W S D S

Van de week zat ik ergens aan tafel toen er een groep van 10 Duitse meisjes binnenkwam, zo tegen de 20, uit de gesprekken leken het studenten muziek.
Leuke dames, ze kregen de kaart en hadden snel iets van hun gading gevonden. Dat viel me op, groepen kunnen soms oneindig teuten om tot een beslissing te komen.
De drankjes kwamen als eerste. De meeste meisjes hadden braaf voor water gekozen, een enkeling voor cola of sinas en één meisje nam bier.
Niet zomaar een glas, nee ze ging voor een grote Corso en toen ze de blikken van haar vriendinnen zag, haalde ze haar schouders op en zei: "wenn schon denn schon".

Daarom vind ik Duits zo'n prachtige taal. Achter één woord of  korte uitdrukking kunnen werelden schuil gaan en zeker met de juiste intonatie en gezichtsuitdrukking is "wenn schon denn schon" zo dik als een boek.

Gisteren was het Macaron nap. Er was veel om te doen. Er verschenen banners, Facebook stond er vol van en de posters lokten met mooie plaatjes. Eerlijk gezegd kende ik het belang van Macarons niet en in eerste instantie nam ik het als een gegeven. Echter, ik kon er niet omheen, namen als Gerbeaud, Gundel, Bagatelle, Rachel en Atable verbonden zich aan het evenement, dus het moest toch wel wat betekenen en daarom besloot ik er naartoe te gaan.

Het festijn was in de Akvarium club bij het Erzsebet tér en op dat plein is een terras. Bij mooi weer dan en dat was het gisteren, het was prachtig weer en ik kon zonder jas in de zon met een watertje de voorbereidingen gadeslaan. Ik bedacht me dat ik macarons eigenlijk niet zo lekker vind, tenminste, die ene die ik ooit heb geproefd. Het was een mierenzoet, plakkerig dingetje zonder smaak.

Het werd al drukker en drukker, er waren mensen zoals ik en er waren mensen met VIP kaarten en die waren ook gekleed voor een evenement en voor de camera's. Toen ik eenmaal binnen was keek ik mijn ogen uit. Mooie maar felle kleuren, bij elke Macaron een kaartje met wat de smaken zouden zijn. Inderdaad de namen van de beroemde cukraszda's. Ik liep en las en wist niet wat ik zou proeven. De felle kleurtjes deden me denken aan dat vieze dingetje uit het verleden.

Ik kwam bij Gundel en dat is toch wel één van de allerberoemdste merknamen uit Hongarije. De dames legden uit wat wat was en ik besloot voor een Macaron Gundelpalacsinta te gaan, inderdaad, met walnoot. Het dingetje uit het verleden was op slag vergeten, zoet maar niet te, volle smaak van noot en een explosie in de mond.
Het hek was van de dam en ik dacht "wenn schon denn schon" en ik liet mij nog verleiden tot 2 hartige Macarons, één met geitenkaas en één met ganzenlever en die waren nog vele malen lekkerder dan de zoete. En laat ik nou niet eens geweten hebben dat er hartige bestonden?!

De voertaal om mij heen was grotendeels Frans en inmiddels weet ik waarom. Een Macaron is van oorsprong Frans en in 1930 geintroduceerd door een beroemde patissier uit Parijs, Pierre Desfontaines.

Met geitenkaas

Villa Bagatelle

Gundel

Verrast verliet ik het mooie schouwspel.
Het heeft zin om deel te nemen aan zo'n evenement, daar ben ik van overtuigd, het werkt als een goede reclame en dat merkte ik vandaag al.

Eén van de deelnemers was Atable, een echte Franse Boulanger, met echt Frans brood en patisserie. Ik had wel over ze gehoord van een vriendin, maar was er zelf nog nooit binnengeweest. Ik ontbijt vaak met yoghurt en lunch met yoghurt of sla en die boulanger was er niet van gekomen maar de nieuwsgierigheid werd al groter en groter.
Vandaag ging ik ervoor, verschrikkelijk slecht weer, getooid met paraplu de stad in. Eerst iets anders gedaan en daarna met de metro richting één van de 2 vestigingen van de Franse bakker.
Een tentje als uit een plaatjesboek, klein, gezellig, leuke foto's aan de muur van Franse Boulangerieën. Louter en alleen Franse chansons uit de boxen, een zalige geur en leuke vrouwen achter de vitrines met prachtige broodjes, broden, en patisserie.

Om kort te gaan.....ik heb in geen tijden zo'n lekkere baguette gegeten, echt waar! Geen procent aan overdreven, warm, knapperend vers, heerlijk beleg en afgemaakt met rucola, tomaat en half gedroogde tomaat.
En omdat de dames zo goed konden aanprijzen en omdat het zo lekker rook en omdat het er zo mooi uitzag dacht ik "wenn schon denn schon" en sloot af met een millefeuille en espresso. Eveneens onbeschrijflijk lekker, vers en verrassend.

Het goot nog steeds maar om de boel weer een beetje in balans te brengen besloot ik de bussen verder te laten voor wat ze zijn en liep een heel uur naar huis terug.

Wenn Schon Denn Schon!

A table, millefeuille