Feestje met Ezeltje Prik

Dit weekend hadden wij een feestje. Een echt lustrum feestje. Ons eerste lustrum met vrienden M&H is een feit.
De tijd vliegt en vaak verdelen wij vrienden nog in oude en nieuwe vrienden wat eigenlijk betekent vrienden uit NL en vrienden elders in de wereld.
Er wordt gezegd dat het maken van echte vrienden op latere leeftijd lastig is, zeker in een ander land, en we hebben ze ook niet in bosjes, maar dat ligt misschien meer aan het moment wanneer wij iemand een vriend gaan noemen....
M&H zijn het in ieder geval wel en de afgelopen 5 jaar hebben we elkaar niet overlopen maar zijn we wel altijd in contact en weten we van elkaar wat er speelt. Voor het feestje gisteren waren wij genodigd voor een lunch. En iedereen die mag lunchen bij MH weet dat dit al een feest op zich is!

M is een kookwonder en buiten dat is zij zeer kritisch in wat er wordt gekocht en vooral ook waar. Zo veel mogelijk uit eigen tuin, of uit de andermanse op de markt. Kruiden uit het bos of uit de eigen kweek. Vlees enkel en alleen van vrije uitloop dieren uit de buurt, die worden geslacht op de geboortegrond, zonder stress, en die nooit een vrachtwagen van binnen zullen zien, evenmin als kleine benauwde hokjes of naargeestige slachthuizen.

Naar aanleiding van de recente discussies over paardenvlees en andere voedselschandalen haalde ik herinneringen op met mijn moeder, met wie ik vroeger als kind gewoon een paardenbiefstukje at. Het was gezonder zei men en dat het goedkoper was dan rund, was meegenomen en dat er achter ons huis een goede paardenslager zat ook.

Voordeel van wonen in een ander land is dat je niet meer zo opkijkt van andere gewoontes. Aanwezig zijn bij een thuis slacht bijvoorbeeld en gewoon met je hand een stukje rauw varken proeven.
En toch....M zorgde gisteren weer voor een verrassing.
Eigenlijk was het een aaneenschakeling van smakelijke verrassingen, van voorgerecht tot aan de laatste druppel koffie, maar de echte verrassing lag op een bordje.
Prachtig vlees, geen vet te zien, mooi van kleur, flinterdun gesneden en uitnodigend van structuur.

Ezel zei M.

Ezel, van dezelfde mooie boerderij als de Mangalica, de Szürke Marha, het lam. En het gekke is dat ik meteen een ezeltje op mijn netvlies had staan, een ezeltje dat ik aaide langs zijn hals en over zijn neus.
Wat een onzin, ik eet vlees en ik vind varkens ook lief en koeien al helemaal en paarden ook, konijnen, reeën, alles op pootjes eigenlijk.
Ezel is nieuw voor mij althans om te eten en het was verrukkelijk, echt heerlijk. Ook een beetje zoetig net als paard maar heel erg mals en smakelijk.

Toen ik vanmorgen nog na zat te genieten van het lustrum feestje dacht ik opeens aan Ezeltje Prik. We hadden een poster van een ezel, die op het schoolbord werd bevestigd. Wij kregen een theedoek omgebonden en moesten blind het staartje van de ezel op de juiste plek bevestigen met een punaise.

Ik kan het mij nog herinneren, het was vaste prik op verjaardagsfeestjes, bij ons thuis maar ook bij vriendjes en altijd keek ik met zorg en met teleurstelling naar nieuwe gaatjes die in het ezeltje geprikt waren, overal in zijn lijfje, waar wij als blindemannetje zijn staartje dachten.

Hier in de buurt weet ik geen paarden- of ezelslager, maar ik zou ernaar kunnen vragen.
Voorlopig ben ik echter van het laffe soort, als ik weet dat het dier een mooi leven had en als ik de kok vertrouw zoals M, dan laat ik mij graag verrassen in plaats van met een ezel op mijn netvlies in de pannen te roeren.

Ezeltje prik, voor leeftijdsgenoten.....