen van alles en nog wat.

Ons buurtje kreeg een nieuwe dimensie, nog nooit geziene gasten schuimden over de stoepen, trokken aan de stapels, namen soms wat mee. Auto's reden langzaam langs de stapels, soms bestelwagentjes die blij verrast de waar oplaadden. In ons trappenhuis wisten de mensen er van, schijnt 1x per jaar zo te gebeuren. Vroeger werd het langer van te voren aangekondigd, maar daar was men mee gestopt omdat het gespuis aantrok. Ze bedoelden zigeuners, helaas.....want die krijgen toch vaak de schuld van alles dat er misgaat.

De gasten waren weliswaar grotendeels zigeuners, maar hardwerkend en sjouwend met de troep. Inmiddels waren we al op groet niveau met de Lada mannen. Een etmaal later zag de hoofdman mij weer scharrelen met bange Coco, die de mannen ook weer gezien had en langs de gevel schuurde om zo ver mogelijk te blijven. Hij vroeg of C bang was en of hij idös was en hoe idös dan wel. Bijna 14 zei ik trots en de hoofdman knikte begrijpend.

En nu is het zondagmorgen. De spullen van waarde zijn meegenomen. Zojuist is er een vuilniswagen langsgeweest en ik zal straks kijken of de Lada ook weer vertrokken is.
Gisteren was ik in een ander district waar het ook lomtalanítás was. Ik zag best aardige stoeltjes, houten frame met een roodachtig zittinkje. En gisteravond hadden wij een zeer gezellige wijnproefavond met vrienden. En naast mij zat de gelukkige eigenaar van deze lomtalanítás stoeltjes, een nieuw dekje er op en ze doen weer dienst.

Onze eigen flat is inmiddels ook een uitdragerij.
Vandaag verhuizen wij terug naar de Pastorie op het platteland. Er is helaas nog geen nieuwe baan en dus vertrekken we. Huur is opgezegd, tot mijn verdriet en dat van de huurbazen.....
Coco is opgetogen en zal straks een zeer gelukkige hond zijn op zijn landgoedje!
Binnenkort dus weer wat meer vidéki nieuws.

De witte Lada met mannen

De eigen verhuizing

Oud karton uit NL en dozen van de CBA