Russen en Chinezen

Russen en Chinezen, ze worden altijd als groep genoemd. En natuurlijk is dat raar, net zoals er geen Nederlander bestaat, zijn ook de Russen en de Chinezen een samensmelting van vele volkeren en individuen. En als het om Russen en Chinezen gaat, heeft het woord nog weleens een negatieve lading. Zo werkt het nou eenmaal, mensen in grote groepen kunnen veel macht hebben en daar zijn we bang voor....
Chinezen bijvoorbeeld. Er wordt gezegd dat het een schande is, die Chinezen die alles overnemen, die overal hun vinger in de pap hebben. Aan de andere kant, Chinezen zetten toch geen pruik op noch schminken ze hun gezicht, als we in zee gaan met Chinezen, dan is dat blijkbaar toch een bewuste keuze.

Ik bewonder de Chinezen, tenminste, de Chinezen die ik ben tegengekomen dan en dat is natuurlijk maar een klein groepje. De keihard werkende Chinezen uit Nederland die we kennen van de Afhaal. De geintjes die we maken over "Sambalbij" maar ondertussen graag en veel komen. De grapjes over de R maar tegelijkertijd bewondering dat we zo goed met de Chinezen kunnen praten in onze eigen taal. En dan de kinderen van deze groep, veel studeren en degenen die doorgaan in het culinaire zijn eveneens keihard werkend, innovatief en compleet geintegreerd met behoud van eigen waarden en cultuur.

In de buurt van de Pastorie zie ik ze ook, niet in het Culinaire helaas, maar op de markt met kleren, potten en pannen en snoep. En Hongaars dat ze kunnen!

Deze week zat ik een avond te eten in het Mangalica tentje om de hoek. Ik had net een praatje gemaakt met het leuke meisje, over de nieuwe kaart, over mijn baan en over dat ik heel veel groeten aan mijn man moet doen in het Pinksterweekend.

Naast mij zat een Chinees groepje. Een jonge man, zijn vriendin en een vader, ik schatte in van de jongen. Ze praatten voor mij onverstaanbaar Chinees, zaten lekker te drinken en zochten in de kaart naar lekkere dingen. Na een kwartier werd er besteld. Tot mijn verbazing sprak de jongen vloeiend Hongaars, het leek mij foutloos en het was in het tempo van het meisje, heel snel dus.

Op zo'n moment voel ik me meteen ontevreden met mijn eigen vorderingen. Ik begrijp steeds meer en het gaat best goed, maar zoals deze Chinees het kon, dat zal nog jaren duren! Met bewondering zat ik te loeren naar mijn buurtafel. De jongen wisselde zo snel van Chinees naar Hongaars en terug zoals wij een paar sloffen uitgooien.
En wat ik ook leuk vond. Ze probeerden alles. Ze trokken nergens hun neus voor op en bestelden het meest traditionele gerecht van de kaart, zonder aarzelen gingen ze voor de bloedworst, de hurka(een worst van kopvlees met diverse toevoegingen), spekjes, een varkenspoot en aardappel met ui.
En een fles mooie rode wijn erbij, want ook daar leek de jongen verstand van te hebben!

Woensdagavond zat ik buiten te eten, bij een Italiaan in Buda, chique wijk van woon- en kantoorvilla's. Ik voelde me al een beetje underdressed. Tegenover mij zaten 2 mannen net uit hun werk met een hip en kleurig tablet nog wat zaken door te nemen en daarachter zaten 2 Expat vrouwen in 100% design uit een mosselpan te prikken met een mooi glas wijn ernaast.

Naast me was een tafel voor 12 gedekt en ik was in afwachting van wat er ging komen.
Ik gokte op kantoormensen of congresgangers maar niets was minder waar. Tegen 7 uur kwam er een familie binnen. Een Russische familie, opa en oma, ooms en tantes, kinderen en kleinkinderen. Zo te zien een uiterst succesvolle familie. De dames wederom in design, de kinderen in prachtige kinderkleren en de mannen in mooie zomerpakken. De prijs straalde er vanaf, maar het was geenszins ordinair, het was echt om door een ringetje te halen. Ze praatten Russisch, geanimeerd. Ik had weer alle tijd om te kijken. De mannen hadden hun eigen haarkleur en de kinderen ook en waren zonder uitzondering donker met mooie bruine ogen. De dames waren geverfd maar vermoedelijk ook donker van oorsprong. Er werd overlegd onderling over wat te eten en te drinken en blijkbaar leverde de kaart geen problemen op.....ik dacht nog omdat hij ook in het Engels was.

Er werd besteld, door één van de jonge echtparen, die van de mooie kinderen. En ik zat met de oren te klapperen, het Hongaars kwam er uit als gezang, zonder haperen, met een uitspraak die mij in ieder geval prachtig in de oren klonk. En het was niet zomaar een bestelling, het was een bestelling van veel verschillende dingen met veel verschillende drankjes en een bestelling in overleg met de bediening.
Onderling ging het weer snel verder in de eigen taal en ik genoot van het schouwspel. De kinderen gingen even spelen in het tuintje ernaast maar kwamen zonder zeuren terug toen ze werden geroepen en gingen lief zitten wachten en kletsten mee met oma en tante.
Het eten kwam, tenminste de voorgerechten dan en voor de kinderen een mooi kipje met gebakken aardappeltjes en uiteraard een paar grote pizza's. Het gesprek ging verder en opeens hoorde ik het meisje vragen om ketchup. Het meisje, een plaatje van een jaar of 10 met donkere krullen. En het ging niet zoals je wel eens in Nederland hoort, van.....doe maar wat ketchup of mag ik cola. Nee het ging zo'n beetje als volgt, neemt u mij niet kwalijk, zou ik alstublieft wat ketchup mogen voor bij mijn aardappeltjes? Net als ik smolt de bediening en kwam er snel een mooi bakje met ketchup.
De Russen waren compleet meertalig en schakelden van voor naar achter en weer terug.

En ik sukkel, ik zat in mezelf een zin te repeteren om in het Hongaars een tafel te bespreken voor volgende week woensdagavond 19 uur. Het was een troost, die zin kwam er ook best goed uit en het werd genoteerd zoals ik het bedoelde, maar een beetje schraal was de troost wel toen ik nog net even een paar nieuwe bestellingen meepikte van de Russische familie......