Het is een traditie geworden en we doen er graag aan mee. Vorig jaar hielpen we een beetje en dat was leuk. Dit jaar wilden we weer helpen en maakte P een mooie uitnodiging en als er taal om de hoek kwam kijken deed ik ook mee....elk jaar hoorden we namelijk van mensen die het niet geweten hadden omdat ze buiten de tamtam vallen of niet in het winkeltje komen.
Om een lang verhaal kort te maken. Die uitnodiging haalde het niet, weten niet waarom want het antwoord dat de toner van de printer niet voldoende inkt had leek ons een beetje merkwaardig. En er waren meer kleine akkefietjes rondom deze Kerst die onze blijvende Nederlandse logica stoorden.
We hadden tijdelijk niet zulke fijne Kerstgedachtes over ons dorp en over de manier van niet communiceren, maar ja, als het Kerst is moeten dat soort gedachten niet al te lang duren en we gingen op weg naar de viering, als was het maar omdat Maria in het koor zingt.
En natuurlijk was het weer gezellig en als vanouds. Het koor zong, de kinderen zeiden versjes op, uit hun hoofd en kregen daar applaus voor. De kachel brandde fel, lekker warm dus, de sterretjes brandden ook en na de gezangen en het dankwoord kwamen de dames rond met Koude en Warme wijn, cola of sinas voor de liefhebber, schalen met koekjes.
We kletsten wat, konden gelukkig hoe langer hoe meer verstaan en wensten een Boldog Karacsonyt!
Zoals het altijd ging, was het nu ook, aan het eind van de middag kwam de schaal met mooie navelsinaasappels, we kregen er 1, schudden handen en zwaaiden een tot ziens.
Goed van jullie dat je de kerstgedachte dan toch de boventoon liet voeren...Het lijkt erop dat jullie lieve dorpsgenoten weer eens geen "nee"durfden te zeggen tegen jullie opbouwende idee van de huis aan huis verspreiding van de uitnodiging..Het zaaltje is maar klein, de sinasappelvooraad ook niet onuitputtelijk,stel je voor dat iedereen komt(!), kortom er speelt een soort "natuurlijke selectie" mee..denk ik. Wie het weet komt en de rest blijft thuis (of doet zelfs of ze het niet weten), scheelt weer.Ik bedoel dit niet zuur hoor en ook niet als verdediging van het dorp,maar herkenbaar is het wèl. Jullie en ons nl-enthousiasme,jullie en ons niet bang zijn het eens anders te doen dan het al eeuwen gaat, is soms nèt een brug te ver voor jullie en onze medebewoners. Verandering? Dan lassan, lassaban, lassaban, maar uiteindelijk bisztosan....(zucht..)LIefs!
BeantwoordenVerwijderenJammer dat het niet gelukt is,jullie idee was zo prachtig en kersterig.
BeantwoordenVerwijderenDesalniettemin ziet het er wel allemaal heel feestelijk uit,prachtige foto's(ik vind vooral die van de oudere hongaarse vrouw geweldig!)
Ze willen er gewoon niet te veel vreemd volk bij, en al helemaal niet dat de buitenlanders de zaak overnemen.
BeantwoordenVerwijderenDoet me denken aan de winter van 1980. We woonden in een Drents dorp: Peize. Met vereende kracht zou de straat sneeuwvrij gemaakt worden. Tot dat een importer (een Hollander) de zaak ging coordineren. Toen was het afgelopen. We goat noar huis, bekiek ut moar.
Wijze les van opa Wim: stel je bescheiden op als buitenstaander .....
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenBij ons in het dorp een soort zelfde middag...
Wij gaan naar huis met een zak mandarijntjes,
En eten we met zijn allen uit het dorp, twee koude gehaktballetjes met brood en wat zuur.
..Ook hier warme en koude wijn en voor de liefhebber en kindertjes natuurlijk fris, gedichtjes worden voorgedragen...kerstman met zijn hulpduiveltje komt nog even binnenwippen...(lijkt wel eruuugh op sinterklaas hoor...)
En zo kletst iedereen wat met elkaar en wensen we elkaar fijne dagen.....
En dit alles gebeurt in nog een anderhalf uur tijd.....
Maar ook wij doen echt wat "opa Wim" zegt.....
We stellen ons bescheiden op...Dat heeft ons ver gebracht hier in ons dorp....
Nieuwe dingen/ideeén/het anders doen....is en blijft moeilijk voor de meeste mensen...
Wat herken ik veel in je verhaal...
Bedankt voor je mooie schrijven,
Fijne dagen nog en een goed en gezond 2012,
Voor jullie en voor jullie beestjes..
Vriendelijke Groet Harry és Rita.. Monyoród.
Mijn vorige reactie verdween ergens in het nergens, alweer twee dagen geleden. Maar nu ik het weer lees denk ik: flyers! Jullie maken de flyers en ik help mee uitdelen. En als ze tekort komen kopen we gewoon een kist sinaasappelen en P maakt zijn verrukkelijke warme wijn. Iedereen gelukkig en een nieuwe (ja, het moet er toch eens door) ervaring. Misschien dat het koor dan ook weer groter wordt. Nou ja, uit ervaring weet ik dat het best(heel) moeilijk is maar zeker niet ondoenbaar. Frouke weet daar alles van. We bundelen, houden ons bescheiden maar zetten in 2012 toch een beetje onze zin door. Wie weet wat het gaat brengen. Ik ben er zeker enthousiast voor te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenMee eens Míp! Tuurlijk gewoon doorgaan en dan zie je uiteindelijk zeker dat het loont....leve 2012! En bundelen zeker, en uitwisselen? Goed! Fijn!
BeantwoordenVerwijderen