Op pad

Het hoofdgebouw met de kapu, de poort dus

Ook hier een trammetje

Gisteren was ik op pad in het land. Ik bezocht het universiteits ziekenhuis in Debrecen. Niet echt naast de deur, 235 kilometer van mijn flat, in oostelijke richting, dus naar Roemenie en Oekraine, maar niet getreurd, geen hekel aan autorijden, mooi weer en een nieuwe route.

Het scheelt enorm dat ik al zo vaak door de stad heb gestruind. Weliswaar niet met de auto, maar toch, in mijn hoofd zit wel waar ik heen moet en hoe ik er moet komen. Wat ik meteen heb geleerd, heel lang geleden, is de naam en de plaats van de bruggen over de Donau. Als je dat weet, dan is de rest vrij eenvoudig. Het was wel een kick eerlijk gezegd om door de Alagut, tunnel, te rijden en de Kettingbrug over. Ik verliet de stad in stromende regen en ik kwam er ook weer zo in, dat was spijtig, maar alle uren er tussen in waren prachtig en zonnig en zelfs heet, 32 graden.

De route is mooi, vooral het begin, heuvelachtig en groen. En met elke provincie die je doorkruist wordt het vlakker en groener. Het was voor werk maar onderweg lijkt het wel een excursie. Het verschil is alleen dat je dóór moet en niet op elk plekje dat je leuk lijkt kunt stoppen.......ik had wel een paar van die plekjes.
Wat te denken van Polgar, een soort open lucht museumpje zag ik, vlak naast de snelweg. En diverse dorpen schoten voorbij die ik ken van de toeristische gidsen, altijd nog op de verlanglijst, maar nog nooit van gekomen, te ver.....en nu was ik vlakbij en moest ik dóór. Ik passeerde de Tisza, na de Donau de grootste rivier en ook dat was prachtig.
Een GPS heb ik niet maar was ook echt niet nodig. Met de plattegrond van Google op schoot en de ogen niet in de zak was het makkelijk. Gewoon de borden volgen met egyetem en voor ik het wist stond ik voor de poort. Parkeren is hier natuurlijk niet kostenloos, maar er was tenminste plaats en de tarieven vielen mee.

Het ziekenhuis in Debrecen is mooi, ik kan niet anders zeggen. Het is een soort dorp, samengesteld uit allerlei oude gebouwen die gerenoveerd zijn. Natuurlijk hoop ik er nooit te liggen, maar zeer zeker beter en mooier dan ik ooit in dit land heb gezien. Ik kwam in drie van de gebouwen en telkens liepen we door mooie groene straatjes, met heel veel bankjes, straatnaam bordjes in Hongaars en Engels van het ene gebouw naar het andere. En in een dorp is natuurlijk ook een winkeltje, een koffiehuisje, een brievenbus en uiteraard openbaar vervoer voor de deur.
Er reed een leuk blauw trammetje, ook weer nieuw voor mij dat in Debrecen ook trams rijden.

Naast het ziekenhuis ligt een strandbad, door het groen klonken kinderstemmetjes en als je niet wist waar je was dan zou je denken dat je in een soort vakantie kolonie terechtgekomen was. Natuurlijk is dat onzin.....de dames en heren in badjassen, met infusen, met verband, soms met en soms zonder haar en met grauwe kleuren spraken de echte waarheid.
Gelukkig was ik er als voorbijganger voor het werk en kon ik in de middag weer naar huis.
Ik kon dóór!