Andere oliebollen en haring

Iedereen kent het, de verkiezing van de beste oliebollen en haringkramen in Nederland. Ik las het en nam het altijd voor kennisgeving aan. Oliebollen aten we bijna nooit, P hoogstens eentje, gewoon op straat naast de kraam, als ze nog lekker warm zijn. En haring, best lekker hoor, maar kenners zijn we niet en er een aantal kilometers voor omrijden, dat al helemaal niet. Gewoon lekker bij de viswinkel in de buurt dus.
En gek genoeg werkt het hier soms anders. Ik was de afgelopen week weer enkele dagen in de Mooie Grote Stad en ik had gelezen over de verkiezing van de beste házi krémes. Voor de niet H kenners, een házi krémes, kun je een beetje vergelijken met een tompouce, bladerdeeg en gele creme ertussen, maar toch is de krémes anders. Luchtiger, dunner bladerdeeg en zeker geen roze laag er bovenop.
Hier in de buurt is er maar één die door de keuring komt, de anderen zijn te cremerig, te zwaar en te groot.
In de Mooie Grote Stad komt het al dichter in de buurt en tot dusverre stond de krémes van Auguszt voor mij op nummer 1. De verkiezing noemde Auguszt ook, een goede 2e, verder Gerbeaud waar ik eigenlijk nooit meer kom, te duur, Ruszwurm, Daubner, vind ik niet zo gezellig en een nieuwe ster aan het firmament, Márodi. Márodi ligt zeer gunstig, trams 4,6 komen er vlak langs, het begin punt van tram 2 ligt er tegenover. Kortom op het Jászai Mari tér.
Vol verwachting ernaartoe. De eerste morgen, 5 uur opgestaan, niet ontbeten en na de trein, het inchecken in het hotel om kwart over 10 paraat. Ik vertelde wat ik had gelezen en vol trots werden de krémes me gewezen. Ik kan niet anders zeggen, Márodi is een aanwinst. Niet alleen vanwege de krémes, want goed was hij, ook al weet ik niet zeker of ik die van Auguszt niet toch beter vind......, maar ook vanwege de plek, het sfeertje, het ontzettend aardige personeel, altijd gezellige drukte en niet de idiote gewoonte van veel cukraszda's om vanaf oktober het ijs uit het assortiment te gooien.
En niet duur, zeker niet duur.
In die paar dagen doe je zo'n krémes natuurlijk maar 1 keer. Een andere dag, ik had wel zin in iets bij de koffie, maar dan iets kleins. Ik zag een koekje, Moskauer heette hij en hij zag er uit als een soort kletskop, waarvan de gaatjes met chocolade waren opgevuld. Ik vroeg om een espresso met een Moskauer. De mevrouw die me hielp, keek ongelovig, ik herhaalde mijn bestelling en ze vroeg met grote ogen:" 1 Moskauer maar, zeker? Niet een dekagram????? Ik zei dat ik zeker was en ook de andere diensters kwamen erbij. Eentje? Zeker? En ik knikte.
Even later kwam mijn espresso. Op een klein schoteltje een mooi wit servetje en daarnaast de Moskauer. Heerlijk was hij, echt heerlijk, maar hoe de H  hier een dekagram van willen opkrijgen......

En dan was er nog een andere verkiezing. De beste flodni, een van oorsprong Joods gebakje met maanzaad, appel en noot. Daar ben ik niet meer aan toegekomen. De volgende keer dan maar.

Waar ik nog wel voor ben gegaan is de originele mosselpan in restaurant "Mosselen". Ook vlakbij een halte van tram 4, 6 op de Pannonia utca. Deze gelegenheid komt niet op mijn top 10. Het was aardig, niet ongezellig, niet slecht van smaak, maar ook niet om al te lang over te gaan schrijven. De mosselen die ik ken uit NL en van vriendin M hier uit H zijn smakelijker. Toch was het leuk om er geweest te zijn. Heerlijk van die Mooie Grote Stad is dat er zo veel keuze is, gewoon volgende keer weer wat anders.
Er was natuurlijk nog meer deze week, daarover later.